Ανάπτυξη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ή υποχώρηση στις μικροπολιτικές-
Από το αίτημα για μονές Βατοπεδίου στο αίτημα για πανεπιστήμια
Στην Ελλάδα, η πολιτική ίδρυσης περιφερειακών πανεπιστημίων και τμημάτων αυτών, ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960 ενώ από τη δεκαετία του '70, πήρε σημαντικές διαστάσεις. Στις δεκαετίες που ακολουθούν το ΥΠΕΠΘ δέχεται αιτήματα για δημιουργία πάνω από 100 νέων Τμημάτων ΑΕΙ σε πόλεις και Δήμους, όπως ο Δ. Λουτρόπολης - Θερμής Λέσβου, η Νάουσα, το Σιδηρόκαστρο κ.ά.. Τα αιτήματα αυτά είναι διατυπωμένα κυρίως από τοπικούς φορείς και βουλευτές σε μια πρωτοφανή σύμπνοια απόψεων.
Σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών ή μη, το περιφερειακό πανεπιστήμιο μπορεί «εν δυνάμει» να προσφέρει πολλά σε μια τοπική κοινωνία (αύξηση ενεργούς ζήτησης, συγκράτηση πληθυσμού, αύξηση του κοινωνικού γοήτρου, δημιουργία υποδομής, κλπ). Σηματοδοτούμε τη λέξη «εν δυνάμει» γιατί, βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός της μη σωστής και ικανοποιητικής λειτουργίας τους σε όλες στις περιπτώσεις. Έτσι, η θεωρούμενη συμβολή τους στην οικονομική και πολιτισμική αναβάθμιση της τοπικής κοινωνίας δεν είναι αυτονόητη. Εξαρτάται από το εύρος και τη διαθεσιμότητα της τοπικής αγοράς (καταστήματα, διαμερίσματα, κ.λ.π.) και από το ποσοστό της εκμετάλλευσης της τοπικής οικονομίας των πλεονεκτημάτων που δημιουργούνται εξαιτίας της λειτουργίας μιας πανεπιστημιακής μονάδας στην περιοχή της (π.χ. ύπαρξη υψηλά εξειδικευμένου προσωπικού -διδασκόντων και φοιτητών).
Υπό αυτές τις συνθήκες, το πανεπιστήμιο μπορεί να συμβάλει στην οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη μιας περιοχής. Αλλά πολύ περισσότερο η δημιουργία των περιφερειακών πανεπιστημίων αυξάνει την κοινωνική δικαιοσύνη στο χώρο, όσον αφορά τη δικαιότερη κατανομή των ευκαιριών που παρέχονται για την πρόσβαση των νέων των διαφόρων περιοχών στη φοίτηση στο πανεπιστήμιο. Αρκεί βέβαια οι αποφάσεις σε πολιτικό επίπεδο να μην τα μετατρέπουν σε «επαρχιώτικα» πανεπιστήμια, όπου σπουδάζουν «επαρχιωτάκια» με «επαρχιώτες» διδάσκοντες.
Κατά την άποψή μου όλα τα παραπάνω επιχειρήματα είναι καλά και συμφέροντα. Εκείνο, όμως, που θεωρώ ως άριστο επιχείρημα -και γι’ αυτό συμφώνησα για την ίδρυση πανεπιστημίου στην περιοχή μας με την ταυτόχρονη παραχώρηση δημοτικής έκτασης- είναι ο ρόλος και ο σκοπός του πανεπιστημίου, οι οποίοι εξ ορισμού είναι ερευνητικοί και εκπαιδευτικοί. Είναι κοινά αποδεκτό ότι τα πανεπιστήμια συμβάλλουν αποφασιστικά στην προώθηση της βασικής έρευνας (κριτική ανανέωση και παραγωγή νέας γνώσης, τεχνολογίας και δεξιοτήτων, κ.λ.π.), που στη συνέχεια μπορούν να την αναπτύξουν και να την εφαρμόσουν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας αλλά και ιδιαίτερα της τοπικής κοινωνίας. Για παράδειγμα μια πανεπιστημιακή έρευνα για τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και ανάγκες του Δήμου μας θα μπορούσε, ίσως, να βοηθήσει στην ολόπλευρη και αποτελεσματική ανάπτυξή του, μέσω προγραμμάτων εργασίας, εκπαίδευσης και λαϊκής επιμόρφωσης, όπως ήδη έχει εφαρμοστεί σε Δήμους της Θεσσαλονίκης με άριστα αποτελέσματα.
Ενόψη, λοιπόν, της συμφωνίας του Δήμου μας με το πανεπιστήμιο Μακεδονίας για μετεγκατάσταση τμημάτων του στην περιοχή μας ακούγονται και θα ακουστούν πολλά. Ήδη άρχισαν οι κραυγές των φερεφώνων και οι βαριές καταγγελίες «περί συναλλαγής» εμού και της συμπολίτευσης. Και ακόμη χειρότερο άρχισαν να φωνασκούν εκείνοι που στην προηγούμενη διοίκηση είχαν συμφωνήσει με την παραχώρηση των συγκεκριμένων εκτάσεων στο πανεπιστήμιο και να αμφισβητούν τις προθέσεις αυτών που συμφώνησαν τώρα.. Ας μας απαντήσουν, όμως, ποιες οι ωφέλειες του Δήμου μας από την παραχώρηση εκτάσεων στο ΚΑΠ-ΠΑ στο οποίο, σημειωτέον, πληρώνει ο Δήμος για να κάνει μια εκδήλωση και το φαγητό σερβίρεται υπαίθρια για να μην λερωθεί ο «ιερός» αυτός τόπος; Ας μας πουν αυτοί που μιλούν για περιβαλλοντική καταστροφή, αν θα ισχυριζόταν το ίδιο αν ιδρυόταν ένα νοσοκομείο στην περιοχή μας ή ακόμα και πανεπιστήμιο με χορηγία του κράτους; Τι μετράει τελικά σ’αυτή τη ζωή; Η ανθρώπινη ανάγκη, η ιδιοκτησία, ή τι άλλο; Ας μην ξεχνάμε ότι τα δημόσια αγαθά, όπως αυτά της εκπαίδευσης και του δημόσιου χώρου, είναι αναφαίρετα δικαιώματα των ανθρώπων και οφείλουμε να τα διαχειριζόμαστε προς όφελος τους. Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι «ειδικοί» να βγάζουν «επιστημονικά» συμπεράσματα και ας προσπαθήσουμε όλοι μας να αφουγκραστούμε τις ανάγκες των ανθρώπων-πολιτών. Αυτών που κάποιοι/ες επιμένουν να τους θυμούνται μόνο προεκλογικά.
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης
Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Θερμαϊκού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου