Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

«Τα ‘χουμε πει όλα …»



Στη χώρα τής πολυλογίας κατά καιρούς τα έχουμε πει όλα. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουν μιλήσει οι φιλόσοφοι και μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη λόγια και έργα σημαντικά, σχετικά με αξίες της ζωής, τα οποία είναι επίκαιρα ακόμη και σήμερα. Πολιτική και Πολιτικοί, Νόμοι και Πολιτεία, Βίος και Ηθική. Στη νεωτερική και μετανεωτερική εποχή υπάρχει πλούτος σχετικών απόψεων, ο οποίος εκπορεύεται, όχι μόνο από τους σύγχρονους «σοφούς», αλλά και από τους «κοινούς θνητούς», δια μέσου των πολυάριθμων, πανελλήνιων και τοπικών εφημερίδων και, ιδιαίτερα, διά μέσου του διαδικτύου. Η τεχνολογική επανάσταση, λοιπόν, προσπαθεί να δώσει βήμα σε όλους μας με σκοπό την καλύτερη ενημέρωση και την πολυπολιτισμικότητα των απόψεων.

Κατά αυτόν τον τρόπο τα έχουμε πει όλα. Έχουμε πει για την απαξίωση της πολιτικής και τη διαφθορά των πολιτικών, για τη φθορά όλων των θεσμικών συστημάτων μας, για την παραβατικότητα των νέων, για την οικονομική κρίση, για τη δυνατότητα αλλαγής σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Έχουμε πάμπολλες φορές συζητήσει, για αυτά και για άλλα θέματα, στα σπίτια, στα καφενεία, στους δρόμους, στα blogs, σε συναθροίσεις -οι οποίες πάντα χαρακτηρίζονται ως συνωμοτικές- και ουκ ολίγες φορές έχουμε καταλήξει στη γνωστή φράση: «Αυτός ο τόπος δεν αλλάζει με τίποτα».

Το να μιλάμε πολύ και επί παντός επιστητού, όπως θα υποστήριζε η κοσμοθεωρία των φυλών και των γονιδίων, είναι στο αίμα μας. Το να μην πράττουμε, όμως, αυτά που λέμε και στη χειρότερη περίπτωση, να κάνουμε τα εντελώς αντίθετα, δεν ξέρω σε ποια θεωρία θα μπορούσαμε να στηριχτούμε για να το ερμηνεύσουμε και να το κατανοήσουμε. Ίσως, στο ότι γίναμε ξαφνικά όλοι «ειδικοί» πολυπραγματευτές και έχουμε αποκτήσει πολλαπλή ταυτότητα, το είδος τής οποίας ενέχει τον κίνδυνο της αλλοίωσης του ρόλου και του χαρακτήρα μας. Έτσι, όλοι γίναμε και δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ψυχολόγοι, γιατροί και γιατί όχι, και δήμαρχοι, χάνοντας έτσι κάπου το δρόμο μας που είχε και έχει τη δική του ιστορία.

Τα έχουμε πει όλα. Κεκτημένο και αναφαίρετο δικαίωμα μας η ελευθερία τού λόγου. Μια ελευθερία που μας οδήγησε, σε μακρινές και παλιές εποχές, στην αναζήτηση της αλλαγής του κόσμου. Μια ελευθερία, όμως, που καταντά ασυδοσία όταν χρησιμοποιείται κακόβουλα και με σκοπό το ατομικό και μόνο συμφέρον. Μια ελευθερία που μας κρατά δέσμιους και φυλακισμένους στις ίδιες πάντα στάσεις και διαδρομές. Μια ελευθερία, τέλος, που εγκλωβίζει και εγκλωβίζεται στην ίδια πάντα ιστορία με την οποία είναι αποδεδειγμένο ότι χάσαμε το ραντεβού μαζί της.

Ιστορικά, λοιπόν, μιλάμε πολύ και μιλάμε για τα ίδια πράγματα με τον ίδιο διαχρονικό λόγο. Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται. Μπορεί να επαναλαμβάνονται κάποια στοιχεία και στιγμές της, οι οποίες, αν και μοιάζουν με τις σημερινές καταστάσεις, στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να εφαρμοστούν στα τωρινά πλαίσια. Επομένως, Μεσσίες δε θα υπάρξουν ξανά. Πέρασαν οι εποχές που οι άνθρωποι εναπόθεταν τις ελπίδες τους σε υπεράνθρωπους. Τώρα οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά τους μηχανισμούς της σωστής διοίκησης ενός κράτους, ενός δήμου, ενός οργανισμού. Τους έχουν μάθει από την καλή και από την ανάποδη. Μπορούν και απαιτούν πλέον το δίκιο τους με δυναμικότητα και αποτελεσματικότητα. Πολλά τα παραδείγματα σε όλους τους τομείς: από τα φακελάκια στο σύστημα υγείας έως τα κακώς κείμενα στο Δήμο τους.

Ήγγικεν, λοιπόν, η ώρα να κάνουμε τη δική μας επΑνάσταση και να ορθώσουμε ένα νέο Λόγο. Ένα λόγο που δε θα υπόσχεται αλλά θα πραγματοποιεί. Ένα λόγο που δε θα καταγγέλει αλλά θα αναγγέλει. Ας κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε γιατί θα έλθει σύντομα η στιγμή να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε...Θα έρθει σύντομα η στιγμή, αν δεν έχει έρθει, που θα ψιθυρίζουμε τα παρακάτω λόγια:

«Έληξε η αμφισβήτηση

Αποφανατίστηκαν οι επαναστάσεις.

Καταγγέλθηκε η απάτη κάθε “πρωτοπορίας”.

Μια οργιαστική Σιγή εβλάστησε σε όλες τις ρωγμές.

Κοιτάξτε αυτούς τους νεαρούς των δεκαπέντε-δεκαεφτά χρονών.

Κοιτάξτε τους καλά.

Προσέξτε την Κατήφεια τους.
Την νευρική τους απάθεια, την σιωπή τους, την δύσαρθρη ομιλία τους, την δύσθυμη σκληρότητα τους.
Προσέξτε πόσο ακίνητος είναι αυτός ο Νέος Άνθρωπος.
Πόσον αμίλητο φόνο κουβαλάει μέσα του.

Κι αν ακόμα δεν είναι αυτοί ο Συναγερμός, θα έρθουν παιδιά και έφηβοι που θα είναι προορισμένοι για τον Νέο Λόγο.

Απλά, για τον Λόγο.
Για λέξεις που ποτέ δεν διαπράχθηκαν, για νοήματα που ποτέ δεν ορθολογήθηκαν, για εικόνες που ποτέ δεν μιλήθηκαν.

Φοβηθείτε τους».

Γ. Χειμωνάς, Ποιον φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ, 1982


Καλή Ανάσταση

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Πρόταση για ψήφισμα κατά της πώλησης της ΕΥΑΘ

Θερμαϊκός, 31-3-2009

Πρόσφατα το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι «η διυπουργική επιτροπή αποφάσισε τη διερεύνηση της δυνατότητας εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή για την ΕΥΑΘ». Στο ίδιο πνεύμα ο πρόεδρος της ΕΥΑΘ, Γιώργος Σκόδρας, εξέφρασε την άποψη πως «κάθε σύγχρονη εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι ανοιχτή στην αγορά».

Όπως είναι προφανές από τις παραπάνω δηλώσεις, η κυβέρνηση συνεχίζοντας την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, ξεπουλάει, με σκοπό την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών, ότι έχει απομείνει στο Δημόσιο, ότι θεωρείται δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί αποκλεισμούς σχετικά με την απορρόφηση τού νερού από όλους τους ανθρώπους, δεδομένου ότι η ιδιωτικοποίηση θα επιφέρει αυξήσεις τιμών τις οποίες ορισμένες ομάδες πληθυσμού δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν. Χάνοντας, λοιπόν, ένα αγαθό το οποίο, μάλιστα, τιτλοφορείται, συχνά, ως «το πολυτιμότερο αγαθό», αυτόματα δημιουργείται μια κατάσταση ανέχειας και μη ανθρώπινης διαβίωσης. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και το γεγονός ότι εδώ και δέκα χρόνια τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν αναλάβει τη διανομή τού νερού σε πολλές χώρες του κόσμου, καθώς και τη μόλυνση και κακή ποιότητα του πόσιμου νερού σε πολλά σημεία της χώρας μας, τότε ίσως αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα για το οποίο θα πρέπει να δράσουμε αποτελεσματικά όλοι μας .

Σ’ αυτό το πλαίσιο προτείνω, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας να εκφράσει έμπρακτα την αντίθεσή του στην απόφαση ξεπουλήματος της ΕΥΑΘ, από την οποία μάλιστα πρόκειται να υδροδοτηθούμε στο μέλλον και να καταστεί, έτσι, σαφές το ότι ασκούμε πολιτική για το καλό των πολιτών μας και όχι μικροπολιτική για το καλό των κομμάτων.

Ο

Δημοτικός Σύμβουλος

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: "Δεν παραιτούμαι ... δεν είμαι μόνος".

Αντιγράφω από PRESSMME

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ PRESSMME


Επιμένει και δεν παραιτείται ο πρώην υπουργός Αριστοτέλης Παυλίδης. Πριν από λίγο επικοινωνήσαμε μαζί του και μας είπε ότι "δεν παραιτούμαι. Μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να μου ζητήσει κάτι τέτοιο. Εάν συμβεί αυτό θα το σκεφτώ πολύ. Υπάρχουν χιλιάδες ψηφοφόροι πίσω από εμένα στην εκλογική μου περιφέρεια. Δεν είμαι μόνος". Το πρόβλημα πλέον μεταφέρεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Και προσωπικά στον πρωθυπουργό. Το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών πλησιάζει ολοένα και περισσότερο.

Δεν είσαι μόνος;
άντε να δεχτούμε ότι οι ψηφοφόροι, πράγμα απίθανο, συμμετέχουν στις αποφάσεις σου,
συμμετέχουν και
στις μίζες όμως;