"Καθένας μας είναι ένα μίγμα από διαφορετικούς τύπους προσωπικότητας σε διαφορετικές αναλογίες. Ένας κυρίαρχα «αγαπητικός», «δοτικός», υποστηρικτικός τύπος που αγαπά και αγαπιέται, που δίνει και δίνεται, που αποφεύγει τις συγκρούσεις, κάνει για νηπιαγωγός, δάσκαλος, νοσοκόμος, μέλος μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης, τοπικό στέλεχος σε μικρή κοινωνική κλίμακα, πιθανόν καλός γονιός, αλλά όχι ηγέτης. Ένας άλλος τύπος με έμμονη ιδέα τα συγκεκριμένα του καθήκοντα, τακτικός, συστηματικός, υπομονετικός, που μπορεί και επιλύει διαφορές, είναι καλός team player, ομαδικός παίκτης, πετυχαίνει σε διαδικασίες όπου όλοι κερδίζουν (win-win) και κάνει σίγουρα για μεσαίος μάνατζερ ή τοπικό οργανωτικό στέλεχος, διαιτητής ειρηνοποιός, ίσως και διπλωμάτης, αλλά όχι ηγέτης. Δεν έχει όραμα, πέταγμα, χάρισμα. Μπορεί να είναι πολύτιμος «ομαδικός παίκτης» σε μια οργάνωση, σε μια κοινοβουλευτική ομάδα, σε μια επιχείρηση, αλλά όχι και ηγέτης-αλχημιστής.
Δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι να προσλάβουμε το «κακό παιδί», αυτόν που θέλει να τον θαυμάζουν, τον εξαρτημένο από τα βλέμματα της επιδοκιμασίας και της λατρείας των άλλων.
Ακούγεται λίγο τρελό…
Δυστυχώς σ’ αυτή την υπόθεση χρειαζόμαστε το «ολίγο τρελό» στην υπηρεσία ενός λογικού σχεδίου. Μια δόση «δημιουργικής τρέλας». Πείτε το «λογικής τρέλας».
Τι θα σου δώσει αυτός;
Την ικανότητα του να γοητεύει, να «παραμυθιάζει», να πείθει, να ικανοποιεί τους ανθρώπους για τις ώριμες αλλαγές στις κοινωνίες του 21ου αιώνα. Να τους ξεκολλήσει από το status quo, από την ισορροπία της ακινησίας, να τους προσελκύσει στο καινούργιο, στο διαφορετικό. Τι θα μας δώσει; Τη σπιρτάδα του, την περιέργειά του, τη δυνατότητά του να βλέπει ότι δεν είναι ακόμα ορατό, τη θέληση να βάλει τα πράγματα σε νέο καλούπι με τη δική του σφραγίδα, την ικανότητά του να προκαλεί ενθουσιασμό και να εμπνέει τους ανθρώπους να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, το πάθος του μ’ ότι καταπιάνεται, τη μανιακή του υπερδραστηριότητα, το κουράγιο του να αναλαμβάνει ρίσκα, τη ρητορική του, την ακαταμάχητη ροπή του να σαγηνεύει και να σαγηνεύεται. Εύκολο το έχεις αυτό το τελευταίο; Οποιοσδήποτε άλλος θα σκυλοβαριόταν να φλερτάρει, να γοητεύει, να φαντασιώνει την ίδια και την ίδια κυρία, αυτή την «κυρία Κάπα» με τα ευμετάβλητα αισθήματα, την κοινή γνώμη, την κοινωνία. Αυτός λοιπόν ο τύπος θα νομίζει πως είμαστε αιχμάλωτοι της γοητείας του, αλλά στην πραγματικότητα εκείνος θα αιχμαλωτιστεί από τις επιθυμίες των θαυμαστών του. Δέσμιος, δεμένος χειροπόδαρα από τα απαιτητικά βλέμματα των οπαδών του, θα προσληφθεί να μας κάνει τη δουλειά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου