«Χίλια νέα μερίδια γης θα δημιουργηθούν στην Αγγλία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία κατά τα επόμενα τρία χρόνια για να δώσουν χώρο στις τοπικές κοινότητες να καλλιεργήσουν τα φρούτα και τα λαχανικά τους» (Δελτίο Τύπου, National Trust, 18/2/ 2009).
Απέναντι στην οποιαδήποτε κρίση της εποχής, οικονομική, πολιτική, ηθική και ενάντια στην φιλολογία και παραφιλολογία για την πολιτική ανακατάταξη του «Καλλικράτη» και τις κρυφές και φανερές υποψηφιότητές του, επανέρχομαι στην επικαιρότητα με ένα θέμα που θεωρώ ότι χαρακτηρίζει μια πορεία εποικοδομητικής πολιτικής την οποία υποστηρίζω, παρόλες τις επιθέσεις που δέχομαι περί οραμάτων.Παρακολουθώντας, λοιπόν, τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια δρώμενα ανακάλυψα την πολιτική δράση κρατών «landshare» την οποία εφαρμόζουν εδώ και χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Παρόμοια κίνηση γίνεται και στην Ελλάδα από μια πρωτοβουλία ανθρώπων που πιστεύουν στο εγχείρημα αυτό και έχουν ήδη ξεκινήσει να ενημερώνουν φορείς που μπορούν να διαθέσουν τέτοιους χώρους (κράτος, νομαρχίες,
δήμοι). Με την υποστήριξη των επιστημονικών ενώσεων και των πολιτών πιστεύουν ότι θα μπορέσει η δράση αυτή να υλοποιηθεί και στην Ελλάδα, αρχής γενομένης από το λεκανοπέδιο της Αττικής.
Η ιδέα είναι απλή. Δημόσιες εκτάσεις χωρίζονται σε μικρά μερίδια, παραχωρούνται σε πολίτες, σε οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, όπως σχολεία, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους και σε διάφορους άλλους φορείς, με ένα μικρό συμβολικό αντίτιμο και καλλιεργούνται σε αυτές κηπευτικά προϊόντα, για ιδιωτική, κυρίως χρήση. Τα πλεονεκτήματα πολλά. Πρώτα από όλα οι ζώνες αυτές πρασίνου βελτιώνουν την ποιότητα και την εικόνα του περιβάλλοντος για το οποίο γίνεται μεγάλη συζήτηση παγκόσμια. Παρόμοια και στο δήμο μας η συζήτηση αυτή σχετίζεται με αναξιοποίητες δημόσιες εκτάσεις που έχουν καταντήσει χώροι εναπόθεσης σκουπιδιών και εστίες μόλυνσης, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να προσφέρουν τη δυνατότητα και την εναλλακτική διέξοδο στους πολίτες να καλλιεργήσουν τα φρούτα και τα λαχανικά τους. Μια διέξοδο που, όπως δηλώνει η Γενική Διευθύντρια του National Trust, Fiona Reynolds: «Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να αυξηθούν τα φρούτα και τα λαχανικά τους. Αυτό δεν είναι μόνο για την εξοικονόμηση χρημάτων - είναι πραγματικά ικανοποιητικό να σπείρουν σπόρους και να αποκομίσουν τη συγκομιδή αυτή τής εργασίας τους».
Τα σχολεία, οι μαθητές και οι μαθήτριες, με την ανάπτυξη μιας τέτοιας διαδικασίας θα έχουν τη δυνατότητα να μετατρέψουν το σχολείο και τις διαδικασίες μάθησης, σε σχολείο εργασίας και βιωματικές γνώσεις ανακύκλωσης, διαχείρισης εδάφους και νερού, ανάλογα. Εξάλλου, είναι καιρός πια να ενηλικιωθούμε και να σταματήσουμε να βάζουμε ταμπέλες παραβατικότητας στα παιδιά, την ώρα που δεν τα προσφέρουμε αυτά που τους αξίζουν. Ένα ανθρώπινο και αξιοπρεπές περιβάλλον, είτε σχολικό είτε δημόσιο.
Η μεγαλύτερη, όμως, δύναμη του εγχειρήματος αυτού δεν είναι η παραγωγή κάποιας ποσότητας λαχανικών, αλλά η κοινωνική προέκταση της όλης δραστηριότητας η οποία σχετίζεται με τους χώρους δημιουργίας κοινωνικοποίησης , επικοινωνίας και εκτόνωσης. Ανθρώπινες ανάγκες οι οποίες τείνουν να εξαλειφθούν στη σύγχρονη κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας ή μάλλον της «παραγνώσης», της παραπληροφορίας και του κουτσομπολιού.
Ενάντια, λοιπόν, στην παραμορφωμένη «πραγματικότητα» των καιρών μας και των τόπων μας, καταθέτω σε εσάς και στο δημοτικό συμβούλιο την πρότασή μου για την υλοποίηση των μεριδίων γης στο δήμο μας. Χωρίς, βέβαια, να ευελπιστώ στην ψήφισή της, όπως έγινε και με την πρότασή μου για σύσταση επιτροπής για την πρόληψη της εγκληματικότητας στην περιοχή μας η οποία πήγε στο καλάθι των αχρήστων μιας και ζούμε σε έναν ήσυχο και ήρεμο τόπο, τολμώ ακόμη μια φορά να επιμένω στην αλλαγή πορείας μας. Φτάνει πια η μιζέρια, η κατηγόρια, η ύπουλη δράση. Ας προσπαθήσουμε να οραματιστούμε έναν καλύτερο δήμο Θερμαϊκού και όχι να καταπιανόμαστε με αδιέξοδες συζητήσεις για τις επικείμενες εκλογές. Δεν έχουμε αυτή την πίστωση χρόνου. Χρειαζόμαστε ένα όραμα.
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου