Σας αγαπώ

Oι ήρωες της Φουκουσίμα συγκλονίζουν την ανθρωπότητα
Σύσσωμη η υφήλιος προσεύχεται για τους θαρραλέους εθελοντές που δίνουν μάχη με τον χρόνο και τη ραδιενέργεια στον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό


Στην Ιαπωνία λατρεύουν τους κινηματογραφικούς ήρωες που αψηφούν τα πάντα προκειμένου να σώσουν τον κόσμο. Η στωικότητα, η αποφασιστικότητα και η ετοιμότητα να πεθάνουν ανά πάσα στιγμή είναι οι αρετές που θαυμάζουν περισσότερο.

Και τώρα, σε μια περίοδο όπου η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χειρότερη κρίση από το τέλος του B' Παγκοσμίου Πολέμου και τον πυρηνικό όλεθρο στις πόλεις Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, οι κινηματογραφικοί ήρωες έχουν πάρει σάρκα και οστά, όχι όμως όνομα.

Πρόκειται για τους 200 εργαζομένους στον πυρηνικό σταθ?ό της Φουκουσίμα, που ανά ομάδες των 50 δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα, προσπαθώντας να διατηρήσουν τους αντιδραστήρες ψυχρούς, διοχετεύοντας με πυροσβεστικό εξοπλισμό θαλασσινό νερό στους πυρήνες τους.

Θυσιάζονται
Είναι εθελοντές αυτοί που έμειναν όταν όλοι οι άλλοι έφυγαν. Δέχθηκαν να εκτίθενται καθημερινά σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας, αφού γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για ολόκληρη τη χώρα μια πιθανή αποτυχία τους.

Κι ενώ όλο το έθνος αναγνωρίζει τη θυσία τους και προσεύχεται καθημερινά γι' αυτούς και ταυτόχρονα αντλεί κουράγιο από το δικό τους κουράγιο, κανείς, εκτός από τους οικείους τους, δεν ξέρει τα ονόματά τους, καθώς ελάχιστες πληροφορίες έχουν γίνει γνωστές.

Ερπουν μέσα σε λαβυρίνθους στο απόλυτο σκοτάδι, με τους φακούς τους, φορώντας ειδικές φόρμες με αεροστεγείς κουκούλες και αναπνέοντας από μπουκάλες οξυγόνου που μεταφέρουν στις πλάτες τους.

Οταν τελειώνει η βάρδιά τους, αναδύονται στην επιφάνεια όπου τρώνε τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει και κοιμούνται με βάρδιες.

«Δεν έχουν πολλά τρόφιμα ακόμα», λέει η κόρη ενός από τους ήρωες της Φουκουσίμα. «Ο πατέρας μου έχει δεχτεί τη μοίρα του, είναι σαν να βρίσκεται αντιμέτωπος με θανατική καταδίκη». «Παρακαλώ συνεχίστε τη ζωή σας, θα λείψω για κάποιο διάστημα», ήταν το μήνυμα ενός άλλου ηρωικού εθελοντή.

Κάποιος άλλος δέχτηκε να παραμείνει στο εργοστάσιο, ενώ τον Σεπτέμβριο θα έβγαινε στη σύνταξη και δηλώνοντας εθελοντής, έστειλε μήνυμα στην κόρη του, λέγοντας πως «αισθάνεται πως είναι χρέος του να βοηθήσει». Οι οικογένειές τους ζουν το δικό τους δράμα, μην ξέροντας αν θα τους ξαναδούν ζωντανούς, ενώ συνειδητοποιούν πως ακόμα κι αν γλιτώσουν, ο θάνατος μπορεί να έρθει αργότερα.

Οι ειδικές στολές δεν μπορούν να τους προστατεύσουν ουσιαστικά από το πυκνό ραδιενεργό νέφος, το οποίο αργά ή γρήγορα θα δείξει τη... θανατηφόρα δύναμή του.

Οι επιπτώσεις της στην υγεία τους μπορεί να ποικίλλουν, από αναπνευστικά προβλήματα ως διαφόρων ειδών καρκίνους. Στο Τσέρνομπιλ, απ' όσους εργάστηκαν προσπαθώντας να θέσουν υπό έλεγχο τη φωτιά στον αντιδραστήρα, 28 πέθαναν μέσα σε τρεις μήνες, 19 υπέκυψαν από μολύνσεις που προκάλεσε η ραδιενέργεια στο δέρμα τους και δεκάδες κατέληξαν αργότερα από λευχαιμία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι 200 θα γίνουν οι νέοι ήρωες της Ιαπωνίας, οι «λίγοι που έκαναν τόσο πολλά για τόσο πολλούς», όπως είχε πει κάποτε ο Τσόρτσιλ για τους πιλότους της RAF.

αντιγράφω από http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=58694964