Παλιότερες δημοσιεύσεις

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ

-Σύμφωνα με τις διατάξεις της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Ν.2101/92), προστατεύεται το δικαίωμα φοίτησης των παιδιών στο σχολείο και επιπλέον ως παιδί ορίζεται «κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο των 18 ετών» ( άρθρο 1).

-Συγκεκριμένα , σύμφωνα με το άρθρο 28, παρ. 1 του Ν.2101/92, τα συμβαλλόμενα κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού στην εκπαίδευση και, ιδιαίτερα, για να επιτευχθεί η άσκηση του δικαιώματος αυτού προοδευτικά και στη βάση της ισότητας των ευκαιριών :

α) «Καθιστούν τη στοιχειώδη εκπαίδευση υποχρεωτική και δωρεάν για όλους….»

……………………………………………………………………………………………….

και ε) «παίρνουν μέτρα για να ενθαρρύνουν την τακτική σχολική φοίτηση….»

Και επειδή η εκπαίδευση είναι μέρος της παιδείας, η οποία , παιδεία, ολοκληρώνεται στον κοινωνικοπολιτισμικό χώρο και προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά του πολίτη, κράτος και κοινωνία πρέπει να εκτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια , την ισότητα, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία θίγονται στη συγκεκριμένη φωτογραφία.

Γιατί το δικαίωμα της φοίτησης προϋποθέτει και το δικαίωμα της ασφαλούς πρόσβασης στα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Και όμως το Κράτος με το πρόσχημα της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης αδιαφορεί για την φοίτηση των παιδιών στο συγκεκριμένο Λύκειο αλλά και η κοινωνία των πολιτών του Δήμου Θερμαϊκού «νίπτει τας χείρας της»

Κάποτε όμως οι συνειδήσεις ξυπνούν και οι συνέπειες των πράξεων τους τις βαρύνουν.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Γιάννης.-

-Μέλος Συντ/κής Επ/πής Δ.Ο. Θερμαϊκού

-Αντιπρόσωπος Π.Ο.ΑΣ.Υ..-

-Γ.Γραμ.Συλλόγου Γονέων-Κηδεμόνων

Ενιαίου Λυκείου Nέων Επιβατών

Δήμου Θερμαϊκού.-

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το άρθρο 16 του Ν.2713/1999 προβλέπει τη συγκρότηση και λειτουργία τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης Εγκληματικότητας (ΣΠΕ) με απόφαση του Δημάρχου, ύστερα από πρόταση του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου.

Τα ΣΠΕ αποτελούν αποκεντρωμένα όργανα αντεγκληματικής πολιτικής και διαχείρισης του προβλήματος της εγκληματικότητας, σε τοπικό επίπεδο. Οι πιο βασικές δραστηριότητές τους ορίζονται ως η καταγραφή και η μελέτη της τοπικής εγκληματικότητας, η σχεδίαση δράσεων της πρόληψής της , η σύσταση δικτύων βοήθειας των θυμάτων εγκληματικών πράξεων και ο συντονισμός σχετικών πρωτοβουλιών άλλων κοινωνικών φορέων.

Στα πλαίσια αυτού του νόμου προτείνω τη συγκρότηση και λειτουργία ανάλογου τοπικού συμβουλίου στο Δήμο Θερμαϊκού. Επιπρόσθετα , πιστεύω ότι οι θεσμοί οι οποίοι είναι απαραίτητοι σ’ ένα Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας πρέπει, όχι μόνο να υπάρχουν γραμμένοι στα χαρτιά, αλλά και να είναι ενεργοί και λειτουργικοί.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Γιάννης

Ανθυπαστυνόμος ΕΛ.ΑΣ

Αντιπρόσωπος Π.Ο.ΑΣ.Υ.

Γ.Γ Συλλόγου Γονέων Λυκείου Θερμαϊκού

Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Πολιτών Δήμου Θερμαϊκού

Φίλες και φίλοι ,

Πολλοί αναρωτιούνται: «Μετά την ΑΛΛΑΓΗ και τον

ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ποια λέξη είναι αυτή που πρέπει να εκφράσει τη

φυσιογνωμία , τις ευαισθησίες , το δυναμισμό και την προοπτική του

ΠΑΣΟΚ της ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ?

Θεμελιακή αρχή του κινήματος είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη

δημοκρατική διαδικασία από τη βάση μέχρι την ηγεσία , με απόλυτη

ισονομία των μελών που το στελεχώνουν.

Προστατεύουμε με κάθε νόμιμο μέσο την αξιοπρέπεια του ανθρώπου

τα δικαιώματά του και επιδιώκουμε την ελεύθερη και ολόπλευρη

ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Μένουμε σταθερά προσηλωμένοι στις αξίες που γέννησαν το κίνημα

του ΠΑΣΟΚ , ένα κίνημα αγώνων , πατριωτισμού , σοσιαλιστικής

επαγγελίας , κοινωνικής δικαιοσύνης , ελευθερίας και δημοκρατίας ,

ένα ανοιχτό πολιτικό κίνημα ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ.

Στη σημερινή νέα πραγματικότητα, σε μία νέα παγκοσμιοποιημένη

κοινωνία , σε μία κοινωνία που οι απαιτήσεις των πολιτών, είναι μια

βαθύτερη αλλαγή στην κοινωνία και την πολιτική ζωή , στόχος μας

είναι να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις καρδιές των πολιτών και να αλλάξει

τη σχέση τους με την πολιτική , να την αγαπήσουν ξανά , να τη δουν

ως δικιά τους υπόθεση.

Και επειδή η δημοκρατία δε δημιουργείται στη τύχη , αλλά είναι

αποτέλεσμα ξεκάθαρων προσπαθειών , όχι μόνο των πολιτικών ,

αλλά και των πολιτών , προτείνουμε τη θεσμοθετημένη συμμετοχή

του πολίτη.

Μιλάμε για τη συμμετοχική δημοκρατία , ένα δημοκρατικό σχέδιο που

θα ξεκινά από την παγκόσμια κοινωνία , μέχρι τον μικρόκοσμο της

καθημερινότητας , ώστε να υπάρξει ο σεβασμός , η δικαιοσύνη , η

αλληλεγγύη και να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εισοδηματική

ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά

στρώματα που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα.

Συγκεκριμένα προτείνω τον διοικητικό διαχωρισμό της Ελλάδας σε έξι

διοικητικές περιφέρειες τις οποίες θα διοικούν μικρές τοπικές

κυβερνήσεις (π.χ. καντόνια Ελβετίας ) με ανεξάρτητο προϋπολογισμό ,

αποτελούμενες από επιτροπές , συμβούλια και άλλες ομάδες λήψης

αποφάσεων .

Αλλά μία από τις αντιφάσεις της δημοκρατίας είναι ότι οι τοπικές , λαϊκές πολιτικές δεν εξυπηρετούν πάντα δημοκρατικούς σκοπούς. Τοπικά , ιδιωτικά μικροσυμφέροντα –συνήθως- ματαιώνουν μεγάλα εθνικά έργα (π.χ ζεύξη Μαλλιακού όπου πρόσφατα θρηνήσαμε άδικα , χαμένες ψυχές).

Για τον λόγο αυτό , πρέπει να υπάρχει εν μέρει και επιλεκτικά παρέμβαση του κράτους.

Η δεύτερη πρότασή μου αφορά στη συμμετοχή της νεολαίας στο σχηματισμό πολιτικής και την ευρύτατη συμμετοχή τους στα ζητήματα της διοίκησης.

Γι αυτό προτείνω τη λειτουργία ανεξάρτητων ραδιοφωνικών σταθμών

σε τοπικό επίπεδο (σε επίπεδο Δήμων), οι οποίοι σταθμοί θα λειτουργούν από τους ίδιους τους μαθητές οι οποίοι θα διαμορφώνουν τα θέματα και γενικά το πρόγραμμα των σταθμών.

Αυτό θα εξυπηρετήσει τη συμμετοχή των νέων , σε οικονομικά , πολιτικά , κοινωνικά , σχολικά , πολιτιστικά , αθλητικά , δημοτικά και διάφορα προσωπικά τους θέματα και το σημαντικότερο θα εξασφαλίσει τη συμμετοχή , τη δημιουργικότητα και γενικά την ενασχόλησή μαθητών και νέων με θέματα της ζωής και θα τους καταστήσει πιο υπεύθυνους πολίτες της χώρας.

Το μέλλον ανήκει τελικά στις χώρες που απαρτίζονται από ενεργούς, υπεύθυνους και συμμετοχικούς πολίτες.

Ευχαριστώ .-

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Γιάννης.

ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Στις μέρες μας η ισχυρή τάση της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας επηρεάζει τις αλλαγές που συντελούνται στο χώρο παραγωγής και της αγοράς εργασίας, της κοινωνίας και της πολιτικής, του ιδεολογικού και πνευματικού προσανατολισμού. Σύμφωνα με τον Λάζο, αναδύεται μια νέα μορφή κοινωνίας που χαρακτηρίζεται ως «κοινωνία της γνώσης», της πληροφορίας και της επικοινωνίας, η οποία συνδέεται με τις γοργές τεχνολογικές αλλαγές και τις επιπτώσεις τους στην αγορά εργασίας. (Λάζος, 2002:228)

Ωστόσο, η παγκοσμιοποίηση ως ιδεολόγημα περνάει μια λογική ντετερμινισμού, μια λογική όπου οι μεταβολές κατανοούνται ως φυσικά γεγονότα. Αυτό το ιδεολόγημα χρησιμεύει για να συγκαλύπτει τις ευθύνες των κρατικών πολιτικών για τις ανισότητες, για την φτώχεια, για την ανεργία, για την συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών του κράτους, για τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών (Γρόλλιος, www.xkatsikas.gr).

Σ’ αυτό το πλαίσιο που οι όροι «κρίση» και «μεταβατικότητα», «διάλυση» και «ανασυγκρότηση», «αποδόμηση» και «αναδόμηση» βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη των δημοσίων συζητήσεων, αντιλαμβανόμαστε ότι γινόμαστε κοινωνοί μεγάλων αλλαγών που μας κατευθύνουν προς μια νέα πραγματικότητα (άρθρο, www.paremvassi.gr). Ειδικότερα σ’ αυτό που ονομάζουμε «κρίση του κράτους πρόνοιας», ή πιο γενικά, «ανακάλυψη των ορίων του κρατισμού στη διαχείριση της συλλογικής ζωής», φαίνεται ν’ απαντά η θέληση να ξαναοριστούν χώροι εκτός κράτους. Απέναντι σ’ αυτή τη διαπίστωση, η κοινωνία πολιτών με τα μοντέλα αλληλεγγύης της φαίνεται ικανή ν’ αντικαταστήσει την κρατική αλληλεγγύη. (άρθρο, Jeon-Yvon-Thritianlt)

Ένα τέτοιο μοντέλο αλληλεγγύης φαίνεται ότι είναι και οι ενώσεις πολιτών, οι οποίες υποστηρίζουν ότι συνεισφέρουν έναν καινούριο τρόπο κοινωνικής συμμετοχής και δράσης, στηριγμένο πραγματικά σε πανανθρώπινες ηθικές αξίες. Βέβαια, αν και αυτές οι ενώσεις αποτελούν το πολιτικοκοινωνικό όραμα του 21^ου αιώνα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε και δε θα έχουμε εκτροπές, στις οποίες οφείλουμε ν’ αντιστεκόμαστε χωρίς ωστόσο να ομαδοποιούμε. (άρθρο, www.greekhelsinki.gr)

Η ένωση πολιτών έχει σαν κύριο σκοπό το δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας μέσα απ’ την ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών. Προωθεί την αυτονομία των πολιτών απέναντι σ’ ένα εξαιρετικά αυταρχικό κράτος, καθώς και απέναντι μιας αναρχούμενης κοινωνικής πραγματικότητας, όπου τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου θυσιάζονται συστηματικά στο βωμό ενός άκρατου εγωιστικού ατομικισμού.

Εξάλλου, δημοσιολόγοι και κήρυκες μας προειδοποιούν για μια σταθερή εξασθένηση της καθημερινής συνεργασίας και της αστικής κοινωνικής φιλίας. Οι πόλεις μας είναι πιο θορυβώδεις και περισσότερο δυσάρεστες από ότι ήταν κάποτε. Η οικογενειακή αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια είναι λιγότερη ουσιαστικά απ’ ότι ήταν. Οι «άλλοι» άνθρωποι, οι άγνωστοι στο δρόμο, μας φαίνονται λιγότερο έμπιστοι από άλλοτε.

Η λύση για να δούμε μερικά απ’ αυτά τα προβλήματα μέσα από μια πολυδιάστατη προοπτική, σύμφωνα με τον Μουζέλη, είναι μια προοπτική που θα λαμβάνει υπόψη της όχι μόνο το κράτος και την αγορά, αλλά την κοινωνία των πολιτών και την κουλτούρα. Πρέπει, δηλαδή, να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι για μια σειρά προβλήματα η ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών δίνει πολύ πιο ικανοποιητικές λύσεις. Η λύση απ’ αυτήν την προοπτική είναι η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και εξουσιών στην κοινωνία των πολιτών. (Μουζέλης, www.paremvassi.gr)

Επιπλέον, υποστηρίζεται ότι μια καλή ζωή μπορεί να υπάρξει μόνον σε κοινωνία πολιτών, στην οποία οι άνθρωποι σχετίζονται και επικοινωνούν ελεύθερα μεταξύ τους, σχηματίζοντας και ανασχηματίζοντας ομάδες όπως οι ενώσεις πολιτών, χάρη της ίδιας της κοινωνικότητας. Γιατί από τη φύση μας είμαστε κοινωνικά, πριν από πολιτικά ή οικονομικά όντα.

Σε τελική ανάλυση, το εφηβικό όνειρο της γενιάς του ΄60 για αυτοοργάνωση είναι πια μια πραγματικότητα της κοινωνικής ζωής. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους αναλαμβάνουν δράση προσπαθώντας να δώσουν λύση σε σημαντικά ζητήματα της ζωής. Μέσα απ’ την κοινωνία των πολιτών, οι ενώσεις των πολιτών προβάλλουν μια ευαισθησία για το τι είναι τυπικό, συγκεκριμένο ενδεχόμενο και μια νέα αναγνώριση ότι η καλή ζωή βρίσκεται στις λεπτομέρειες.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, πιστεύουμε ότι η ίδρυση της «ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ» έχει πολλά να προσφέρει στον ραγδαία αναπτυσσόμενο τόπο μας, τον οποίο πρέπει όλοι μας, πολιτικοί και δημότες, να υποστηρίξουμε με την συμμετοχή μας στην Ένωση αυτή για την καλυτέρευση της καθημερινής ζωής μας.-

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

Οι νέοι/ες, ως κοινωνική ομάδα, χαρακτηρίζονται από την αναζήτηση της ανανέωσης, το δυναμισμό και την αμφισβήτηση, χαρακτηριστικά τα οποία μπορούν να είναι και φορείς κοινωνικής αλλαγής και προόδου.

Πως όμως αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να γίνουν κινητήρια δύναμη διεκδίκησης και συμμετοχής στις κοινωνικές διαδικασίες για την επίτευξη κοινωνικών αλλαγών;

Η πρόσβαση και η εμπέδωση της συμμετοχής των νέων στο κοινωνικό γίγνεσθαι πρέπει να είναι ο κεντρικός στόχος της Πολιτείας. Η συμμετοχή στα κοινά και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων είναι βασικά εφόδια ενάντια στην παθητικότητα , την αδιαφορία και την απαξίωση που προωθεί η σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα και αφορά και τους νέους/ες.

Αποτελεί κοινό τόπο η γνώση του ότι σήμερα, η μαζικοποίηση της υποκουλτούρας οδηγεί τους νέους/ες στον ατομικισμό δημιουργώντας ένα κλίμα αποστροφής της νεολαίας από την ανάμιξή της στα κοινά και στην πολιτική. Οι λόγοι βέβαια είναι πολλοί. Αξίζει, όμως να σημειώσουμε την ευθύνη και της παρεχόμενης εκπαίδευσης, η οποία υποστηρίζει την επαγγελματική εξειδίκευση για χάρη των αναγκών της αγοράς και εις βάρος της ανθρωπιστικής παιδείας.

Οι διαπιστώσεις αυτές είναι ανησυχητικές και επικίνδυνες ,γιατί οι νέοι/ες είναι το μέλλον της κοινωνίας μας και πρέπει να συμμετέχουν ως πολίτες στον δημόσιο και κοινωνικό βίο. Η συμμετοχή αυτή συνίσταται στο να έχουν άποψη και στάση ζωής και ν’ αναπτύσσουν φωνή που θα συμβάλλει στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας και όχι στην αναπαραγωγή του κατεστημένου.

Η συμμετοχή αυτή βέβαια, προϋποθέτει το διαλεκτικό συνδυασμό των δικαιωμάτων με τις υποχρεώσεις, και της ελευθερίας με την ευθύνη. Και οι νέοι/ες ,πιστεύω, ότι έχουν την ωριμότητα και την ικανότητα να θέτουν στόχους και να τους πετυχαίνουν μέσα από την οργανωμένη ή ατομική συμμετοχή τους στην Πολιτεία. Έχουν την ευχέρεια να μιλούν για τα όνειρά τους , τις προσδοκίες τους, τα προβλήματά τους και τις ανησυχίες τους. Αρκεί να τους δοθεί «βήμα» για να τα εκφράσουν και να τα διεκδικήσουν.

Πρέπει λοιπόν να τους ενθαρρύνουμε, να τους δείξουμε εμπιστοσύνη και ν’ ανοίξουμε πόρτες διαλόγου μαζί τους, έτσι ώστε να βοηθήσουμε την περαιτέρω εμπλοκή τους στην διαμόρφωση της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα όλων των συμμετεχόντων της. Και αυτό μπορεί να γίνει με την αναβάθμιση της συμμετοχής των νέων σε σημαντικούς φορείς και θεσμούς, σε κέντρα λήψης αποφάσεων.

Γιατί ένα είναι βέβαιο. Μια μέρα θα έρθουν στα πράγματα για να διαχειριστούν τα θέματα της κοινωνίας με το δικό τους τρόπο, όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος στο έργο του « Βίοι παράλληλοι»:

« Τρεις ήταν οι χοροί στις γιορτές και αποτελούνταν από τις τρεις ηλικίες. Αρχίζοντας οι γέροι τραγουδούσαν:ήμασταν κάποτε δυνατοί και νέοι.

Απαντώντας ο χορός των ανδρών έλεγε: Εμείς είμαστε τώρα δυνατοί- όποιος θέλει ας έλθει να δοκιμάσει τη δύναμή μας.

Ο τρίτος χορός των παιδιών τραγουδούσε:Εμείς όμως θα γίνουμε πολύ καλύτεροι.»

Εάν είναι λοιπόν αλήθεια ,ότι περπατώντας φτιάχνουμε το δρόμο , ας αφήσουμε τους νέους/ες να καθαρίζουν τα δικά τους μονοπότια.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ