Άξιον Εστί 1977
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
Ζούσε ακόμη τότε ο Ανδρέας ο Στέκας.
Βράδυ στο Λόφο του Στρέφη όλη η παρέα με διευθυντή ορχήστρας τον Μαζαράκη τον Ανδρέα…
Φίλε μου καλέ θα ήθελα να σου πω ΞΑΝΑ ότι το blog SOY EINAI ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι φυλακές μου θ υμίζουν τοιs δικεs μαs στα διαβατά .
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή