Αιχμάλωτη πολιτική

Σε μια σειρά ατέρμονων ρητορικών αναμετρήσεων περί των θεωρητικών κομματικών προγραμμάτων και του πιθανού εκλογικού αποτελέσματος, εγκλωβίζονται για ακόμη μία φορά οι πολίτες, γεγονός που οδηγεί μοιραία στην απουσία παραγωγής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια της σύγχρονης προεκλογικής διαδικασίας, ουδείς ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον αγώνα που διεξάγεται σε επικοινωνιακό, πλέον, επίπεδο. Έχουν περάσει οι εποχές «του μπαλκονιού», του στημένου διαλόγου-μονόλογου και του φανατικού οπαδού.
Και όλα αυτά γιατί είναι γνωστό ότι η πολιτική είναι αιχμάλωτη σε σκοτεινές υποθέσεις, σε ιδιωτικά συμφέροντα, σε σκάνδαλα και σε κάστες και αδυνατεί, πλέον, να εκπληρώσει το χρέος της: να υπηρετήσει το συμφέρον του κάθε πολίτη.
Όλα αυτά τα γνωρίζουμε ή τουλάχιστον τα υποψιαζόμαστε. Είμαστε γνώστες της διαφθαρμένης και διαπλεκόμενης πολιτικής. Είμαστε γνώστες του στείρου πολιτικού λόγου, ο οποίος κατάντησε να είναι ένας ρητορικός και μόνο λόγος, που αποσκοπεί στην παραπλάνηση μέσω της ικανότητας του χειρισμού των εργαλείων του.
Παρόλα αυτά είμαστε εδώ. Δηλώνουμε παρόντες σε καθημερινή βάση. Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε την αναγκαιότητα και την ουσία της Δημοκρατίας: τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ μας στην επίλυση, τοπικών και μη, προβλημάτων και στην ενίσχυση και προώθηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δε λογαριάζουμε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Αντιμετωπίζουμε το καθετί με γνώμονα την απελευθερωμένη από πάθη συνείδησή μας. Μπορούμε να μη σκύβουμε το κεφάλι και να λέμε «ΟΧΙ».
ΟΧΙ. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Έχουμε τη δύναμη του μυαλού και της καρδιάς μας. Την ανθρώπινη δύναμη. Θέλουμε όραμα για τον τόπο μας. Θέλουμε ελπίδα για το μέλλον μας.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε παντογνώστες, όπως δεν υπάρχει και κατάσταση που δεν ανατρέπεται. Μπορούμε και έχουμε χρέος να προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.
Γι’ αυτό συμμετείχα και θα συμμετέχω από κάθε μετερίζι. Με μόνο σκοπό να γίνει πραγματικότητα η συμμετοχική δημοκρατία. Οι πολιτικές μου θέσεις και στάσεις γνωστές. Εμμένω σ’ αυτές. Εμμένω και επιμένω ότι το εκλογικό σώμα μπορεί να αξιοποιήσει την κριτική του ικανότητα. Δε χρειάζεται καθοδηγητή. Ο κόσμος γνωρίζει. Αρκεί να τολμήσει να διαδώσει τις ήδη ανακαλυμμένες αλήθειες, να τις κοινωνικοποιήσει, να τις ζωντανέψει και να επιβάλλει, επιτέλους, την ηθική τάξη.
Εξάλλου, ο άνθρωπος δε χρειάζεται να του πει κανείς τι θα κάνει. Χρειάζεται να απελευθερωθεί και να το κάνει.
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης