«Όλοι μας θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, κανείς όμως τον εαυτό του».Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώδεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώραΠόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσωΠόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες. Μανόλης ΑναγνωστάκηςΠράξη 1ηΗ σημερινή διοίκηση, εξαρχής, υποστήριζε ότι έχει όραμα, στόχους για τον τόπο μας και διάθεση για «δουλειά, δουλειά, δουλειά». Πολλοί πιστέψανε, άλλοι ελπίσανε και μερικοί ήταν σίγουροι ότι το εγχείρημα θα κατέληγε σε αποτυχία. Πέρα, όμως, από τις προσδοκίες και τις προβλέψεις τού καθενός υπάρχει και η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία καθημερινά, κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων, μαρτυρεί και αποτυπώνει όχι μόνο τη μη ανάπτυξη του τόπου, αλλά και την ανικανότητα των διοικούντων για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Μια ανικανότητα η οποία μετατρέπεται σε ικανότητα τής κάθε μονάδας για προσωπικό (οικονομικό, πολιτικό) όφελος, προσωπική ανάδειξη και προσωπική καταξίωση, μέσα από άμεσες και έμμεσες ενέργειες και διαδικασίες, οι οποίες δε συνιστούν με τίποτα αποτελέσματα διαβούλευσης και ομαδικής συνεργασίας. Με πιο απλά λόγια, ότι του κατέβει του καθενός κάνει.
Προσωπικά ανήκα στη μερίδα εκείνων που ήλπιζαν, όχι γιατί εμπιστευόμουν τις εν γένει δυνατότητες τής συγκεκριμένης ομάδας, αλλά γιατί διαπίστωσα, εκ των έσω, ότι και η προηγούμενη διοίκηση δεν ήταν αποτελεσματική. Με αυτό το σκεπτικό έδωσα πίστωση χρόνου κρίνοντας και εγκρίνοντας κάθε φορά τα πεπραγμένα.
Όμως, τελικά, ο γιαλός δεν είναι στραβός, αλλά αυτοί και αυτές αρμενίζουν στραβά. Και το λέω αυτό γιατί στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις 12/11/09 η λογική άρχισε να γίνεται άλογη και παράλογη. Αποχώρησα στο θέμα της μετεγκατάστασης τμημάτων του πανεπιστημίου Μακεδονίας στο δήμο μας, αφού πρώτα προσπάθησα να καταλάβω και να κατανοήσω τους λόγους ,που αυτή η διοίκηση αλλάζει μορφές και αποφάσεις κατά το δοκούν, ακυρώνοντας έτσι δημοκρατικές διαδικασίες οι οποίες αποτελούν ύπατους θεσμούς του πολιτεύματός μας.
Πιο συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι ο πρύτανης του εν λόγω πανεπιστημίου συζητά με την επιτροπή που ορίστηκε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, καθώς και με όλα τα μέλη αυτού. Πενταμελής επιτροπή η οποία απαρτίζεται από τους/τις Ασθενίδη, Βογιατζή, Καπλάνη, Καρυώτη Ε., Μενδρινό και στην οποία προεδρεύει, μετά από ψηφοφορία, ο Καπλάνης. Και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις με τον πρύτανη για το μέγιστο όφελος που μπορεί να έχει μια τέτοια εγκατάσταση στο δήμο μας, στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο από τη μια, παραιτείται ο Βογιατζής από την επιτροπή και από την άλλη, τίθεται θέμα διεύρυνσής της από πέντε σε εφτά μέλη, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο την προηγούμενη απόφαση. Ο πραγματικός λόγος, δε, που ακούστηκε από το στόμα του προέδρου του συμβουλίου για την αλλαγή αυτή, είναι ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος σε μια τέτοια επιτροπή άτομο από την αντιπολίτευση. Προτείνονται, λοιπόν, οι Αθανασιάδης, Βασιλειάδης, Ζαριφέ να «επανδρώσουν» την επιτυχή μέχρι στιγμής πορεία της επιτροπής. Σε αυτό το σημείο παραιτούμαι από αυτή και δηλώνω ότι αυτή η διοίκηση δεν αντέχει τη δημοκρατία και το λόγο (υπευθυνότητα) των άλλων, τους οποίους ενίοτε επιθυμεί να τους βλέπει ως συνεργάτες και συνδιαμορφωτές και ενίοτε ως «εχθρούς».
Και ενώ μαζί με εμένα παραιτούνται και οι υπόλοιποι, ο πρόεδρος του συμβουλίου, εφαρμόζοντας στρατιωτικό νόμο, μας ξαναορίζει με το έτσι θέλω. Εκεί είναι που «τα πήρα» και αποχώρησα. Το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται, αν και προσπάθησαν να μου το μεταφέρουν.
Δεν θα πω τίποτα άλλο, παρά μόνο θα θέσω τα εξής ερωτήματα:
1) Γιατί δε δήλωσαν από την αρχή την επιθυμία τους να συμμετέχουν στην επιτροπή οι Αθανασιάδης, Βασιλειάδης, Ζαριφέ; Τι είναι αυτό που τους κέντρισε το ενδιαφέρον ή αλλιώς, γιατί εξαναγκάστηκαν να το κάνουν εκ των υστέρων;
2) Γιατί παραιτήθηκε ο Βογιατζής;
3) Γιατί αναβλήθηκε το γεύμα με τον Πρύτανη;
4) Γιατί παρεμποδίζεται η λειτουργία της επιτροπής και γιατί δε λειτουργούν οι άλλες επιτροπές, όπως αυτή που σχετίζεται με τους Ρομά; Μήπως αποτελεί μια πραγματικότητα η γνωστή φράση «για να μη δώσεις λύση σε ένα θέμα, κάνε μια επιτροπή;»
5) Τελικά, θέλει αυτή η διοίκηση την εγκατάσταση του πανεπιστημίου στο δήμο μας ή όχι; Γνωρίζει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε; Ή χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο θέμα με απώτερους πολιτικούς σκοπούς, δεδομένου ότι ο χρονικός ορίζοντας των εκλογών φαίνεται ότι είναι μικρός;
Και επειδή είναι γνωστό ότι τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι έπαψαν να μετρούν τα άστρα και να περιμένουν τον από μηχανής θεό να δώσει λύση στα προβλήματά τους, καλώ όλους και όλες εσάς που είστε ενεργοί πολίτες να παραβρεθείτε και να παρευρίσκεστε στα δημοτικά συμβούλια μας για να διαπιστώσετε, όχι μόνο το ποιος λέει αλήθεια, αλλά και τις πρακτικές αυτών που εσείς στείλατε στα έδρανα του δήμου. Μόνο έτσι θα σας σεβαστούν και θα ανακαλύψουν την ύπαρξή σας. Μια ύπαρξη που, αν και πολεμά και συνθλίβεται από την καθημερινότητα, ποθεί, ταυτόχρονα, το κτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου. Το εγχείρημα αυτό πρέπει να είναι ολωνών μας γιατί, είναι αυτός ο ποθητός κόσμος που δίνει νόημα στη ζωή μας και καταξιώνει την ύπαρξή μας. Αυτός ο πόλεμος είναι δικός σας.
Πράξη δεύτερη«Ποτέ μη λες ποτέ»Και ενώ είχα ετοιμάσει το παραπάνω κείμενο για δημοσίευση, μετά από μία εβδομάδα καλείται το δημοτικό συμβούλιο να συνεδριάσει στις 8/12/09. Ένα από τα θέματά του ήταν μια εικονική εισήγηση για την τελική λήψη απόφασης σχετική με το πανεπιστήμιο. Την ίδια μέρα ανακαλύπτω στον ημερήσιο τύπο δημοσιεύματα με τίτλο «Επαναξιολόγηση όλων των προτάσεων για τη ΔΕΘ. Ζητούν 10 Δήμαρχοι του ανατολικού τομέα του νομού»(8/12/2009, Θεσσαλονίκη), στα οποία αναφέρεται, περιληπτικά, ότι και ο Δήμαρχος Θερμαϊκού συμφωνεί, προτείνει και συζητά για τη μετεγκατάσταση στην περιοχή μας της ΔΕΘ και, επομένως, όχι του πανεπιστημίου.
Τα συναισθήματα ανάμικτα: θυμός και απογοήτευση για την κοροϊδία, αλλά και ικανοποίηση για την ανακάλυψή μου, γιατί μου έδινε απαντήσεις στις προφητικές, και όχι ρητορικές, ερωτήσεις τού πρώτου κειμένου. Σειρά, τώρα, είχαν να δώσουν απαντήσεις και οι υπεύθυνοι στην παρακάτω υποβληθείσα εισήγησή μου στο εν λόγω δημοτικό συμβούλιο:
«Έχω την εντύπωση ότι από αυτά που έχω ακούσει από όλες τις πλευρές και έχω επεξεργαστεί πολύ προσεκτικά, ότι το θέμα του πανεπιστημίου έχει εξελιχθεί από ένα σοβαρό και σημαντικό θέμα για το δήμο μας σε ένα επικίνδυνο, ανεξιχνίαστο και ιδιοτελές παιχνίδι μεταξύ σας.
Η ερμηνεία μου αυτή βασίζεται στα εξής γεγονότα:
1) Ενώ σας έχω ζητήσει από την πρώτη συνεδρίαση να προηγηθεί μελέτη σκοπιμότητας και το δεχτήκατε, δεν υπάρχει μέχρι και σήμερα.
2) Ενώ η πενταμελής επιτροπή, στην οποία, σας θυμίζω, με παρακάλεσε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, να συμμετέχω, έκανε το έργο το οποίο τής ανατέθηκε από το παρόν δημοτικό συμβούλιο, ήρθε εισήγηση για διεύρυνσή της χωρίς αιτιολογία. Το αποτέλεσμα ήταν η αναγκαστική παραίτηση τριών μελών τής εν λόγω επιτροπής.
3) Η παραπάνω παραίτηση της επιτροπής, ενώ είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός, φαίνεται ότι παραβλέπεται κατά τρόπο προκλητικό από τη σημερινή εισήγηση του αντιδημάρχου τεχνικών υπηρεσιών. Δεν υπάρχει στην υποβληθείσα συνημμένη αλληλογραφία που έχουμε στα χέρια μας, λες και δεν έγινε ποτέ, λες και δεν υπήρξε η φωνή μας και η άποψή μας ως δημοτικοί σύμβουλοι και ως μέλη της επιτροπής στο συγκεκριμένο δημοτικό συμβούλιο που έγινε στις 12/11/2009.
4) Η συγκεκριμένη εισήγηση η οποία περιέχει κάποια αλληλογραφία δεν μας λέει τι εισηγείται. Την άποψη του δημοτικού συμβουλίου για δωρεά υπό προϋποθέσεις και όρους ή «τη δωρεά υπό όρον» όπως γράφτηκε στη μετέπειτα 350 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου; Τις απόψεις του πρύτανη για «δωρεά άνευ ανταλλάγματος» όπως αναφέρει στην επιστολή του; Τη μη υποβληθείσα αλλά υπάρχουσα εισήγηση του πρώην αντιδήμαρχου Βογιατζή Γιάννη που έγινε στις 19-11-2008; Τη μη υποβληθείσα αλλά υπάρχουσα εισήγηση του αντιδήμαρχου Μάγγου Τατιανού κατά την πραγματοποιηθείσα συνεδρίαση της 12ης Νοεμβρίου με θέμα τη διεύρυνση της επιτροπής χωρίς σκεπτικό και τη μετέπειτα παραίτηση της πενταμελής; Ποιος ο λόγος της συνεχούς αλλαγής εισηγητών; Με ποιον τελικά θέλετε να συνομιλεί το Πανεπιστήμιο και με ποια εισήγηση; Ή μήπως, σύμφωνα και με σημερινά δημοσιεύματα, προτίθεστε και προτείνετε να εκμεταλλευτείτε με άλλο τρόπο τη συγκεκριμένη έκταση;
Για όλα αυτά, και επειδή θεωρώ ότι συμμετέχω για να συμμετέχω και όχι για να παραγκωνίζομαι κατά το δοκούν, δηλώνω ότι δεν έχω πειστεί για τις καλές και αγνές προθέσεις σας, σχετικά με τη δωρεά στο πανεπιστήμιο. Επιπλέον, ερμηνεύω τη μέχρι τώρα στάση ορισμένων μελών του συμβουλίου ως στάση που υπονομεύει τη θετική εξέλιξη του θέματος, εξαιτίας πολιτικών ή προσωπικών ωφελειών και βλέψεων. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν είμαι σίγουρος για το ότι αυτό που θα ψηφίσω θα είναι και αυτό που θα εφαρμοστεί, δε δικαιούμαι, τιμώντας με αυτή τη δήλωση και τους πολίτες του δήμου μας, να αποφασίσω ψηφίζοντας αυτά που εσείς, και όχι η επιτροπή στην οποία συμμετείχα, νομίζετε ότι είναι επαρκή για να ψηφίσουμε.
Παρακαλώ να συμπεριληφθεί στα πρακτικά».
Το αποτέλεσμα της συνεδρίασης αμφιλεγόμενο. Πήραν την εισήγηση πίσω για διόρθωση και υποσχέθηκαν ότι το θέμα θα ξανασυζητηθεί. Ποιο θέμα, όμως; Δεν θέλω να ξαναγίνω προφήτης. Εκείνο που θέλω και απαιτώ είναι να ασκείται από όλους μας μια πολιτιστική και μια διάφανη πολιτική. Είναι και μια απαίτηση της σύγχρονης κοινωνίας η οποία διαδηλώνει σύσσωμη για την πολιτική διαφθορά, δικαιώνοντας έτσι τα λόγια του Κορνήλιου Καστοριάδη για την ελληνική πραγματικότητα: «αν εξακολουθήσουν τα πράγματα να είναι έτσι και ο λαός να μην αντιδρά και οι πολιτικοί να είναι δήθεν πολιτικοί, πολιτικάντηδες, να είναι αυτοί που είναι, τα πράγματα θα χειροτερέψουν και η Eλλάδα θα γίνει ένα τουριστικό ξενοδοχείο ας πούμε. Tα σημαντικά πράγματα θα πέσουν στα χέρια ξένων εταιριών, οι Έλληνες θα είναι διευθυντές ξενοδοχείων και γκαρσόνια, χορευτές στα καμπαρέ κ.λπ.».
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννηςgmendrinos@gmail.comhttp://gmendrinos.blogspot.com
