Ζω και χωρίς λεφτά!

Ανταλλακτική οικονομία: Πάνω απ' τα κέρδη ο άνθρωπος Ζω και χωρίς λεφτά! Ερευνα - κείμενο: ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ 1ο Για να ξεπεράσει αυτή την κρίση ο «καπιταλισμός του καζίνου» είναι υποχρεωμένος να καταστρέψει μέρος του κεφαλαίου και της εργασίας κηρύσσοντας τον πόλεμο στην κοινωνία. «Η ποσότητα επί την ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος». Η ποσότητα μειώνεται και το χρήμα που κυκλοφορεί δεν αλλάζει γρήγορα χέρια. Οικονομία των αναγκών Αυτό δημιουργεί κυκλοφορικό πρόβλημα και απειλεί με θρομβώσεις και εγκεφαλικό το σύστημα το οικονομικό. Μπορούν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες να επιβιώσουν χωρίς λεφτά; Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής και κυρίως της Αργεντινής απαντά σ' αυτό το ερώτημα θετικά. «Μπορώ και χωρίς ευρώ»! Με την αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία του ισογείου. Με το ισοδίκαιο ανταλλακτικό εμπόριο. Με τα τοπικά και εθνικά δίκτυα ανταλλαγών. Με την επανατοπικοποίηση των διατροφικών συναλλαγών, τη γεωργία της εγγύτητας και τις αγορές απευθείας διάθεσης. Με τα εναλλακτικά-ιδεατά κοινωνικά νομίσματα που δημιουργούν μια νομισματική ποικιλότητα (diversite monetaire). Με τα δίκτυα αλληλοβοηθητικής ασφάλειας υγείας και τα ταμεία αλληλεγγύης. Με τα ανταλλάξιμα χρονομερίδια της εργασίας και το κοινωνικό χρήμα. Με διευρυνόμενα δίκτυα ανταλλαγών σε όλα: στα σπίτια, στα εξοχικά, στο πάρκινγκ, στις μετακινήσεις, στα εμπορεύματα, στις υπηρεσίες, στις διακοπές. Με τη δημιουργία κοινωνικών - ηθικών τραπεζών και χρονοτραπεζών. Με την εφευρετικότητα της νέας οικονομίας των αναγκών. Καλώς ήρθατε στη μετά ευρώ εποχή: «Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί»! Ως κοινωνική ή αλληλέγγυα οικονομία θα μπορούσαμε να ορίσουμε το χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα της οικονομίας και αναπτύσσει δραστηριότητες με κοινωνικούς σκοπούς και στόχους. Πρόκειται για πολυμορφικές κινήσεις και εναλλακτικά δίκτυα, τα οποία άλλοτε αποκτούν θεσμική μορφή (θεσμοθετούνται) και άλλοτε παραμένουν εξωθεσμικά και άτυπα. Πρόκειται για την οικονομία των αναγκών. Ή όπως την ονομάτισε η Ανιές Χέλερ, «οικονομία των ριζικών αναγκών». Οι φορείς της κοινωνικής οικονομίας δραστηριοποιούνται με μοναδικό μέλημα την εξυπηρέτηση των μελών τους και το συλλογικό όφελος. Χαρακτηρίζονται από τις ισότιμες-δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη των αποφάσεων και έχουν προτεραιότητα τις ανάγκες των ανθρώπων και την απασχόληση. Υπάρχει, βεβαίως, διένεξη για το αν η αλληλέγγυα οικονομία της βάσης ταυτίζεται με την κοινωνική οικονομία της αγοράς. Αφού σε πολλές περιπτώσεις τα όρια ανάμεσα στον εθελοντισμό και την κερδοφορία δεν είναι διάφανα... Ωστόσο υπολογίζεται ότι το 10% των εργαζομένων στην Ευρώπη απασχολούνται σήμερα σε διάφορους κλάδους της κοινωνικής οικονομίας. Περίπου 40 εκατομμύρια Γάλλοι και 60 εκατομμύρια Γερμανοί είναι μέλη τέτοιων συνεταιρισμών, σωματείων, συλλόγων, δικτύων και αλληλοβοηθητικών ταμείων που συναποτελούν την κοινωνική οικονομία. Η Social Economy Europe (www.social economy.eu.org) είναι το πανευρωπαϊκό σχήμα που συγκεντρώνει κάτω από την ομπρέλα του πολλές από αυτές τις εναλλακτικές οργανώσεις και δραστηριότητες. Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει νομικό και θεσμικό πλαίσιο για την κοινωνική οικονομία. Στην Ελλάδα, αν όλα πάνε καλά, η διαβούλευση θα αρχίσει σε λίγο καιρό, (βλέπε www.enet.gr «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 6 Μαρτίου 2011, σχετικό αφιέρωμα του Σπύρου Φρεμεντίτη). Ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο Η κοινωνική αλληλέγγυα «οικονομία του ισογείου» κατάφερε να δημιουργήσει παράλληλες ουτοπικές πραγματικότητες και οάσεις μέσα στο σύστημα αφήνοντας τις πραγματικές ουτοπίες στη δικαιοδοσία των επαναστάσεων. Οι φτωχοί άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στον τυφώνα του νεοφιλελευθερισμού και της κρίσης δημιούργησαν εκτεταμένα δίκτυα ανταλλαγών προϊόντων και υπηρεσιών που στηρίζονταν στο ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο στην τοποφαγική γεωργία της εγγύτητας και επινόησαν τα δικά τους ιδεατά-εναλλακτικά νομίσματα. Στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στην Αργεντινή έχουν τη μεγαλύτερη εμπειρία. Το ισοδίκαιο ηθικό εμπόριο ήταν κομμάτι της κουλτούρας των πολιτικών κινημάτων αμφισβήτησης στις δεκαετίες του '60 και του '70 και στη συνέχεια, μετά το '80, του καταναλωτικού κινήματος. Στόχος του, οι δικαιότερες εμπορικές συμφωνίες με τις αναπτυσσόμενες χώρες, η ενίσχυση των περιθωριοποιημένων παραγωγών, οι καλύτερες συνθήκες εργασίας, οι επενδύσεις στις τοπικές κοινωνίες και ο σεβασμός στο περιβάλλον, στη βιοποικιλότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Γεωργία της εγγύτητας και αγορές απευθείας διάθεσης τροφής Στη Γαλλία υπάρχουν περισσότερες από 500 ενώσεις (ΑΜΑΡ) όπου περίπου 1.000 παραγωγοί φέρνουν βιολογικά προϊόντα, μέσω εναλλακτικών δικτύων, απευθείας στη γειτονιά, με σχεδόν μηδενικό κόστος συναλλαγής, καλύπτοντας ήδη 70 χιλιάδες καταναλωτές. Το πιο γνωστό ΑΜΑΡ στο Παρίσι είναι το «Αλληλέγγυο Κολοκύθι». Τα προϊόντα του στοιχίζουν 20% λιγότερο απ' ό,τι στις λαϊκές αγορές. Η γεωργία της εγγύτητας και τα κινήματα των τοποφάγων αναπτύσσονται ταχύτατα σ' όλη την Ευρώπη. Η Βρετανία, ας πούμε, στο πλαίσιο του κινήματος «Πόλεις σε μετάβαση» και στην Ισπανία με πιο χαρακτηριστικό το «Xarxa de consum solidari» της Βαρκελώνης. Στόχος τους, η δίκαιη τιμή μέσω της επανατοπικοποίησης των διατροφικών συναλλαγών. Οποιος δεν έχει να πληρώσει τα προϊόντα μπορεί να παρέχει ανταλλακτική εργασία στην παραγωγή και στη διανομή. Ανταλλακτικά δίκτυα - LETS Μέσα απ' αυτά επιβίωσε το κατεστραμμένο Βανκούβερ το 1983. Υπάρχουν παντού: στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Λατινική Αμερική, στην Αυστραλία, στην Κίνα, στην Ινδία. Στην Ευρώπη τα πιο γνωστά δίκτυα ανταλλαγών είναι τα LETS, τα οποία λειτουργούν κατά βάση σε συνοικίες, γειτονιές και χωριά των αγγλοσαξονικών χωρών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα τοπικά δίκτυα είναι μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου που απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα και παρέχει τη δυνατότητα σε όλους τους πολίτες-μέλη να συναλλάσσονται μεταξύ τους. Ολα τα μέλη έχουν πρόσβαση στον κατάλογο των προσφερόμενων ή ζητούμενων προϊόντων-υπηρεσιών και καθένας επιλέγει τι χρειάζεται και τι θα προσφέρει. Στην πλειονότητα των συστημάτων αυτών οι τιμές καθορίζονται συλλογικά. Σε άλλα ανταλλακτικά συστήματα χρησιμοποιούνται συμβολικές μονάδες-νομίσματα, ώστε να καθορίζονται οι τιμές, και σε άλλα «εργατοώρες» με βάση τις οποίες καθορίζεται η αξία του προϊόντος. Οι συναλλαγές γίνονται κυρίως ηλεκτρονικά, καταγράφονται σε συγκεκριμένο πρόγραμμα και κάθε μέλος μπορεί ακόμη και με ένα τηλεφώνημα να αναφέρει τη συναλλαγή που πραγματοποίησε. Στα πιο προχωρημένα ανταλλακτικά δίκτυα στη Μεγάλη Βρετανία, όπου υπάρχουν περισσότερα από 300 LETS, τα μέλη καταγράφουν απευθείας τις συναλλαγές τους στο Διαδίκτυο με τη χρήση κωδικών. Τα «έξοδα διαχείρισης» και το λειτουργικό κόστος του συστήματος, όπως οι τηλεφωνικοί λογαριασμοί, καλύπτονται από τις ετήσιες εισφορές των μελών ή και από ποσοστιαίες χρεώσεις επί της αξίας των συναλλαγών. Στην Ελβετία, μάλιστα, υπάρχει και το Wirtschaftsring (Επιχειρηματικός κύκλος), που είναι στην ουσία ένα πιστωτικό ίδρυμα μέσω του οποίου οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες της χώρας προβαίνουν σε πολυμερές ανταλλακτικό εμπόριο. Χρονοτράπεζες Οι τράπεζες χρόνου είναι ένα δίκτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών που στηρίζεται από το δικό του εσωτερικό «νόμισμα-χρόνο» ή «νόμισμα-εργασία». Κάθε μέλος της χρονοτράπεζας μπαίνει στο ηλεκτρονικό δίκτυο και δηλώνει το είδος της υπηρεσίας που έχει τη δυνατότητα να προσφέρει και το χρόνο που μπορεί να απασχοληθεί. Κάθε ώρα εργασίας «αμείβεται» το ίδιο. Η νταντά αμείβεται όσο και ο γιατρός. Μία ώρα μαθήματος Ισπανικών εξισώνεται με μία ώρα φροντίδας των παιδιών. Θες να χωρίσεις με τον άντρα σου αλλά δεν μπορείς να πληρώσεις τον δικηγόρο; Κανένα πρόβλημα! Αυτός σου βγάζει το διαζύγιο και εσύ του καθαρίζεις για ένα μήνα το σπίτι. Δηλαδή, στους λογαριασμούς του κάθε μέλους καταγράφονται οι ώρες που εργάστηκε και επομένως οι ώρες που του αναλογούν προκειμένου να λάβει κάποιο προϊόν ή υπηρεσία από ένα άλλο μέλος. Οι τράπεζες χρόνου αξιοποιούν τους εθελοντές και βοηθάνε να στηριχθούν οικογένειες με οικονομικά προβλήματα. Ενεργές τράπεζες χρόνου λειτουργούν σήμερα σε περισσότερες από 26 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Μεγάλη Βρετανία, οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, η Ιταλία αλλά και η Ελλάδα. Ηθικοί τραπεζίτες... Εκτός από τις τράπεζες που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος, υπάρχουν και οι λεγόμενες «ηθικές τράπεζες», που έχουν διαμορφώσει ένα κοινωνικό, περιβαλλοντικό προφίλ και υποστηρίζουν ότι επενδύουν με όρους κοινωνικής ευθύνης. Ολες οι τράπεζες ενδιαφέρονται να φιλοτεχνήσουν ανάλογο προφίλ. Από τις πιο γνωστές αυτού του χώρου είναι οι Triodos και GLS. Η GLS υποστηρίζει πολιτισμικές, κοινωνικές και οικολογικές πρωτοβουλίες. Δίνει χαμηλότοκα δάνεια σε αυτοδιοικούμενα σχολεία, θεραπευτήρια, βιολογικές καλλιέργειες, σε κοινόβια και ανέργους. Η Triodos στηρίζει τους πελάτες που παίρνουν πρωτοβουλίες για τον πολιτισμό, το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Στους στόχους της αναφέρεται η προσπάθεια διασφάλισης της ποιότητας ζωής, γι' αυτό χρηματοδοτεί μόνο όσους κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη υπάρχει και η Charity Bank, η οποία χρηματοδοτεί κι εκείνους που οι συμβατικές τράπεζες δεν τολμούν, λόγω υψηλού ρίσκου. Διεθνή δίκτυα ανταλλαγών Υπάρχουν πάρα πολλά. Ενα από τα πιο γνωστά είναι το site www.foodieexchange. ning.com , στο οποίο food bloggers από όλο τον κόσμο ανταλλάσσουν μεταξύ τους πακέτα με διατροφικά προϊόντα από τις χώρες τους. Το κάθε πακέτο πρέπει να έχει αξία το λιγότερο 10 δολάρια ή 10 ευρώ και να μην είναι πάνω από 500 γραμμάρια, αλλιώς υπάρχει έξτρα χρέωση. Τράπεζα χρόνου του δικτύου γυναικών Ευρώπης (www.enow.gr) Η τράπεζα χρόνου στη χώρα μας λειτουργεί από το 2005 με πρωτοβουλία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης, που βρίσκεται στη Δάφνη. Τα άτομα νιώθουν καλύτερα με την αίσθηση πως έχουν κάτι ανταλλάξιμο με αξία, δηλαδή το χρόνο τους. Η εργασία όλων στην τράπεζα αξιολογείται ποιοτικά και αυτό λειτουργεί ως ανταμοιβή αλλά και ως κίνητρο αναβάθμισης προσόντων. Σ' αυτήν συμμετέχουν άνεργοι, μετανάστες, πρόσφυγες, μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι, φοιτητές κ.ά. Ανταλλαγές πάρκινγκ www.parkaro.gr Βρες τζάμπα πάρκινγκ παντού! Ανταλλάσσοντας το δικό σου πάρκινγκ τις ώρες που δεν το χρησιμοποιείς με κάποιον άλλον που συμμετέχει στην ίδια βάση δεδομένων. Μπες στο www.parkaro.gr και θα βρεις από το κινητό σου κάθε στιγμή μια θέση κενή για να παρκάρεις δωρεάν εκεί που θέλεις. Μάθημα στο ΤΕΙ Μεσολογγίου και διδακτορικές διατριβές Επίσημο μάθημα στο Α' εξάμηνο του ΤΕΙ Μεσολογγίου είναι η Κοινωνική Οικονομία. Οι καθηγητές του τμήματος Διοίκησης Κοινωνικών και Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Μεσολογγίου (http://www. dikseo.teimes.gr/), Τάκης Νικολόπουλος (rokmar@ath.forthnet.gr) και Δημήτρης Καπογιάννης (ekap46@otenet.gr) και ο συνεργάτης Παναγιώτης Ζάνης (pzannis @athena-net.gr), οι οποίοι μας βοήθησαν με τις σημειώσεις τους γι' αυτή την έρευνα, διδάσκουν τους φοιτητές για τη διεθνή εμπειρία στη χρήση εναλλακτικών κοινωνικών νομισμάτων. Πολλά διδακτορικά γίνονται για την Κοινωνική Οικονομία. «Δίκτυα ανταλλαγής και παράλληλα νομίσματα: Θεωρητικές προσεγγίσεις και το παράδειγμα της Ελλάδας», είναι το θέμα του διδακτορικού της Ειρήνης Σωτηροπούλου, η οποία συνεργάστηκε μαζί μας σ' αυτή την έρευνα και την ευχαριστούμε, με επιβλέποντα καθηγητή τον Γεώργιο Σταθάκη (stathakis@econ.soc.uoc.gr) στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο: http://economics.soc.uoc.gr/ html/static_content/econ_phd/GR/Sotiropoulou/scv.html και στα ιστολόγια: http://ccresearchgreece.blogspot.com http://erevnaantallages.blogspot.com Ανταλλαγές προϊόντων στο Διαδίκτυο Δεκάδες ιστότοποι για ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών στην Ελλάδα βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό κατασκευή. Η αυξανόμενη ένταση της οικονομικής κρίσης έχει στρέψει πολλούς, κυρίως τους νέους, σε διάφορες μορφές ανταλλακτικής οικονομίας. Λόγω τιμής (http://www.logo-timis.gr) «Με μεγάλη μου χαρά σάς ανακοινώνω την ίδρυση διαδικτυακού συνδέσμου με σκοπό την αμοιβαία ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος, υπό την ονομασία "Λόγω Τιμής" (http:// www.logo-timis.gr)» γράφει στο Διαδίκτυο ο δημιουργός της ιστοσελίδας Γιώργος Κολέμπας, ένας μαθηματικός που πλέον ζει στο Πήλιο και ασχολείται με την οικογεωργία. Sporos.org Η ομάδα τού sporos.org θέλει να αποδείξει «ότι οι εμπορικές σχέσεις δεν καθορίζονται "εκ φύσεως" από το κέρδος των λίγων· μπορούν να παραμένουν ανθρώπινες ικανοποιώντας πραγματικές ανάγκες». Το εναλλακτικό μοντέλο εμπορίου του «σπόρου» ξεκίνησε μέσω ενός δικτύου αντίστοιχων συλλογικοτήτων στην Ευρώπη και απέκτησε πρόσβαση σε προϊόντα οργανωμένων παραγωγών του παγκόσμιου Νότου που αγωνίζονται να απεξαρτηθούν από τους τοπικούς μεσάζοντες και τις μεγάλες εταιρείες. Καφές από τους συνεταιρισμούς των Ζαπατίστας της περιοχής Τσιάπας του Μεξικού. Κακάο από την κοοπερατίβα El Ceibo της Βολιβίας. Μάτε από το Κίνημα των Χωρίς Γη (MST) της Βραζιλίας. Τσάι από το κίνημα των Adivasi και άλλους παραγωγούς της Ινδίας. Ζάχαρη από συνεταιρισμούς στο Εκουαδόρ. The Freecycle network (http://www.freecycle.org/group/GR/Greece) Παγκόσμιο δίκτυο που αριθμεί πάνω από 8 εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους αντικείμενα, τα οποία θα κατέληγαν σε χωματερές. Το σκουπίδι του ενός είναι το διαμάντι κάποιου άλλου. Στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί online κόμβοι που εξυπηρετούν πολλές πόλεις. Το ελληνικό δίκτυο έχει περίπου 10.000 μέλη. Δώσε - Πάρε (http://dwsepare.ning.com/) Στην ίδια λογική ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών κινείται και το «Δώσε - Πάρε» που έχει πάνω από 1.200 μέλη. Θα βρεις από κρέμα για πανάδες μέχρι πλαστικές ραφιέρες. Μπες στο site και θα πάθεις πλάκα! Κοινωνικά παντοπωλεία Σε περισσότερες από 20 ελληνικές πόλεις λειτουργούν κοινωνικά παντοπωλεία. Χιλιάδες οικογένειες, άνεργοι και ηλικιωμένοι σιτίζονται απ' αυτά. Από τα πακέτα που μοιράζονται εκεί με βασικά είδη διατροφής και υγιεινής. Εκεί προσφέρονται αγαθά από ιδιώτες, κοινωνικούς φορείς, ακόμη κι από σουπερμάρκετ και γίνονται κάθε είδους ανταλλαγές. Δωρεάν διακοπές διαρκείας παντού! Ταξιδεύω παντού δωρεάν - δουλεύω λίγο! (www.helpx.net) Ο Rob Prince από την Αγγλία είναι ο γκουρού των ανέξοδων διακοπών διαρκείας, που όπως υποστηρίζει αποτελούν τη μοναδική εναλλακτική λύση στη μισθωτή σκλαβιά. Ο Rob πήγαινε χρόνια στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία σαν τουρίστας, αλλά, επειδή δεν είχε λεφτά, ενίοτε δούλευε σε φάρμες και πληρωνόταν σε είδος. Οι ιδιοκτήτες τον κοίμιζαν, τον τάιζαν και τον χαρτζιλίκωναν. Μ' αυτό τον τρόπο ταξίδεψε σε ολόκληρη την Αυστραλία και την Ωκεανία με ελάχιστα έξοδα. Μέχρι που το 'κανε ιδεολογία και μπίζνα... Δημιούργησε το πρόγραμμα ανταλλαγών Help Exchange! Μέσω μιας βάσης δεδομένων ενημερώνει όσους ενδιαφέρονται να κάνουν ανέξοδες διακοπές, δουλεύοντας παράλληλα για εκείνους που θα τους φιλοξενήσουν. Στο site www. helpx.net βρίσκεις το μέρος του κόσμου που σου αρέσει να κάνεις διακοπές και επιλέγεις από μια λίστα πού θα μείνεις και ποιες υπηρεσίες μπορείς να παρέχεις. Ο κατάλογος περιλαμβάνει φάρμες βιολογικής καλλιέργειας, αγροτόσπιτα, ράντσα, πανδοχεία και ιστιοπλοϊκά σκάφη. Η ταρίφα; Συνήθως για δύο ώρες δουλειάς ημερησίως εξασφαλίζεις μόνο διαμονή, στις τέσσερις περιλαμβάνεται και η διατροφή. Αν πιάσεις τις έξι, θα μπορείς να χρησιμοποιείς δωρεάν και το Ιντερνετ και με 8ωρο γυρίζεις πίσω με χαρτζιλίκι. Δωρεάν διακοπές στο εξωτερικό για πάντα (www.homelink.gr) Θες να κάνεις δωρεάν διακοπές στο εξωτερικό; Υπάρχουν πολλοί διεθνείς οργανισμοί. Ενας από αυτούς είναι η Homelink International, όπου γίνεσαι μέλος με συνδρομή 100 ευρώ το χρόνο και έχεις τη δυνατότητα να περάσεις τις διακοπές σου σε σπίτι άλλου μέλους στο εξωτερικό, παραχωρώντας το δικό σου σπίτι ή εξοχικό για ανάλογο χρόνο. Μπορείς να ανταλλάξεις ακόμα και το αυτοκίνητό σου, εξοικονομώντας και τα χρήματα που θα δαπανούσες για τις μετακινήσεις σου. Εχεις τη δυνατότητα να μείνεις σε περισσότερα από 50 χώρες σε όλο τον κόσμο. Σ' αυτές η Homelink έχει περίπου 16.000 μέλη. Διακοπές σ' όλο τον κόσμο από τον καναπέ σου! (www.couchsurfing.com, www.hospitalityclub.org, www.globalfreeloaders.com) «Διακοπές σ' όλο τον κόσμο από τον καναπέ σου»! Δεν θα χρειαστεί να πληρώσεις ούτε ένα ευρώ για διαμονή. Σίγουρα η καλύτερη φάση είναι να έχεις φίλους που θα σε φιλοξενήσουν στο εξοχικό τους, έστω κι αν χρειαστεί να κοιμηθείς στον καναπέ. Αν όμως στη χώρα και στην πόλη που θες να πας δεν έχεις γνωστούς, ρίξε μια ματιά στο www.couchsurfing.com. Εκεί υπάρχουν 800.000 δωρεάν καναπέδες για να κοιμηθείς όπου κι αν βρεθείς! Αρκεί μιαν άλλη στιγμή να δεχτείς να φιλοξενήσεις κάποιον στο δικό σου καναπέ. Ανάλογες προτάσεις θα βρεις και στα sites www.hospitality club.org και www.global freeloaders.com. Επίσης μια καλή επιλογή για δωρεάν φιλοξενία είναι τα μοναστήρια... Ανταλλαγές σπιτιών και εξοχικών (elladahomeexchange.gr) Το home exchange είναι ένα πρόγραμμα ανταλλαγής εξοχικών που λειτουργεί στο εξωτερικό από το 1953 και τώρα, λόγω κρίσης, έχει πάρει τα πάνω του. Γίνεσαι μέλος στο www.elladahomeexchange.gr και βρίσκεις άτομα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας που θα ήθελαν να ανταλλάξουν το εξοχικό τους με το δικό σου. Οι ανταλλαγές γίνονται χειμώνα-καλοκαίρι, Σαββατοκύριακα και αργίες. Αυτός έχει στη θάλασσα κι εσύ στο βουνό. Οπότε, αν βαρέθηκες το εξοχικό σου ή κάποιους μήνες δεν το χρησιμοποιείς, για να κάνεις δωρεάν διακοπές, αντάλλαξέ το! Αρκεί να το παραδώσεις στους μουσαφίρηδες καθαρό, με πετσέτες, σεντόνια και τακτοποιημένο. Πάω παντού με διαδικτυακό οτοστόπ! (www.carpooling.gr) Μέσω του www.carpooling.gr μπορείς να ταξιδέψεις στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο από το «διαδικτυακό κέντρο οτοστόπ». Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησαν το 1990 Γερμανοί φοιτητές και στην οποία συμμετέχουν πλέον εκατοντάδες φορτηγατζήδες, πουλμαντζήδες κ.ά., οι οποίοι σε πάνε τζάμπα παντού. * Εναλλακτική Κοινότητα Πελίτι (www.peliti.gr) Ερευνα - κείμενο: ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ Το Πελίτι ξεκίνησε από τον Παναγιώτη Σαϊτανούδη ως προσωπική του ανάγκη, το 1995. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και παλαιότερο δίκτυο που καλύπτει ολόκληρη την Ελλάδα. Περισσότεροι από 70 χιλιάδες ερασιτέχνες και επαγγελματίες καλλιεργητές έχουν προμηθευτεί σπόρους ή φυτά από τον Πελίτι. Βασικοί στόχοι του είναι: η συλλογή, διατήρηση και διάδοση των ντόπιων ποικιλιών, η ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος και η δημιουργία μιας εναλλακτικής κοινότητας. Περιλαμβάνει ένα γενικό δίκτυο ανταλλαγής προϊόντων και υπηρεσιών και ένα εξειδικευμένο δίκτυο ανταλλαγής ποικιλιών σπόρων (φρούτων, λαχανικών, λουλουδιών κ.λπ.) με δυνατότητα απόκτησης οικόσιτων ζώων και μόνη επιβάρυνση την εκτροφή τους. «Οι πολυεθνικές κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη δική μας. Δεν καταναλώνουμε και δεν στηρίζουμε τα προϊόντα που καταστρέφουν το περιβάλλον. Δεν πολεμάμε με κανέναν έξω από μας, αυξάνουμε τη συνειδητότητά μας και αυτό είναι αρκετό για να φέρει τεράστιες αλλαγές», λέει ο ιδρυτής του Πελίτι, Παναγιώτης Σαϊτανούδης. XariseTo.gr Ερευνα - κείμενο: ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ «Ναι στην ανταλλαγή προϊόντων» ονομάζεται ένα από τα group που έχει δημιουργηθεί στο Facebook με αντικείμενο την ανταλλακτική οικονομία. Το xariseTo.gr είναι ένας ιστότοπος και τα μέλη του χαρίζουν τα αντικείμενα που δεν χρειάζονται. Με τη σειρά τους μπορούν να πάρουν δωρεάν όποιο αντικείμενο θέλουν από όσα διατίθενται. Η σελίδα του στο Facebook αριθμεί 7.500 μέλη, ενώ διοργανώνει και «χαριστικά» παζάρια σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Ευθυμία Τσάδαρη: Διακοπές παντού με χρονομερίδιο Ερευνα - κείμενο: ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ Το 1999 αγόρασα ένα τετράκλινο διαμέρισμα σε ξενοδοχείο στην Κέρκυρα με δικαίωμα διακοπών μια εβδομάδα το χρόνο για τα επόμενα 60 χρόνια, έναντι 1.200.000 δραχμών. Ούτε έχω πάει ούτε το έχω δει ποτέ! Αυτό το χρονομερίδιο διακοπών το ανταλλάσσω με ανάλογα διαμερίσματα σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Ετσι έχουμε πάει οικογενειακώς σε 11 ευρωπαϊκές πόλεις. Η αγορά χρονομεριδίου έχει γίνει με συμβολαιογραφική πράξη και το δικαίωμα αυτό, για μια εβδομάδα ανέξοδων διακοπών κάθε χρόνο, θα το χρησιμοποιήσει στο μέλλον και η κόρη μου. αντιγράφω από http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=262932

Ημέρα Ελληνικής Ανεξαρτησίας

Ομπάμα: Η Αμερική αντλεί γνώση από τις ελληνικές πνευματικές παραδόσεις

Τη συμβολή της Ελλάδας, λίκνου της δημοκρατίας, στην ίδρυση και λειτουργία των Ην. Πολιτειών, επισημαίνει ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα σε διακήρυξη για την ημέρα της ελληνικής ανεξαρτησίας στην οποία υπογραμμίζει επίσης τον ρόλο της ελληνοαμερικανικής κοινότητας ως γέφυρας ανάμεσα στις δυο χώρες αλλά και ως ένα απο τα πλέον δυναμικά στοιχεία της αμερικανικής κοινωνίας.

“Πριν 190 χρόνια η Ελλάδα επανέκτησε την ανεξαρτησία της και αναδείχθηκε για δεύτερη φορά στην Ιστορία σε σύμβολο δημοκρατίας” τονίζει, μεταξύ άλλων, ο κ. Ομπάμα και σημειώνει ότι “καθώς η Αμερική αναγνωρίζει αυτή τη στιγμή ορόσημο για το λίκνο της δημοκρατίας, γιορτάζουμε επίσης τη θερμή φιλία μας με την Ελλάδα και τη διαχρονική επιρροή της ελληνικής κουλτούρας στη χώρα μας”.

“Καθώς οι ιδρυτές της Αμερικής οραματίζονταν μια νέα διακυβέρνηση αντλούσαν από τις βασικές δημοκρατικές αρχές που αναπτύχθηκαν στην αρχαία Ελλάδα” αναφέρει ο Αμερικανός πρόεδρος και σημειώνει ότι “στην πορεία των αιώνων οι αρχές αυτές - δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία - έχουν εμπνεύσει τους πολίτες μας και ολόκληρο τον κόσμο”.

Ο κ. Ομπάμα επισημαίνει ότι “η σχέση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα υπερβαίνει τις κοινές αξίες μας και ενδυναμώνεται από την ξεχωριστή επιρροή της ελληνικής κουλτούρας στη ζωή μας. Από την αρχιτεκτονική των ιστορικών μνημείων μας, τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία που διδάσκεται στις μαθητικές αίθουσες, η Αμερική αντλεί γνώση από τις βαθιές πνευματικές παραδόσεις των Ελλήνων”.

Υπογραμμίζει, επίσης, τη συμβολή της ελληνικής ομογένειας που “έχει διατηρήσει τα καλύτερα της παράδοσής της, και ταυτόχρονα έχει εμπλουτίσει τον εθνικό μας χαρακτήρα”, και τονίζει ότι η σχέση αυτή ανάμεσα στις δυο χώρες και τους λαούς τους δεν περιορίζεται στο παρελθόν, αλλά αφορά και “το κοινό μέλλον και τη δέσμευση να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε ως φίλοι και σύμμαχοι”.

Με αυτό το σκεπτικό, ολοκληρώνει ο Αμερικανός πρόεδρος, “ανακηρύσσω την 25η Μαρτίου 2011 ως Ημέρα Ελληνικής Ανεξαρτησίας, εθνική ημέρα εορτασμού της ελληνικής και αμερικανικής δημοκρατίας, και καλώ τον λαό των ΗΠΑ να την τιμήσουν με τις ανάλογες εκδηλώσεις και ενέργειες”.

αντιγράφω από http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/03/2011_384622

Σας αγαπώ

Oι ήρωες της Φουκουσίμα συγκλονίζουν την ανθρωπότητα
Σύσσωμη η υφήλιος προσεύχεται για τους θαρραλέους εθελοντές που δίνουν μάχη με τον χρόνο και τη ραδιενέργεια στον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό


Στην Ιαπωνία λατρεύουν τους κινηματογραφικούς ήρωες που αψηφούν τα πάντα προκειμένου να σώσουν τον κόσμο. Η στωικότητα, η αποφασιστικότητα και η ετοιμότητα να πεθάνουν ανά πάσα στιγμή είναι οι αρετές που θαυμάζουν περισσότερο.

Και τώρα, σε μια περίοδο όπου η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη κρίση από το τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου και τον πυρηνικό όλεθρο στις πόλεις Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι κινηματογραφικοί ήρωες έχουν πάρει σάρκα και οστά, όχι όμως όνομα.

Πρόκειται για τους 200 εργαζομένους στον πυρηνικό σταθ?ό της Φουκουσίμα, που ανά ομάδες των 50 δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα, προσπαθώντας να διατηρήσουν τους αντιδραστήρες ψυχρούς, διοχετεύοντας με πυροσβεστικό εξοπλισμό θαλασσινό νερό στους πυρήνες τους.

Θυσιάζονται
Είναι εθελοντές αυτοί που έμειναν όταν όλοι οι άλλοι έφυγαν. Δέχθηκαν να εκτίθενται καθημερινά σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, αφού γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για ολόκληρη τη χώρα μια πιθανή αποτυχία τους.

Κι ενώ όλο το έθνος αναγνωρίζει τη θυσία τους και προσεύχεται καθημερινά γι' αυτούς και ταυτόχρονα αντλεί κουράγιο από το δικό τους κουράγιο, κανείς, εκτός από τους οικείους τους, δεν ξέρει τα ονόματά τους, καθώς ελάχιστες πληροφορίες έχουν γίνει γνωστές.

Ερπουν μέσα σε λαβυρίνθους στο απόλυτο σκοτάδι, με τους φακούς τους, φορώντας ειδικές φόρμες με αεροστεγείς κουκούλες και αναπνέοντας από μπουκάλες οξυγόνου που μεταφέρουν στις πλάτες τους.

Οταν τελειώνει η βάρδιά τους, αναδύονται στην επιφάνεια όπου τρώνε τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει και κοιμούνται με βάρδιες.

«Δεν έχουν πολλά τρόφιμα ακόμα», λέει η κόρη ενός από τους ήρωες της Φουκουσίμα. «Ο πατέρας μου έχει δεχτεί τη μοίρα του, είναι σαν να βρίσκεται αντιμέτωπος με θανατική καταδίκη». «Παρακαλώ συνεχίστε τη ζωή σας, θα λείψω για κάποιο διάστημα», ήταν το μήνυμα ενός άλλου ηρωικού εθελοντή.

Κάποιος άλλος δέχτηκε να παραμείνει στο εργοστάσιο, ενώ τον Σεπτέμβριο θα έβγαινε στη σύνταξη και δηλώνοντας εθελοντής, έστειλε μήνυμα στην κόρη του, λέγοντας πως «αισθάνεται πως είναι χρέος του να βοηθήσει». Οι οικογένειές τους ζουν το δικό τους δράμα, μην ξέροντας αν θα τους ξαναδούν ζωντανούς, ενώ συνειδητοποιούν πως ακόμα κι αν γλιτώσουν, ο θάνατος μπορεί να έρθει αργότερα.

Οι ειδικές στολές δεν μπορούν να τους προστατεύσουν ουσιαστικά από το πυκνό ραδιενεργό νέφος, το οποίο αργά ή γρήγορα θα δείξει τη... θανατηφόρα δύναμή του.

Οι επιπτώσεις της στην υγεία τους μπορεί να ποικίλλουν, από αναπνευστικά προβλήματα ως διαφόρων ειδών καρκίνους. Στο Τσέρνομπιλ, απ' όσους εργάστηκαν προσπαθώντας να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά στον αντιδραστήρα, 28 πέθαναν μέσα σε τρεις μήνες, 19 υπέκυψαν από μολύνσεις που προκάλεσε η ραδιενέργεια στο δέρμα τους και δεκάδες κατέληξαν αργότερα από λευχαιμία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι 200 θα γίνουν οι νέοι ήρωες της Ιαπωνίας, οι «λίγοι που έκαναν τόσο πολλά για τόσο πολλούς», όπως είχε πει κάποτε ο Τσόρτσιλ για τους πιλότους της RAF.

αντιγράφω από http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=58694964

Η κάθε στιγμή μπορεί πάντα να είναι η τελευταία και η ευτυχία ίσως να μην είναι τίποτε άλλο παρά άθροισμα καλών στιγμών.

Επιστροφή στο μέτρο

Tης Χριστινας Κοψινη

Μόνο με το συναίσθημα του δέους από την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, στους Δίδυμους Πύργους μπορεί να συγκριθεί το σοκ από τις εικόνες με το τσουνάμι να σαρώνει τα πάντα στις ιαπωνικές ακτές. Και όσες φορές κι αν προβληθούν τα πλάνα στα δελτία ειδήσεων, δεν θα μπορέσω να τα αποφύγω. Δεν είναι ένας απλός εθισμός σε ένα ακόμη δελτίο της συμφοράς, ούτε η έλξη από μια σκηνή τρόμου. Αλλά η έκπληξη που νιώθουμε όταν, έτσι αιφνιδιαστικά, το απρόβλεπτο σαρώνει τα πάντα και, με την παρουσία του, ανατρέπει τις βεβαιότητές μας. Αναποδογυρίζει τις κοινωνικές, οικονομικές και επιστημονικές αλήθειες, και σαρκάζει τη ματαιοδοξία μας για μακρόχρονα πλάνα.

Ισως το δράμα της Ιαπωνίας είναι και ένα σήμα για τις γενιές που μπορούν ακόμη να πιάσουν το μήνυμα και να επιστρέψουν στο μέτρο. Διότι, ενώ μακροπρόθεσμα το βασικό μέλημα της ανθρωπότητας ήταν να αντιμετωπίσει τις μεγάλες φυσικές απειλές, να προβλέψει και να ελέγξει τον κίνδυνο, τα τρία λεπτά που χρειάστηκαν για να ηχήσει ο συναγερμός, ήταν αρκετά για να δηλώσουν ότι σχεδόν τίποτε δεν άλλαξε και ότι μπορεί και η φύση να παραμένει ασύμμετρη απειλή, χειρότερη από την τρομοκρατία, σφοδρότερη από τους πολέμους. Οσο βυθίζονταν τουριστικές νησίδες στον Ειρηνικό ή πέθαιναν εκατοντάδες από τους σεισμούς σε Τουρκία και Ινδονησία, ή αποτύγχανε ο νεοσυντηρητικός Μπους να αντιμετωπίσει τον αφανισμό της Νέας Ορλεάνης από την «Κατρίνα», οι φυσικές καταστροφές έμοιαζαν να επιλέγουν προσεκτικά τα θύματά τους με... ταξικά κριτήρια. Η Ιαπωνία σοκάρει γιατί υπήρξε(;) άψογα προετοιμασμένη για το χειρότερο σενάριο: προηγμένη τεχνολογικά, εκπαιδευμένη στους σεισμούς, ανεπτυγμένη οικονομία.

Πολλοί εξεθείασαν τους Ιάπωνες για την έλλειψη πανικού ή για τον «ήρεμο πανικό» όπως χαρακτηρίζεται η στάση τους από ανθρωπολόγους που γνωρίζουν καλά τον ψυχισμό τους. Προσωπικά, πίσω από τη στάση αυτών των ιδιαίτερων ανθρώπων αντιλαμβάνομαι την ψυχολογική χροιά της αρμονίας που δίνει η αίσθηση του μέτρου ακόμη και στις συμφορές. Στην επικούρεια αντίληψη ζωής παραπέμπει η στάση τους. «Ο καθένας φεύγει από τη ζωή σαν να ήλθε μόλις τώρα», έλεγε ο Επίκουρος, υποδεικνύοντας ότι η απόλαυση της ζωής δεν είναι μια φιλοσοφία τυχοδιωκτισμού, αλλά προσαρμογής στη φυσική ανάγκη να αντλείς απόλαυση από τη χαρά που σου δίδει η στιγμή. Η κάθε στιγμή ενέχει πάντα την πιθανότητα να είναι η τελευταία. Αυτό δεν έχει σχέση με την παραίτηση από μια στάση αλλαγής της ζωής, αλλά μας βοηθά να καταλάβουμε ότι κανένα μακροπρόθεσμο πλάνο, καμία συσσώρευση αναγκών και ικανοποιήσεων δεν συγκρίνεται με την ευτυχία της στιγμής. Η κάθε στιγμή μπορεί πάντα να είναι η τελευταία και η ευτυχία ίσως να μην είναι τίποτε άλλο παρά άθροισμα καλών στιγμών.

Αντιγράφω από http://news.kathimerini.gr

Κράτος; Ελληνικό κράτος;

Η ιδεολογία του κράτους

Tου Πασχου Μανδραβελη

Μπορούμε να καταλάβουμε γιατί αυτό το πρόγραμμα σταθεροποίησης έπεσε βαρύ στην κυβέρνηση. Είναι κυβέρνηση ενός κόμματος, το οποίο θεοποίησε τον κρατισμό και άσκησε επί μακρόν τις πολιτικές του.

Από την άλλη, όμως, αυτό το πρόγραμμα θα έπεφτε βαρύ σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, οποιουδήποτε κόμματος. Ζούμε σε μια κοινωνία που, όχι μόνο από τη μεταπολίτευση, όπως θρυλείται, αλλά από τον Εμφύλιο και μετά είχε ως μόνο ιδεολογικό μπούσουλα την κρατική παρέμβαση. Από αυτήν την κοινωνία προέρχονται τα κόμματα, από αυτά τα κόμματα προέρχονται τα στελέχη τους. Τις μόνες παραστάσεις που έχουν και τη μόνη ιδεολογική επεξεργασία που έκαναν, είναι αυτό που λένε οι πολίτες μπροστά σε δέκα εκατοστά χιονιού: «Μα, πού είναι το κράτος;».

Η αλλαγή του ιδεολογικού Παραδείγματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο κρατισμός έχει απολιθωθεί στη σκέψη όλων. Οχι μόνο των κυβερνητικών στελεχών, αλλά και των αντιπολιτευόμενων· στη μείζονα και στην παλαβή αντιπολίτευση. Κυριαρχεί ακόμη κι εκεί που θα έπρεπε να είναι κόκκινο πανί, π. χ. στους μαζικούς φορείς των επιχειρηματιών. Βλέπουμε, για παράδειγμα, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης από τη μια να θρηνούν για τις «σπατάλες του κράτους» και ταυτόχρονα να ωρύονται κατά των ιδιωτικοποιήσεων. Να χύνουν δάκρυα για τα ελλείμματα και να αναρωτιούνται γιατί το κράτος δεν δημιουργεί επιπλέον ελλείμματα, συντηρώντας την κρατικοδίαιτη ανάπτυξη.

Η οικονομική κρίση πύκνωσε τον πολιτικό χρόνο, αλλά όχι και τον ιδεολογικό. Μπορεί η κυβέρνηση να είναι αναγκασμένη να παίρνει μέτρα που πριν από δύο χρόνια δεν μπορούσαμε να τα διανοηθούμε, αλλά δεν μπορεί να τα μεταφράσει ούτε να τα δικαιολογήσει παρά μόνο λέγοντας «τι να κάνουμε; μας αναγκάζουν οι αγορές, η Ε. Ε., το Μνημόνιο και το κακό συναπάντημα». Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία βρίσκεται σε μια απέραντη θολούρα. Αντιλαμβάνεται ότι το προηγούμενο μοντέλο έφαγε τα ψωμιά του, αλλά δεν έχει ξεκάθαρο ποιο είναι το καινούργιο μοντέλο. Δεν το ξεκαθαρίζει και κανείς. Μαθαίνει για παράδειγμα τις σπατάλες στο σύστημα υγείας και αμέσως μετά βλέπει τους θρήνους των τηλεπαρουσιαστών για τους γιατρούς που τάχαμου θα πληρώνονταν 600 ευρώ τον μήνα. Ενώ όλοι οι πολίτες κατανοούν αυτό που είπε ο Αντονι Γκίντενς, ότι «το κράτος είναι πλέον πολύ μεγάλο για τα μικρά και πολύ μικρό για τα μεγάλα», δεν υπάρχει ακόμη ένα επεξεργασμένο ιδεολογικό Παράδειγμα για μια χώρα με μικρότερο και διαφορετικό κράτος. Επόμενο είναι όλοι να στρέφονται στο μόνο πράγμα που ξέρουν και προπαγανδίζει ένα ολόκληρο σύστημα Μέσων Ενημέρωσης, διανοούμενων, καθηγητών ΑΕΙ, συνδικαλιστών και πολιτικών.

Αυτό το χάσμα μεταξύ της πολιτικής και ιδεολογίας, μεταξύ δηλαδή της ανάγκης λήψης άμεσων αποφάσεων και των αναγκαίων κοινωνικών συναινέσεων, κάποιες φορές γεφυρώνεται με επίκληση του εθνικού κινδύνου της χρεοκοπίας και τις περισσότερες φορές με ημίμετρα. Μόνο που τώρα τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Χωρίς τα λεφτά των αγορών το κράτος πρέπει τάχιστα να μειωθεί και να αλλάξει. Παρά τις αντιστάσεις του συστήματος και τη δυσθυμία των κυβερνητικών στελεχών η χώρα δεν έχει άλλο δρόμο. Ούτε άλλο χρόνο να σπαταλήσει...

Αντιγράφω από http://www.kathimerini.gr

Το "πάρτυ" συνεχίζεται !!!

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΜΚΟ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ


Δώδεκα Συριακές και Κουρδικές οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάλεσαν σήμερα τις αρχές να άρουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ισχύει για σχεδόν μισό αιώνα και να ψηφίσουν νόμο για τη δημιουργία πολιτικών κομμάτων. "Η κατάσταση...
έκτακτης ανάγκης καταφέρει πλήγμα στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες στη Συρία, και αποτελούν αντικείμενο των συνεχιζόμενων παραβιάσεων. Ζητούμε την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων", αναφέρουν σε ανακοίνωση τους οι οργανώσεις αυτές.
Οι ΜΚΟ ζητούν επίσης την "έκδοση νόμου για τα πολιτικά κόμματα που θα επιτρέπει στους πολίτες να ασκήσουν το δικαίωμά τους να συμμετέχουν στη διαχείριση των υποθέσεων της χώρας".
Ζητούν επίσης "την κατάργηση όλων των νόμων που εμποδίζουν τις οργανώσεις Ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εργάζονται δημόσια και με κάθε ελευθερία, και τις ενώσεις της κοινωνίας των πολιτών να διαδραματίζουν τον ρόλο τους αποτελεσματικά".
Οι οργανώσεις υπογραμμίζουν την ανάγκη να "ληφθούν επειγόντως όλα τα αναγκαία μέτρα για την ακύρωση όλων των μορφών διακρίσεων κατά των κούρδων πολιτών", οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 9% του πληθυσμού της Συρίας.
"Οι Κούρδοι έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν τον πολιτισμό τους και τη γλώσσα τους, σύμφωνα με τα ατομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα", προστίθεται στην ανακοίνωση.
Το κείμενο υπογράφεται κυρίως από το συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τον συριακό Σύνδεσμο για την Υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, την Εθνική Οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Συρία, το Κέντρο της Δαμασκού για τις θεωρητικές μελέτες και τα πολιτικά δικαιώματα, την κουρδική επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Συρία και την Οργάνωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Συρία (κουρδική).

Αντιγράφω από http://fimotro.blogspot.com/2011/03/blog-post_2245.html

Σαν το "βόλεμα" δεν έχει ...

Αντιμνημονιακοί μύθοι, πλίνθοι και κέραμοι, ατάκτως ερριμμένοι
Του Πασχου Μανδραβελη

Μνημονεύονται πολλά για το «Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής», όπως είναι ο ακριβής τίτλος της συμφωνίας που έκανε το ελληνικό κράτος με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τα περισσότερα είναι ρηχά συνθήματα. Πολλά είναι λάθος και κάποια είναι ψέματα.

Το πρώτο σύνθημα, λάθος και ψέμα, είναι ότι «μας επιβλήθηκε από το εξωτερικό». Η αλήθεια είναι ότι τον Μάιο του 2010 είχαμε χονδρικά δύο επιλογές. Ή να κηρύξουμε στάση πληρωμών ή να παλέψουμε μια διευθέτηση επιμήκυνσης του χρέους μας εκτός των αγορών, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν μας δάνειζαν. Ευτυχώς η κυβέρνηση επέλεξε τη δεύτερη. Η πρώτη, δηλαδή η χρεοκοπία, θα είχε ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα. Οχι μόνο για τη διεθνή θέση της, αλλά και για το εσωτερικό, για τους μισθούς, τις συντάξεις, τις καταθέσεις όλων μας. Αν σκεφθεί κανείς ότι με την υποψία μόνο της χρεοκοπίας έφυγαν 23 δισεκατομμύρια από τις εγχώριες τράπεζες, μπορεί να φανταστεί τον πανικό του πληθυσμού στα γκισέ για να πάρει και να διασφαλίσει τα λίγα ή πολλά, αλλά πάντως πολύτιμα για όλους ευρώ. Θα υπήρχαν επιπτώσεις ακόμη και για την κατανάλωση. Η Ελλάδα εισάγει από το εξωτερικό 36 δισ. περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες απ’ όσα εξάγει. Οι περισσότερες εισαγωγές γίνονται με δάνεια, τραπεζικές εγγυήσεις κ.λπ., που μια χρεοκοπημένη χώρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν παραμέναμε στο ευρώ και ακόμη και αν κρατούσαμε τους μισθούς και τις συντάξεις στα επίπεδα του 2009, η κατανάλωσή μας θα περιοριζόταν έτσι κι αλλιώς. Οι τιμές των εισαγόμενων, που είναι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κατανάλωσης, θα ανέβαιναν δραματικά. Και δεν μιλάμε μόνο για τα μπλουζάκια Πόλο ή τα αυτοκίνητα Καγέν. Η Ελλάδα εισάγει τα πάντα· από ηλεκτρικό ρεύμα μέχρι φακές. Δεν υπάρχουν εύκολες ή τζάμπα επιλογές. Η οικονομία (που είναι εκατομμύρια αποφάσεις μυριάδων οικονομικών υποκειμένων, ανάμεσά τους και οι καταναλωτές) έχει πολλούς τρόπους. Θα ζούσαμε δηλαδή τα αποτελέσματα του Μνημονίου σε ό,τι αφορά την κατανάλωση, αλλά θα είχαμε οξυμένες όλες τις άλλες παραμέτρους του προβλήματος.

Η δεύτερη μισή αλήθεια καταγράφεται στο σύνθημα (κυρίως της Ν.Δ.) «ένα άλλο μνημόνιο ήταν εφικτό». Η αλήθεια είναι ότι δισεκατομμύρια άλλα μνημόνια ήταν εφικτά και παραμένουν εφικτά. Εξάλλου, οι αναθεωρήσεις πραγματοποιούν κάποια από αυτά. Αλλά αυτή η εύκολη κριτική δεν λαμβάνει υπόψη της τα χρονικά περιθώρια, διαπραγμάτευσης, σύνταξης, έγκρισης από τα κοινοτικά όργανα και από 16 Κοινοβούλια της Ευρώπης. Ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας (ο οποίος κατόπιν επεκτάθηκε στην Ιρλανδία και θα γίνει πανευρωπαϊκός) ήταν για τα (κοινοτικά δεδομένα, πάντα) ένα θαύμα αποτελεσματικότητας. Εδώ, μια Οδηγία για την αλίευση του βακαλάου κάνει χρόνια να περάσει τις συμπληγάδες της κοινοτικής γραφειοκρατίας, πόσο μάλλον μια δανειακή σύμβαση 110 δισ. από κοινωνίες που ήδη στενάζουν από μακροχρόνια λιτότητα. Ενα είναι σίγουρο: «άριστο μνημόνιο» (υπό την έννοια ότι οι άλλοι θα μας δανείζουν όπως μας δάνειζαν, εμείς θα καταναλώνουμε όπως καταναλώναμε χωρίς να παράγουμε) δεν υπήρξε ποτέ ως πιθανότητα, ούτε μπορεί να υπάρξει.

Οι αναθεωρήσεις

Το τρίτο ψέμα που ακούγεται διαρκώς στα τηλεκαφενεία είναι ότι «οι διαρκείς αναθεωρήσεις του Μνημονίου δείχνουν την αποτυχία του». Κατ’ αρχάς οι αναθεωρήσεις προβλέπονται από το ίδιο το Μνημόνιο. Δεύτερον, αυτό είναι το λογικό. Η οικονομία δεν είναι ένα γραμμικό πράγμα, που μπαίνει στον αυτόματο πιλότο και απλώς πάει. Αυτό το διαπιστώσαμε με τραγικά αποτελέσματα την περίοδο διακυβέρνησης της Ν.Δ. 2004-2009. Η οικονομία είναι ένα πολυπαραγοντικό σύστημα που θέλει διαρκή ρύθμιση για την επίτευξη αποτελεσμάτων. Εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες επιβάλλουν τις διαρκείς αναθεωρήσεις. Υπάρχουν, για παράδειγμα, κοινωνικές αντιστάσεις, κυβερνητικές αστοχίες κ.ά. Αλλά ακόμη κι αν εφαρμοζόταν το Μνημόνιο κατά γράμμα, υπάρχει η Λιβύη. Η ελληνική είναι η πιο εξαρτημένη από το πετρέλαιο οικονομία της Ευρώπης· άλλη μια αμαρτία που δεν σκεφθήκαμε όσο είχαμε εύκολα και φθηνά δανεικά. Η άνοδος των διεθνών τιμών θα επηρεάσει πολλαπλώς την παραγωγή, τις δαπάνες, όλα. Μόνο η θέρμανση των πολλών και απέραντων δημόσιων κτιρίων (ακόμη κι εκείνων που δεν θέλουμε να πουλήσουμε) θα επιβαρύνει επιπλέον τον προϋπολογισμό και συνεπώς θα χρειαστεί να αναθεωρήσουμε το Μνημόνιο.

Το τέταρτο ψέμα είναι ότι το Μνημόνιο αυξάνει το χρέος. Η αλήθεια είναι ότι στο τέλος της εφαρμογής του, το δημόσιο χρέος θα φτάσει το 150% του ΑΕΠ. Η άλλη αλήθεια είναι ότι χωρίς το Μνημόνιο (και με την προϋπόθεση ότι θα μας δάνειζαν) το χρέος θα ανέβαινε στο 170%. Το χρέος δημιουργείται από τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, αυτά που με θυσίες, κόπους και διά του Μνημονίου προσπαθούμε να περικόψουμε. Με ένα ακόμη πιο «σκληρό» μνημόνιο το χρέος μας θα ήταν στο 140%. Με ένα «άριστο» για το χρέος μνημόνιο, δηλαδή με την περικοπή 36 δισ. ευρώ από τις δαπάνες του κράτους (ήγουν με απόλυση των μισών δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο των μισών νοσοκομείων και ΑΕΙ κ.λπ.), το χρέος θα παρέμενε σταθερό. Με άλλα λόγια, αυτό που επιτυγχάνει το Μνημόνιο είναι η ομαλή μετάβαση σε χαμηλότερο ύψος χρέους (μετά το 2015, κι αν το εφαρμόσουμε) με το μικρότερο κοινωνικό κόστος. Πρώτα φρενάρεις ένα αυτοκίνητο που τρέχει στον γκρεμό και μετά βάζεις την όπισθεν.

«Τα νούμερα βγαίνουν»

Τον πέμπτο μύθο, που συνοψίζεται στο «τα νούμερα δεν βγαίνουν», τον διακινούν όλοι εκείνοι που κάνουν ό,τι μπορούν για να μη βγουν τα νούμερα. Εκδότες και στελέχη επιχειρήσεων ΜΜΕ (που πιέζουν για τις παλιές καλές «ρυθμίσεις», δηλαδή λεφτά γι’ αυτούς σε βάρος του προϋπολογισμού), συνδικαλιστές που επιδιώκουν τη διατήρηση των παλιών καλών «ρυθμίσεων», «επιχειρηματίες» που στοχεύουν στα πάντα εκτός από την παραγωγή (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις κ.λπ.), γενικώς οι βολεμένοι στην παλιά κατάσταση μαζί με διάφορους αριστερούς που ελπίζουν ότι διά της κατάρρευσης της Ελλάδος θα καταρρεύσει και ο παγκόσμιος καπιταλισμός.

«Τα νούμερα βγαίνουν»· με την προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσουμε τα μέτρα και δεν θα αλλάξει δραματικά το διεθνές περιβάλλον. Οι οικονομολόγοι τριών διεθνών οργανισμών έχουν μεγαλύτερη πείρα και φυσικά περισσότερες γνώσεις από τους τηλεσχολιαστές και τους βουλευτές θαμώνες των καφενείων τους. Εξάλλου οι τελευταίοι είναι και πολυτεχνίτες, έχουν να σχολιάσουν μια ευρύτατη γκάμα θεμάτων ή να φροντίσουν να μην κλείσει κανένα παράρτημα του ΙΚΑ στην εκλογική τους περιφέρεια. Πού να προλάβουν να κάνουν τους υπολογισμούς για τα νούμερα, πολλώ γε μάλλον να διαβάσουν...

«Επιπλέον μέτρα», τα πιο δημοφιλή

Κάθε φορά που οι απεσταλμένοι των τριών διεθνών οργανισμών έρχονται στην Ελλάδα ξέρουμε τους τίτλους της επομένης: «Νέα μέτρα απαιτεί η τρόικα», «Ερχονται νέα χαράτσια», «Αλί, αλί και τρισαλί...», ή στην καλύτερη περίπτωση «Επιπλέον μέτρα τόσων δισ. ζητεί η τρόικα». Αυτό πιθανώς να οφείλεται στην ανάγκη εντυπωσιασμού –εγγενές χαρακτηριστικό των Μέσων και των πολιτικών– μπορεί να οφείλεται και σε κακή αριθμητική. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι μέχρι στιγμής όλα τα μέτρα προβλέπονται από το Μνημόνιο, που ξεδιπλώνεται σε βάθος τριετίας. Μπορεί να υπάρξουν νέα μέτρα, όταν κάποια αποτύχουν, και πρέπει να βρεθεί το ισοδύναμό τους για να επιτευχθούν οι στόχοι.

Αυτά όμως που κατά κύριο λόγο βαφτίζονται «επιπλέον μέτρα», είναι παλιά, και η βάφτιση εμπεριέχει ένα αριθμητικό τρικ. Πέρυσι, για παράδειγμα, η κυβέρνηση μείωσε το έλλειμμα κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες (δηλαδή κατά 14 δισ. ευρώ) κόβοντας (σχεδόν μόνο) μισθούς και συντάξεις. Αυτό μείωσε το έλλειμμα από το 14,5% σε 9,4% του ΑΕΠ. Οι περικοπές αυτές του 2010 –αν δεν αλλάξει τίποτε άλλο– το μόνο που διασφαλίζουν για το 2011 είναι ότι το έλλειμμα θα μείνει στο 9,4%. Είκοσι δύο δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε το κράτος το 2010, είκοσι δύο δισ. θα είναι το έλλειμμα και το 2011, αν δεν ληφθούν τα «επιπλέον» μέτρα. Είναι λιγότερα από τα 36 δισ. του 2009, αλλά είναι τριπλάσια από τον στόχο του 3% (7 δισ. ευρώ), εκείνο που έτσι κι αλλιώς ευθύς εξ αρχής έπρεπε να είχαμε τηρήσει, λόγω των συμφωνιών της ΟΝΕ. Επομένως, τα μέτρα του πρώτου χρόνου βοηθούν, αλλά δεν είναι το άπαν.

Πίσω απ’ όλους αυτούς τους μνημονιακούς μύθους δεν κρύβεται μόνο η διαχρονική προχειρότητα των Μέσων (κάπως έτσι δεν φτάσαμε ανυποψίαστοι στη χρεοκοπία;). Ούτε τα ποικιλώνυμα συμφέροντα, που νομίζουν ότι θα σώσουν τα τιμάριά τους συκοφαντώντας το Μνημόνιο. Κρύβεται και μια υπόρρητη ελπίδα, ότι υπάρχει μια μαγική συνταγή για έξοδο από την κρίση χωρίς πολλά πολλά. Είναι η διάχυτη αντίληψη (που υπάρχει κυρίως στο κυβερνητικό στρατόπεδο) ότι παίρνουμε κάποια μέτρα στην αρχή, ρίχνουμε στάχτη στα μάτια των αγορών και συνεχίζουμε τις σπατάλες διά του εύκολου πλέον δανεισμού.

Αυτό ακούγεται καλό, αλλά το πρόβλημα είναι ότι μας πήραν χαμπάρι. Κάναμε τρία τέτοια σταθεροποιητικά προγράμματα και προκοπή δεν είδαμε. Ετσι όλοι (με πρώτο το ΠΑΣΟΚ) οφείλουμε να καταλάβουμε ότι ο δρόμος της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας είναι μακρύς. Αυτό που κάνει το Μνημόνιο είναι το σταμάτημα της αιμορραγίας του κρατικού κορβανά, που είχε φτάσει το 2009 σε 36 δισ. ετησίως ή προσέθετε χρέος 3.600 ευρώ σε κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Αν εφαρμοστεί, θα λύσει το επείγον πρόβλημα της χώρας (μην πεθάνει από την αιμορραγία) αλλά το διαρθρωτικό θέλει δουλειά πολλή.

αντιγράφω από Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα παιδιά μας ... οι άνθρωποί μας

Βράβευσαν τα μαθηματικά μυαλά

Με το χρυσό, το αργυρό και το χάλκινο μετάλλιο επέστρεψαν από την Αθήνα 55 μαθητές γυμνασίων και λυκείων απ' όλη την Ελλάδα, που ξεχώρισαν στην 28η Μαθηματική Ολυμπιάδα «Αρχιμήδης» της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας σε σύνολο 450 συμμετοχών. Οι επιτυχόντες βραβεύτηκαν την περασμένη Κυριακή σε ειδική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη μεγάλη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσία του υφυπουργού Παιδείας Ι. Πανάρετου. Μεταξύ αυτών και 13 μαθητές από σχολεία της Βόρειας Ελλάδας, που κατάφεραν να ξεχωρίσουν για τις επιδόσεις τους. Ειδικότερα το αργυρό μετάλλιο απονεμήθηκε στους μαθητές της γ' γυμνασίου Αργύρη Κουμτζή και Χρήστο Τασιούλα από το 1ο Γυμνάσιο Λαγκαδά και το Γυμνάσιο Ν. Επιβατών αντίστοιχα, ενώ με το χάλκινο μετάλλιο τιμήθηκαν οι Γιώργος Κοτζάμπασης και Κυβέλη Μαυρομάτη από τα Εκπαιδευτήρια «Μαντουλίδη», ο Αναστάσιος Ξενιτίδης από το 6ο Γυμνάσιο Βέροιας και ο Απόστολος Παναγιωτόπουλος από το Ελληνικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης. Σε λυκειακό επίπεδο με το χρυσό μετάλλιο βραβεύτηκε ο Χάρης Τσαμπασίδης από το Γενικό Λύκειο Λιτοχώρου, με το αργυρό μετάλλιο οι Νικόλας Αθανασίου (ΓΕΛ Νικηφόρου, Δράμας) και Κωνσταντίνος Δερμεντζής (1ο ΓΕΛ Σερρών), ενώ με το χάλκινο μετάλλιο οι Στέλιος Σαχπαζής (7ο ΓΕΛ Θεσσαλονίκης), Θανάσης Ορφανίδης (5ο ΓΕΛ Βέροιας), Ελευθέριος Μαστόρης και Ελένη Φριλίγκου (Εκπαιδευτήρια «Μαντουλίδη»).

Σημειώνεται ότι οι μαθητές που συμμετείχαν στο διαγωνισμό επιλέχτηκαν μετά από δυο διαδοχικούς πανελλήνιους διαγωνισμούς, το «Θαλή» και τον «Ευκλείδη».


αντιγράφω από ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ