Προς διαγκωνιζόμενους εκλεγμένους άρχοντες.

"Η Αυτοδιοίκηση, εσείς, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση, θα παραμείνετε επαίτες, διαγκωνιζόμενοι για την εύνοια κάποιου υπουργού, στριμωγμένοι μεταξύ των δίκαιων απαιτήσεων της τοπικής κοινωνίας από τη μία πλευρά, και του πολιτικού και οικονομικού ευνουχισμού σας, από το κεντρικό πολιτικό σύστημα, από την άλλη, που θα σας αναγκάζει να επιβάλετε, πολλές φορές, για να επιβιώσετε, και φόρους. Και τότε θα ακούτε τα πραγματικά δίκαια αιτήματα, τη δίκαια κατακραυγή πολλών πολιτών και επιχειρηματιών, που θέλουν την επιχειρηματικότητα, που θέλουν τη δημιουργικότητα, αλλά που θα σας αναγκάζει, ακριβώς η έλλειψη δικών σας πόρων, να στριμώχνετε περισσότερο και τον απλό πολίτη.

Θα βρίσκεστε πάντα στο δίλημμα, από τη μεριά να σκύψετε το κεφάλι στις απαράδεκτες απαιτήσεις και αντιλήψεις ενός ρουσφετολογικού συστήματος, που σας θέλει εξαρτήματα κεντρικών και προσωπικών μηχανισμών, ή, από την άλλη, να επιλέξετε να απομονωθείτε, ηρωικά υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της ορθής και ορθολογικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των συμπολιτών σας, της τοπικής κοινωνίας, την οποία εκφράζετε."

Μέρος απ' την ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στη Θεσσαλονίκη που μου δίνει κουράγιο.

Να σε κάνω μια ερώτηξη μπρε;

Εκλογές με λίστες

ή

εκλογές με ληστές;

Κάρτα στον Πρωθυπουργό.

Στείλε κι εσύ

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την WWF Hellas.

Εγώ την βρήκα από εδώ:

http://bioannis.wordpress.com/

Ρε μαλάκα τι μου λες;

Άραγε γιατί μισούν τους καθηγητές τους;

Για το καλό τους!

Του Γιώργου Λαζαρίδη

Η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης 15χρονου μαθητή γυμνασίου του Δήμου μας, για μια ενέργεια μάλιστα που δεν έκανε ποτέ αλλά γνώριζε και συμμετείχε ως θεατής, κρίθηκε από καθηγήτρια του σχολείου του ως επίδειξη θράσους.

Θέση πρωτοφανής, τελείως αντιπαιδαγωγική και επικίνδυνη. Θέση που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα κοινωνικά πρότυπα που ορίζουν την ανάληψη ευθύνης ως πράξη γενναιότητας, θάρρους και υπευθυνότητας η οποία ολοκληρώνεται με την έκφραση συγνώμης.

Ακόμη και οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου ελαφρύνουν τη θέση τους όταν ομολογούν την ευθύνη τους. Όταν το κάνει ένας μαθητής και ταυτόχρονα χλευάζεται και επιτιμείται από καθηγήτριά του, υπάρχει άραγε λέξη που να μπορεί να αποδώσει με ακρίβεια την ποιότητα του συγκεκριμένου όντος;

Προφανώς ευθυνόφοβη η ίδια, τρομάζει στη θέα ενός 15χρονου παιδιού που δεν διστάζει να εκφραστεί με ειλικρίνεια σε μια συνεδρίαση του συλλόγου διδασκόντων καθηγητών και να αναλάβει την ευθύνη, όχι μιας πράξης αλλά μιας πρόθεσής του!

Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται μπροστά σε ένα συγκεκριμένο συμβούλιο το οποίο, λόγω της αγανάκτησης των μελών του για την κατάσταση που επικρατεί στις αίθουσες του σχολείου, δεν συνεδριάζει για να ακούσει και να κρίνει αλλά για να εκτελέσει την προαποφασισμένη, από καιρό, πρόθεσή του να εξοντώσει όσους «απείθαρχους» εμφανιστούν μπροστά του. «Για το καλό τους», λένε. Τίνος το καλό αναρωτιέμαι εγώ;

Πιθανότατα, αυτή δεν θα έπραττε ποτέ κάτι ανάλογο παρά θα έκανε την «πάπια» προκειμένου να πέσει στα μαλακά (μήπως αυτό θα έπρεπε να συμβουλεύουμε κι εμείς στα παιδιά μας να πράττουν;) Συνήθης συμπεριφορά άλλωστε των ενηλίκων μπροστά στον κίνδυνο να υποστούν τις συνέπειες πράξεων ή παραλείψεών τους.

Βέβαια ένας καθηγητής, ουδέποτε θα βρισκόταν στη θέση να απολογηθεί για μια πράξη που δεν έκανε, παρά μόνο είχε την πρόθεση να την κάνει. Εξάλλου ουδέποτε δεν ελέγχονται ή αξιολογούνται για την απόδοση ή την επάρκειά τους, τόσο γνωστική όσο και ψυχική.

Παρόλο ότι η συγκεκριμένη καθηγήτρια δεν ήταν η μοναδική που εκφράστηκε ανάλογα, καθώς έσπευσαν αρκετοί συνάδελφοί της να συμφωνήσουν, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών. Ένα μάθημα εξόχως ηθικοπλαστικό, που απαιτεί και τα ανάλογα προσωπικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και προσόντα, την ύπαρξη των οποίων αμφισβητώ ευθέως στην εν λόγω κυρία. Πιστεύω ότι η έκφραση της συγκεκριμένης θέσης αυτόματα την καθιστά ακατάλληλη να ασκεί τα καθήκοντά της.

Το γεγονός της προειλημμένης απόφασης για «παραδειγματικές» τιμωρίες στους μαθητές που τα ονόματά τους βρίσκονται γραμμένα σε σχετική «μαύρη λίστα μαθητών» που διατηρεί το συγκεκριμένο γυμνάσιο, ανεξάρτητα από το παράπτωμά τους, αποδεικνύεται και από τη στάση της διεύθυνσης του σχολείου. Τηρώντας κατά γράμμα την απόφασή τους να εξοντώσουν κάθε ζωηρό μαθητή, δεν έχασε την ευκαιρία. Παρόλο ότι :

α) η ευθύνη του ενός παιδιού προέκυπτε από την εσφαλμένη ονομαστική καταγγελία ενός γονέα, λάθος το οποίο αναγνώρισε κι ο ίδιος και β) Τα 2 παιδιά τα οποία διέπραξαν τη φάρσα ομολόγησαν την πράξη τους και ανέλαβαν προσωπικά την ευθύνη τους, η διεύθυνση του σχολείου έστειλε στο συμβούλιο των καθηγητών με το αίτημα της αποβολής και το τρίτο παιδί (για το καλό του!).

Αυτό το τρίτο παιδί λοιπόν, με μια απόφαση εμπάθειας και εκδικητικότητας τιμωρήθηκε με την ίδια ακριβώς ποινή με τα υπόλοιπα διότι εντός της αίθουσας του συμβουλίου δεν θέλησε να διαχωρίσει την θέση του από τους φίλους του, παραδεχόμενο ότι συμμετείχε στην απόφαση για τη διενέργεια της φάρσας. Οι σοφοί «εκπαιδευτικοί» μας λοιπόν, τιμωρήσανε με μια εξοντωτική ποινή - για «παραδειγματισμό» - την ειλικρίνεια! Για το καλό του!

Λεπτομέρεια: Η «συνεδρίαση» στην οποία έλαβαν χώρα τα παραπάνω, πραγματοποιήθηκε το πρωινό της 17ης Νοεμβρίου, ημέρα σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας κι αφού πρώτα οι «εκπαιδευτικοί» μιλήσανε στα παιδιά για αρχές και αξίες!

Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία της επετείου, θα κάνω κάποιες πολύ απλές επισημάνσεις, τις οποίες όμως φαίνεται ότι αγνοεί μερίδα αυτών που επιφορτίστηκαν με το ρόλο να «εκπαιδεύσουν» τα παιδιά μας:

1. Ουδέποτε σε δημοκρατική χώρα έχει εμφανιστεί «κατηγορούμενος» σε «δίκη», όταν έχει γίνει ήδη η ανάληψη ευθύνης της πράξης από άλλο πρόσωπο. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό του!
2. «Δίκη προθέσεων» δεν γίνεται σε καμία ευνομούμενη δημοκρατική χώρα του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό του!
3. Προειλημμένες αποφάσεις σε «δίκες» υπήρξαν μόνο από στρατοδικεία, σε φασιστικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό τους!
4. Κανένα «δικαστήριο», σε καμιά γωνιά της γης, δεν τιμώρησε με την ίδια ποινή κάποιον που θα μπορούσε να διαπράξει μια πράξη με αυτόν που τη διέπραξε. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό τους!
5. «μαύρες λίστες» ονομάτων είχαμε στη χούντα. Σήμερα, στα χρόνια της «δημοκρατίας» τις διατηρούν μόνο οι τράπεζες, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και το συγκεκριμένο γυμνάσιο. Φυσικά, για το καλό τους!

Εμείς οι ενήλικες, μπορεί να τιμούμε την κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα που ήταν η αντίσταση που εκδήλωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι πάσης φύσεως «στρατοδικεία» λειτουργούν ακόμη. Δεν εκπληρώθηκε ποτέ το αίτημα της δικής μας γενιάς για μια δίκαιη κοινωνία. Ας φροντίσουμε όμως να μην στερήσουμε το όραμα αυτό από τα παιδιά μας. Τουλάχιστον όχι τόσο νωρίς! Κι αν το κάνουμε, δεν δικαιούμαστε μετά να απορούμε γιατί δεν μας σέβονται. Βλέπετε ο σεβασμός είναι κατάσταση ψυχής, δεν επιβάλλεται με διαταγές, κερδίζεται με πράξεις.

Όλα τα στρατοδικεία, που στήθηκαν ή στήνονται στον πλανήτη, παίρνουν αποφάσεις που εξουσιάζουν το σώμα και όχι την ψυχή του ανθρώπου. Το μόνο συναίσθημα που γεννούν είναι το μίσος και αυτό δεν είναι ποτέ καλό συναίσθημα για την ανθρώπινη ψυχή.

Παρόλο ότι με κανένα τρόπο δεν λέω ή υπονοώ με το κείμενό μου ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι ίδιοι, γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό θα ξεσηκώσει εναντίον μου θύελλα αντιδράσεων. Η πανίσχυρη συντεχνιακή αλληλεγγύη θα ενεργοποιήσει άμεσα τα αμυντικά τους αντανακλαστικά. Εξάλλου ο χώρος της παιδείας είναι γεμάτος από εκπαιδευτικούς με δημοκρατικά συναισθήματα. Που βρίσκονται όμως όλοι αυτοί όταν λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους πρακτικές και μεθοδεύσεις;

mail που έλαβα σήμερα από ένα φίλο ο οποίος θα μου επιτρέψει να συμπληρώσω απόσπασμα από το βιβλίο Θρησκευτικών της ΣΤ΄ Δημοτικού, δεδομένου ότι η υπεύθυνη καθηγήτρια που μεθόδευσε την τιμωρία του συγκεκριμένου μαθητή διδάσκει το παραπάνω μάθημα στο Γυμνάσιο (Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις):

"Μέσα στη νέα πραγματικότητα, που εγκαινίασε ο Χριστός, η συγχώρεση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια αυθεντική ζωή. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός όχι μόνο δίδαξε την αγάπη και τη συγγνώμη, αλλά και ο ίδιος συγχώρησε ακόμα και τους σταυρωτές του".

"Εάν συγχωρήσετε στους ανθρώπους ότι κακό έχουν κάνει, θα συγχωρήσει και σας ο Πατέρας σας ο ουράνιος. Εάν όμως δε συγχωρείτε τους ανθρώπους, τότε ούτε και ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας" (Ματθ. 6,14-15).

Για του λόγου το αληθές.

Ειδικά ταμεία ζητεί ο Γιώργος για την κρίση

Πέντε προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση διατύπωσε χθες ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην έναρξη των εργασιών του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που διεξάγεται στην πόλη Νουέβο Βαγιάρτα του Μεξικού.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε:

- Τη δημιουργία ταμείου για την κοινωνική προστασία.

- Την ίδρυση ειδικού ταμείου το οποίο θα στηρίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

- Τη δημιουργία ειδικού ταμείου το οποίο θα αναλάβει την ενίσχυση της ρευστότητας.

- Ειδικά μέτρα στήριξης των αναπτυσσόμενων χωρών.

- Την προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στους διεθνείς οργανισμούς.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι όλο και πιο πολλοί συντηρητικοί, χρησιμοποιούν ορισμένες από τις σοσιαλιστικές αρχές και μίλησε για τον «κίνδυνο» αυτές να γίνουν μόδα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/11/2008

Ολική επαναφορά

Με πολύ αγάπη και νοσταλγία στους φίλους της Πλατείας που η τεχνολογική σύνδεση τους ξανάφερε κοντά μου.
Νάστε πάντα καλά.

Απορρίπτεστε κύριοι.

(Νύχτωσε παιδιά. Εγώ φεύγω, ακολουθούν και οι άλλοι.)

Από την εκπομπή "Κοινωνία ώρα MEGA" της 17-11-2008

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Πάνος
«Χρειάζονται πολιτικές που θα πάνε στην πόρτα, μέσα στο νοικοκυριό της οικογένειας που πονάει, που έχει πρόβλημα.
Κε Καμπουράκη, δεν υπάρχει ναι ναι ναι!

Ή θα το κάνουμε ή θα φύγουμε.

Και θα φύγουμε νύχτα αν δεν το κάνουμε.
Τους επόμενους 3 μήνες θα δώσουμε τις τελευταίες και πιο σοβαρές εξετάσεις.
Εδώ δε σηκώνει να μείνουμε μεταξεταστέοι.»

ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ Χάρης

«Πολιτικά η κυβέρνηση έχει ήδη απορριφθεί στο πέρασμα από τη μία χρονιά στην άλλη.

Συνεπώς δεν έχει περιθώρια άλλου χρόνου.»

Νοέμβρης

Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω

Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό

Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία

Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα

Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια

Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη

Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών
δε σβήνουν.
Στίχοι: Τσακνής Διονύσης
Μουσική: Τσακνής Διονύσης

Νέος ANemos

Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό...

Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι. Αλίμονο αν εξορίσουμε τον άνθρωπο από την ιστορία. Αλίμονο αν πιστέψουμε αυτό που όλοι για μια στιγμή έχουμε πει, πως πάνω από τους ανθρώπους στέκονται οι μηχανισμοί, πως τα αόρατα νήματα τα κινούν αόρατοι μαριονεττίστες. Αλίμονο αν νομίσουμε πως όλα αυτά που έχουν συμβεί γύρω μας, τα καλά και τα άσχημα, η πρόοδος στις επιστήμες αλλά και η καταστροφή του περιβάλλοντος, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας αλλά και επισιτιστική κρίση είναι έργα μηχανισμών, μηχανών, ρομπότ, μυστικών πρωτοκόλλων και εξωγήινων, αγγέλων ή διαβόλων, θεού ή δαίμονα.

Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχει καμιά σημασία το αν βγήκε ο Ομπάμα ή ο ΜακΚέιν. Ακόμη κι ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο, αν εφάρμοζαν τις ίδιες ή παρόμοιες πολιτικές.

Όχι, κανείς δεν θα με πείσει ποτέ ότι θα ήταν ίδια σήμερα τα πράγματα αν αντί για τον πατέρα Μπους είχε εκλεγεί ο Δουκάκης, αν αντί για τον Ηλίθιο Μπους είχε βγει ο Αλ Γκορ. Όπως κανείς δεν θα με πείσει ότι θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα αν ζούσε ο Λένιν και αργότερα ο Τσε, αν πέθαινε νέος ο Μάο ή αν ζούσε περισσότερο ο Αντρόποφ…

Το «μαύρος σκύλος-άσπρος σκύλος» είναι καλό για να δείχνεις την απόσταση που χωρίζει την πραγματικότητα από αυτό που ονειρεύεσαι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βυθιστούμε στον ύπνο για να βλέπουμε μόνο τα όνειρά μας.

Όταν παραμένεις ξύπνιος, όταν προσπαθείς κάθε στιγμή της ζωής σου να παραμείνεις ξύπνιος, δεν δικαιούσαι να ζεις σε έναν κόσμο ονείρων…

Θα πέσεις και θα σηκωθείς και θα ξαναπέσεις. Αυτή είναι η Ιστορία! Αυτό είναι όλο…

Πώς να δεχτώ ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι όταν έχω έστω και μια φορά διαβάσει το στίχο του ποιητή:

«Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσσοδένουνε»

Δεν είναι πιόνια οι άνθρωποι. Δεν είναι απλοί αριθμοί.

Αυτοί που το πίστεψαν αυτό χάραξαν στα χέρια των ανθρώπων αυτούς τους «απλούς αριθμούς» και τους έστειλαν στις ντουζιέρες…

Ούτε όμως και «σύμβολα» είναι οι άνθρωποι.

Δεν μου λέει τίποτα απολύτως «ο πρώτος αφροαμερικανός Πρόεδρος».

Γιατί ποτέ δεν έμαθα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους με βάση το χρώμα ή τη φυλή τους. Κι αυτό είναι που ξεχωρίζει, όχι εμένα, όχι εμάς, αλλά τις ιδέες μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο…

Ετσι λοιπόν…

Αν η Αριστερά είναι μια «διαρκής ευαισθησία» όπως έλεγε ο Γιώργος Ιωάννου τότε κανείς αριστερός δεν δικαιούται να λέει ότι χθες δεν συνέβη τίποτα, δεν άλλαξε τίποτα…

Χθες είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, γράφτηκε ιστορία.

Κι αυτή η Ιστορία γράφτηκε από ανθρώπους. Ούτε από φαντάσματα ούτε από κάποιο μυστήριο software ούτε από του Ελοχίμ και τους Νεφθαλίμ…

Οποιος δεν το βλέπει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…

Και κάποτε θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους ότι ο κόσμος αλλάζει όχι μόνο όταν μας αρέσει η αλλαγή αλλά και όταν δεν μας αρέσει… Ότι η Ιστορία γράφεται σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας…

Όμως οι πιο σπουδαίες σελίδες της Ιστορίας είχαν ως κέντρο τους τον Ανθρωπο.

Και είναι σπουδαίο που πάνω από το 60% των αμερικανών πήγαν στις κάλπες ακόμη κι αν έβγαζαν τον ΜακΚέιν…

Και είναι σπουδαίο που οι έγχρωμοι αμερικάνοι πήγαν να ψηφίσουν…

Και είναι σπουδαίο που η αμερικάνικη νεολαία μπήκε τόσο δυναμικά στην πολιτική…

Δεν μπορεί κανείς να πει ότι αυτά δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως. Ότι τίποτα δεν άλλαξε.

Και είναι σημαντικό που εκατομμύρια PC και Laptop τσάκισαν την κυριαρχία της Εικόνας και των Παραδοσιακών ΜΜΕ χτυπώντας σαν ταμ-ταμ από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη…

Αυτές τις στιγμές που μιλάμε είναι αδύνατον να προβλέψουμε το οτιδήποτε. Κι αν κάποιος μπορεί ας πει που στηρίζει τις προβλέψεις του. Σε ποιες αναλογίες και ποιες συγκρίσεις;

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν οι συνέπειες θα είναι θετικές ή αρνητικές.

Αλλά ΑΥΤΟ σημαίνει πραγματική Αλλαγή! Το μη-προβλέψιμο! Το παιχνίδι που ξεκινάει και πάλι από την αρχή!

Αλλαγή σημαίνει ότι τώρα μπορούν να συμβούν τα καλύτερα και τα χειρότερα. Κι αυτό μπορεί να μην είναι ορατό σήμερα αλλά να φανεί μετά από πέντε, δέκα, εκατό χρόνια!

Ο Παλιός Κόσμος φεύγει για πάντα. Και κανένας μικρόκοσμος, καμιά ιδεολογική εμμονή, καμιά εσωτερική τακτοποίηση δεν μπορεί να τον φέρει πίσω. Όπως κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Νέος Κόσμος θα είναι καλύτερος ή χειρότερος.

Ένα πράγμα μόνο είναι καλό. Αυτή τη μετάβαση δεν την προκάλεσε κανένας ΚΟΣΜΟΔΙΟΡΘΩΤΙΣΜΟΣ.

Κι ακόμη…

…Αυτή η μετάβαση έχει πρόσωπο. Τα εκατομμύρια χαμογελαστά πρόσωπα που μαζεύτηκαν χθες το Σικάγο…

Στην καρδιά, κάποτε, της Βιομηχανικής Επανάστασης…

Στην καρδιά, κάποτε, του Εργατικού Κινήματος…

Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτή την ημέρα.

Κι ας μην ξέρω τι μου ξημερώνει…

Όχι δεν είμαι αισιόδοξος…

Είμαι όμως επιτέλους περίεργος να ζήσω το μετά…

αντιγράφω από το ANemos

γιατί κι εγώ "αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτή την ημέρα"

και χαρούμενος που διάβασα αυτό το εκπληκτικό κείμενο.

CHANGE - Vote in OMPAMA

εσείς οι μετανάστες(Ελληνοαμερικάνοι), οι λίγοι και οι διαφορετικοί, έχετε την ευκαιρία να αποδείξετε με την ψήφο σας στον ΟΜΠΑΜΑ, ότι η εξουσία μπορεί και πρέπει να φέρνει ΑΛΛΑΓΕΣ.

Καλή επιτυχία.