Τα «μικρά λάθη» της Αστυνομίας

Τα «μικρά λάθη» της Αστυνομίας Του Ιωάννη Μενδρινού*

Ένα από τα καθήκοντα της αστυνομίας είναι η προστασία των δικαιωμάτων του πολίτη. Ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη σύμφωνα με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το Δικαίωμα στη ζωή (Άρθρο 2:1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στη ζωή). Βάση αυτών των δύο αξιωμάτων, που ισχύουν σε κάθε οργανωμένη δημοκρατικά πολιτεία και χώρα, οι πρόσφατες δηλώσεις συνδικαλιστή της Αστυνομίας που αναφέρονται «στην εγκληματική πράξη», σύμφωνα με τον υπουργό Δημ. Τάξης, παραλείψεων συγκεκριμένων αστυνομικών η οποία οδήγησε στην εν ψυχρώ δολοφονία του 59χρονου οδηγού λεωφορείου, Π. Πιξόπουλου, είναι ανάγκη να επισημανθούν και να προβληματίσουν όλους τους/τις συναδέλφους/ισσες αλλά και όλη την κοινωνία.

Οι δηλώσεις αυτές, όπως γράφει και ο Πάνος Σόμπολος στην Ημερήσια on line, αναιρούν το παραπάνω θεμελιώδη δικαίωμα της ζωής του κάθε ανθρώπου προσδιορίζοντας ως «μικρό λάθος» την αφαίρεση ζωής ενός πολίτη:«ο εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών, Γιώργος Φεστερίδης, προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός χαρακτηρίζοντας μικρά τα λάθη και απέδωσε τα όσα έγιναν, όχι στην ανοργανωσιά, αλλά στην έλλειψη προσωπικού και υλικοτεχνικού εξοπλισμού». Βέβαια, την ίδια ώρα σύσσωμη η ελληνική πολιτεία δήλωνε: «Δεν θα ανεχτώ ψευτοεπαγγελματίες. Όποιος θέλει να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο, θα τον στείλω σπίτι του να μας αφήσουν ήσυχους να κάνουμε τη δουλειά μας», ήταν οι πρώτες κουβέντες του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., αντιστράτηγου Β. Τσιατούρα, ενώ ο Π. Παυλόπουλος έκανε λόγο για «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι».

Σ’ αυτό το πλαίσιο και δεδομένου ότι κάθε επαγγελματική ομάδα προσδιορίζεται και χαρακτηρίζεται από τις ενέργειες έστω και ενός μέλους της είναι ανάγκη να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας ως αστυνομικοί τινάζοντας από επάνω μας τη ... δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Ταυτόχρονα, πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή μας και την ανοχή μας σε δηλώσεις όπως τις παραπάνω του συγκεκριμένου συνδικαλιστή για να μπορούμε να είμαστε όχι μόνο αξιοπρεπείς αλλά και ωφέλιμοι στην κοινωνία.

Είναι προφανές, βέβαια, ότι πρόθεσή μου δεν είναι να κρίνω και να χαρακτηρίσω σε καμία περίπτωση τους «κατηγορούμενους» αστυνομικούς, για τους οποίους θεωρώ ότι η δικαιότερη γι’ αυτούς συμπαράσταση είναι η αποδοχή της κρίσης της δικαιοσύνης ως θεσμικό όργανο της πολιτείας, αλλά να ξεγυμνώσω τις σχέσεις εξουσίας τις οποίες καταχράζονται μερικά όργανα της τάξης προς όφελός τους ή προς όφελος «δικών» τους -κομματικών ή συγγενικών- προσώπων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος συνδικαλιστής είχε κατακρίνει τις πράξεις των αστυνομικών στην περίπτωση του ξυλοδαρμού του Κύπριου φοιτητή. Γιατί λοιπόν τώρα που ο «ξυλοδαρμός» είναι «θάνατος» δεν ακολουθεί την ίδια τακτική; Τι είναι αυτό που τον κάνει και δρα «κατά το δοκούν»; Μήπως χρησιμοποιεί την εξουσία της θέσης του όχι για την προστασία των πολιτών αλλά για κάποια άλλη προστασία; Και γιατί επιτέλους πάντα ο ίδιος «συνδικαλιστής» τοποθετείται επί παντός επιστητού και όχι τα υπεύθυνα θεσμικά όργανα; Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Θεσσαλονίκης δεν θεωρεί υποχρέωσή της να τοποθετηθεί επί του θέματος μέσω του Προέδρου της , την ώρα μάλιστα που έχουν τοποθετεί σχεδόν όλα τα θεσμικά όργανα συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας; Ρητορικά, βέβαια, ερωτήματα που η απάντησή τους είναι δεδομένη και γνωστή σε πολλούς και πολλές.

Αν και μια συγνώμη δεν είναι αρκετή για την εγκληματική αυτή πράξη οφείλουμε όμως να τη ζητήσουμε από τους συγγενείς του θύματος και από όλη την κοινωνία ως μια επαγγελματική κοινωνική ομάδα.

*Ο Ιωάννης Μενδρινός είναι δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Θερμαϊκού - συνταξιούχος ανθυπαστυνόμος ΕΛ.ΑΣ. - τ. αντιπρόσωπος ΠΟΑΣΥ
Μαι 15, 2008