War must Stop - Καλή Χρονιά

John Lennon Happy Christmas (War is Over)

Λοιπόν, είναι Χριστούγεννα
Και τι μας φέρνουν;
Άλλο ένα χρόνο πάνω μας
Και ένα νέο έτος μόλις αρχίζει
Και έτσι αυτά είναι τα Χριστούγεννα
Ελπίζω να διασκεδάζετε
Οι φίλοι κι οι αγαπητοί
Ο ηλικιωμένοι κι οι νέοι

Πολύ Καλά Χριστούγεννα
Και ένα ευτυχισμένο νέο έτος
Ας ελπίσουμε ότι θα είναι ένα καλό
Χωρίς να υπάρχει φόβος

Και έτσι αυτά είναι τα Χριστούγεννα

Για τους αδύνατους και τους δυνατούς
Για τους πλούσιους και τους φτωχούς
Ο κόσμος είναι τόσο λάθος
Και τόσο χαρούμενα τα Χριστούγεννα
Για τους μαύρους και τους άσπρους
Για τους κίτρινους και τους κόκκινους
Σταματήστε όλη την πάλη
Πολύ Καλά Χριστούγεννα
Ο πόλεμος έχει τελειώσει
Εάν το θέλετε
Ο Πόλεμος έχει τελειώσει
Τώρα ...

So this is Xmas
And what have you done
Another year over
And a new one just begun
And so this is Xmas
I hope you have fun
The near and the dear one
The old and the young

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let's hope it's a good one
Without any fear

And so this is Xmas
For weak and for strong
For rich and the poor ones
The world is so wrong
And so happy Xmas
For black and for white
For yellow and red ones
Let's stop all the fight

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let's hope it's a good one
Without any fear

And so this is Xmas
And what have we done
Another year over
A new one just begun
And so happy Xmas
We hope you have fun
The near and the dear one
The old and the young

A very Merry Xmas
And a happy New Year
Let's hope it's a good one
Without any fear
War is over, if you want it
War is over now

Happy Xmas

Έχεις γράμμα.

Δεν αρκεί να ονειρεύεσαι, πρέπει να αξίζεις τα όνειρά σου.

2η χρονιά έκδοσης εφημερίδας "ΠΕΡΑΙΑ".
Χρόνια Πολλά

Όλες και όλοι έχουμε ακούσει ή έχουμε διαβάσει, πως η βία φέρνει, βία. Αυτές τις μέρες, όμως, το βιώσαμε μέσα από την εξέγερση που μπορεί να φέρει ένας αποτρόπαιος πυροβολισμός. Βιώσαμε μια επανάσταση όχι ως μια δράση αλλά ως μια αντίδραση ελεύθερων ανθρώπων προς την αλλοτριωμένη εξουσία Μια εξουσία η οποία μας επιβάλλει μορφές βίας που εμείς, όντας αλλοτριωμένοι, τις συνηθίσαμε και δεν τις βλέπουμε. Αυτές, όμως, υπάρχουν είναι αυθαίρετες και σίγουρα περιττές.

Έτσι, ανακαλύψαμε ότι η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Ανακαλύψαμε ακόμα ότι οι δεκαπεντάχρονοι είναι «αναρχικοί» και ότι θα πρέπει να τους προσέχουμε. Εκείνο, όμως, που δείχνει να μην καταλαβαίνουμε ακόμα είναι ότι οι νέοι είναι το θερμόμετρο και η ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας και επομένως, όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια θερμοκρασίας και αντοχής τους.

Ας προσέξουμε καλά λοιπόν τα παιδιά μας και θα διαπιστώσουμε ότι είναι οι ποιητές της κοινωνικής δράσης, οι άνθρωποι του μέλλοντος, αυτοί που αν και δεν έχουν καλούς τρόπους μας μεταφέρουν το μήνυμά τους: «Όσο η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη των νέων θα ονομάζεται βία».

Και επειδή αρκετά έχουμε εξευτελίσει, εμείς «οι μεγάλοι», τις ζωές μας με ανούσιες συζητήσεις, διδαχές και αναλύσεις τούτο μόνο το όνειρο μάς πρέπει και μάς αξίζει:

Επιστολή των φίλων του Αλέξη

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ.
Δεν είμαστε τρομοκράτες, «κουκουλοφόροι», «γνωστοί-άγνωστοι».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ.
Αυτοί, οι γνωστοί-άγνωστοι....
Κάνουμε όνειρα - μη σκοτώνετε τα όνειρά μας.
Έχουμε ορμή - μη σταματάτε την ορμή μας.

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς.
Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη «βιτρίνα», παχύνατε, καραφλιάσατε, ΞΕΧΑΣΑΤΕ.
Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. ΜΑΤΑΙΑ.
Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι, έχετε κατεβάσει τα παντελόνια και
περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε.
Δε φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε.
Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε.
ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ. ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ – ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥΘΕΝΑ
Πού είναι οι γονείς;
Πού είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δε βγαίνουν έξω:
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Υ.Γ.: Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. ΕΜΕΙΣ κλαίμε κι από μόνοι μας.

Όσο υπάρχουν τέτοιες επιστολές με τέτοια συναισθήματα τόσο θα δικαιώνεται η ρήση του ανθρωπιστή συγγραφέα Αλμπέρ Καμί: «Αρνούμαι μέχρι θανάτου να αγαπήσω αυτόν τον κόσμο, όπου υπάρχουν παιδιά που βασανίζονται». Αρνούμαι να αγαπήσω αυτή τη Δημοκρατία που με θέλει να μην ακούω, να μη βλέπω, να μη νογάω, να μη με φαρμακών' η μπόχα του καιρού μου και να' χω το στόμα βουλωτό.

Στο όνομα όλων εκείνων των παιδιών των οποίων κλέψαμε και συνεχίζουμε να κλέβουμε την παιδική τους ηλικία. ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης Δημοτικός Σύμβουλος

Αστυνομικοί ... μάγκες

Οι αστυνομικοί που κατέθεσαν κατά του Κεφαλογιάννη και δεν φοβήθηκαν είναι μάγκες

"Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι καταδικάστηκε ο Κεφαλλογιάννης και δεν τη γλίτωσε (ασχέτως του ελαφρού της ποινής, έστω και συμβολικά). Θα ήθελα να ευχαριστήσω από το blog σου τους δυο αστυνομικούς που αρνήθηκαν να ψευδομαρτυρήσουν κάτω από την πίεσή του, και που τον κατήγγειλαν. Αυτοί είναι αστυνομικοί (όχι μπάτσοι), και έχουν κερδίσει το σεβασμό μου.
Ελπίζω κάποια μέρα να μην υπάρχουν πια μπάτσοι, αλλά μόνο τέτοιοι αστυνομικοί. Τους ευχαριστώ που έκαναν την δουλειά τους, δυστυχώς είναι η εξαίρεση, πρέπει όμως να αποτελέσουν παράδειγμα. Αν ήταν όλοι έτσι, θα ένιωθα ασφαλής και προστατευμένος".
Αντιγράφω από troktiko

Ποιος προκαλεί τελικά;

Αντιγράφω από ΤΑ ΝΕΑ

F-16 παρεμπόδισαν άσκηση του Ναυτικού

Κράτησαν μυστική τουρκική πρόκληση στην Άνδρο

Λουκάς Δημάκας
ldimakas@dolnet.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Σκηνικό θερμού επεισοδίου με επικίνδυνη πτήση τουρκικών F-16 δίπλα σε 16 ελληνικές φρεγάτες και πυραυλακάτους που εκτελούσαν βολές με πραγματικά πυρά στον αέρα ανοιχτά της Άνδρου, επιχείρησε να στήσει η Άγκυρα την περασμένη Τρίτη, αλλά κρατήθηκε μυστικό από την κυβέρνηση!

Για την απομάκρυνση των δύο F-16 που είχαν εισβάλει στο δεσμευμένο από την Ελλάδα Πεδίο Βολής Άνδρου δημιουργώντας συνθήκες ατυχήματος, ενεργοποιήθηκε η «κόκκινη γραμμή» εκτάκτου ανάγκης μεταξύ των στρατηγείων των δύο Πολεμικών Αεροποριών, ενώ ειδοποιήθηκε και το ΝΑΤΟ.

Η τουρκική πρόκληση, που έγινε την επομένη της ΝΑΤΟϊκής άσκησης στον Άγιο Ευστράτιο την οποία δεν ήθελε η Άγκυρα, συνεχίστηκε χθες με ιδιαίτερα χαμηλή πτήση τεσσάρων F-16 πάνω από το Φαρμακονήσι και ενώ την ίδια ώρα επισκεπτόταν την Κω ο υφυπουργός Άμυνας κ. Γ. Πλακιωτάκης, για τα «χρόνια πολλά» με τους στρατιώτες! Μάλιστα, ο κ. Πλακιωτάκης επρόκειτο να επισκεφθεί το Φαρμακονήσι αλλά η επίσκεψη ματαιώθηκε μερικές ώρες νωρίτερα, λόγω κακών καιρικών συνθηκών. Για την υπερπτήση έγινε αμέσως διάβημα από το υπουργείο Εξωτερικών.

Το χρονικό
Η πρόκληση στην Άνδρο σημειώθηκε στις 15.20 με την εισβολή των δύο F-16 στο νοτιοανατολικό μέρος του Πεδίου Βολής και ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη από το πρωί βολές πυροβόλων 7 φρεγατών και 9 πυραυλακάτων σε ανεμοδούριο που έσερνε αεροσκάφος με αλλεπάλληλες πτήσεις. Για τη χρήση του Πεδίου και την άσκηση με πραγματικά πυρά από ελληνικής πλευράς είχε γίνει εγκαίρως διεθνής αναγγελία. Όταν ο υπεύθυνος αεράμυνας στο Κέντρο Επιχειρήσεων στη Λάρισα είδε την επικίνδυνη κατεύθυνση των F-16 και ενώ διαγραφόταν ορατός ο κίνδυνος να στραφούν στη συνέχεια μέσα στην «καυτή» ζώνη, χρησιμοποίησε την τηλεφωνική γραμμή εκτάκτου ανάγκης και ειδοποίησε το αντίστοιχο Κέντρο Επιχειρήσεων της τουρκικής αεροπορίας. Για 5 λεπτά που κράτησε η πτήση μέσα στο δεσμευμένο Πεδίο Βολών, τα νεύρα όλων ήταν τεντωμένα, παρ' όλο που τα αεροσκάφη πετούσαν αρκετά ψηλά. Όλοι θυμήθηκαν τις προ 4ετίας και 3ετίας αντίστοιχες προκλήσεις όταν τα τουρκικά μαχητικά είχαν κατέβει στα 30-40 μέτρα πάνω από τους ιστούς των πλοίων και είχαν εγκλωβίσει με πυραύλους ελληνική φρεγάτα! Τέτοιες ημέρες του 2005 η εισβολή δύο οπλισμένων τουρκικών F-16 στην ίδια περιοχή είχε γίνει αφορμή να διακοπεί και μίνι άσκηση του ΝΑΤΟ.

Οι επαναλαμβανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Πεδίο Βολής Άνδρου τα τελευταία χρόνια έχουν ως στόχο, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, τη δημιουργία τετελεσμένων για χρήση της περιοχής και από την τουρκική αεροπορία καθώς δεσπόζει στο Κεντρικό Αιγαίο. Ήδη για τον Ιανουάριο το έχουν δεσμεύσει για αρκετές ημέρες απαιτώντας μάλιστα τα αεροσκάφη τους να πετάξουν στον εθνικό εναέριο χώρο, μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων από την Άνδρο και τη βραχονησίδα Καλόγεροι. Η Ελλάδα έχει ήδη απορρίψει την τουρκική αναγγελία επιτρέποντας τις πτήσεις έξω από τα 10 ν.μ.

«Λάιτ» σενάριο
Στο ελληνικό «Πεντάγωνο» υπάρχει έντονος προβληματισμός για τη διπλή τουρκική πρόκληση και το ενδεχόμενο συνέχισης. Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ηγεσία του ΓΕΕΘΑ δεν απέκλειε ξαφνική έξαρση των προκλήσεων μετά τη μη αντίδραση της Άγκυρας κατά την πραγματοποίηση της ΝΑΤΟϊκής άσκησης στον Άγιο Ευστράτιο, ενώ στο παρελθόν είχε προκαλέσει την αναβολή της 3 φορές.

Πάντως τόσο η υιοθέτηση του σεναρίου ως άσκησης από το ΝΑΤΟ όσο και η μη αντίδραση της Τουρκίας κατά τη διάρκεια της άσκησης που περιελάμβανε τον Άγιο Ευστράτιο, οδήγησε αρκετούς αναλυτές στην εκτίμηση ότι πιθανόν να υπήρξαν παζάρια μεταξύ Αθήνας - ΝΑΤΟ - Άγκυρας και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Στο πλαίσιο αυτό ενέτασσαν και το «λάιτ» σενάριο που αυτήν τη φορά δεν περιελάμβανε τον Άγιο Ευστράτιο ως «στόχο» βομβαρδισμού αλλά ως απλό σημείο συνάντησης στον αέρα 24 αεροσκαφών πριν αυτά κατευθυνθούν για εικονικό χτύπημα προς τη Χρυσούπολη Καβάλας.

Να γίνει η οργή ΕΛΠΙΔΑ

Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο

Για την Ελλάδα ...
(Al tsantiri niouz Lakis lazopoulos 16-12-08)


"θα πάρω φόρα"
Στίχοι-Μουσική: Κίτρινα ποδήλατα

"Άμα "τα πάρω" δεν θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν.."

Βάϊ - βάϊ τζάνουμ

αν σου τύχει να βιαστείς και δε μπορείς ν' αντισταθείς
κάτσε να τ΄ απολαύσεις!

Θα βομβαρδίσουν οι Τούρκοι την Άνδρο;

(το χωριό μου Παλαιόπολη στην Άνδρο)

Αντιγράφω από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/12/2008

Παραχωρούμε πεδίο βολής και εναέριο χώρο στην Τουρκία

Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ

Η κυβέρνηση υπέκυψε τελικώς στο μόνιμο τουρκικό αίτημα να καταργηθούν στο Αιγαίο τα ελληνικά μόνιμα πεδία βολής, που καλύπτουν διεθνή και εθνικό εναέριο χώρο και έτσι «δεν έχει αντίρρηση», όπως αναφέρεται σε επίσημο έγγραφο, να παραχωρήσει μέρος του μόνιμου πεδίου βολής Ανδρου στην Τουρκία για αεροναυτική άσκηση χωρίς πυρά, όλο τον μήνα Ιανουάριο 2009. Τμήμα της περιοχής της τουρκικής άσκησης στην περιοχή της Ανδρου βρίσκεται μέσα στον εθνικό εναέριο χώρο, δεδομένου ότι απέχει μόλις 6 ν.μ. από τη νήσο Καλόγεροι βόρεια της Ανδρου και 6 ν.μ. από ...τη Μύκονο.

Τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμύνης συναποφάσισαν στις αρχές του μήνα (4.12.2008) ότι «δεν έχουν αντίρρηση» να επιτρέψουν στην Τουρκία να διενεργήσει αεροναυτική άσκηση χωρίς πυρά σε 6 συνολικά περιοχές στο Αιγαίο (οι τέσσερις από αυτές απεικονίζονται στον χάρτη και οι υπόλοιπες δύο βρίσκονται νοτίως της Ρόδου).

Η περιοχή της τουρκικής άσκησης Νο3 περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της περιοχής του ελληνικού μόνιμου πεδίου βολής της Ανδρου και μάλιστα μέσα στον εθνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ. (6 ν.μ. απόσταση από τη Μύκονο και τους Καλόγερους και μόλις 34 ν.μ. από το αεροδρόμιο Βενιζέλος!).

Το τουρκικό αίτημα για την κατάργηση των ελληνικών μόνιμων πεδίων βολής που καλύπτουν διεθνή και εθνικό εναέριο χρονολογείται από το 2000, με το αιτιολογικό ότι αυτά τα πεδία βολής είναι παράνομα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Διεθνούς Οργανισμού Αεροναυτιλίας ICAO, που καθορίζει ότι χρειάζεται περιοχική συμφωνία για πεδία βολής πάνω από την ανοιχτή θάλασσα.

Η τότε ελληνική κυβέρνηση είχε αντιτείνει ότι θα πρέπει να υπάρξει αμοιβαία κατάργηση τέτοιων πεδίων βολής στο Αιγαίο και συγκεκριμένα του τουρκικού πεδίου βολής στην έξοδο των Στενών των Δαρδανελλίων. Η τουρκική κυβέρνηση είχε τότε υπαναχωρήσει από το αίτημά της, το οποίο επανέφερε προσφάτως χωρίς να συναντήσει παρόμοια αντίδραση από την ελληνική πλευρά.

Η τουρκική αεροναυτική άσκηση, που θα διεξαχθεί όλο τον Ιανουάριο στο κεντρικό και νότιο Αιγαίο, εντάσσεται προφανέστατα σε γενικότερο τουρκικό σχέδιο «κατάληψης» ολόκληρου του Αιγαίου με την πρόφαση των εκπαιδευτικών ασκήσεων, με τακτική ανανέωσή τους καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Κατ' αυτόν τον τρόπο το Αιγαίο είναι σε μόνιμη βάση «δεσμευμένο» ακόμα και κατά την περίοδο ισχύος του Μνημονίου Παπούλια - Γιλμάζ τη θερινή περίοδο, καθώς δεν περιλαμβάνονται σ' αυτό οι εκπαιδευτικές ασκήσεις!

Η αρχή έχει γίνει από πολλού χρόνου στην περιοχή της Λήμνου, όπου η Τουρκία «με το έτσι θέλω» εκδίδει συνεχώς αγγελίες για ασκήσεις με πυρά, προσπαθώντας να νομιμοποιήσει παράνομο τουρκικό πεδίο βολής, μέσα στο FIR Αθηνών, που επικαλύπτει και εθνικό εναέριο χώρο.

Η περιοχή Νο3 της νέας τουρκικής άσκησης, στην περιοχή της Ανδρου, με την πλήρη συναίνεση μάλιστα της ελληνικής κυβέρνησης, έχει ιδιαίτερη σημασία για την Τουρκία. Οπως είναι γνωστό, η νήσος Καλόγεροι, βορείως της Ανδρου, αποτελεί για την Τουρκία «την αφετηρία» για τον καθορισμό του μισού Αιγαίου από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά ως περιοχή αποκλειστικού ελέγχου της Αγκυρας, με βάση τον σχετικό τουρκικό νόμο του Δεκεμβρίου 2001.

Ετσι, με βάση την τουρκική λογική και πρακτική, η συγκεκριμένη περιοχή Νο3 της νέας άσκησης σχεδιάστηκε κατά τρόπο ώστε να απαγορεύσει στην Ελλάδα (σ.σ. με τη συναίνεσή της) την εξακολούθηση λειτουργίας του μόνιμου πεδίου βολής Ανδρου, διότι μέρος της περιοχής του εμπίπτει στον αναφερθέντα τουρκικό νόμο και επομένως δεν μπορεί να συν-ελέγχεται από την Ελλάδα. Η πράξη αυτή κατά πάσα πιθανότητα αποτελεί «προπομπό» για την εξουδετέρωση και άλλων ελληνικών πεδίων βολής, περιοχών εκπαίδευσης και περιοχών ασκήσεων, οι οποίες «εμπεριέχονται» στην περιοχή «εφαρμογής» του τουρκικού νόμου του 2001.

Στην ουσία, η Τουρκία με το «κόλπο» των εκπαιδευτικών ασκήσεων δεσμεύει το Αιγαίο καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου με τις ασκήσεις της (π.χ. Φερτίνα, Ασίκ Ντενίζ, Σενίκ Ντενς και ΤΑΣΜΟ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χώρος και χρόνος για αντίστοιχες ελληνικές εκπαιδευτικές ασκήσεις, που έτσι και αλλιώς περιορίζονται σε μία και αυτή εικονική (Τρίαινα).

Αι - σιχτίρ ρε Καραμανλάκο

Ετεροπροσδιορισμοί και οι διαψεύσεις τους.

Η δημοτική ομάδα "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ" την οποία ο Γραμματέας της Οργάνωσης Θερμαϊκού, ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Κυριάκος και οι συν αυτώ, με δημοσίευμά του προσδιορίζει ως μοναδική εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ στον Δήμο Θερμαϊκού,

«Το ΠΑΣΟΚ εκπροσωπείται στην τοπική αυτοδιοίκηση του Δ. Θερμαϊκού από την δημοτική παράταξη «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ» με 6 εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους, με επικεφαλή τον Παναγιώτη Ερμείδη και θητεία ως της επόμενες εκλογές».
(πιστή αντιγραφή του κειμένου από εφημερίδα "ΠΕΡΑΙΑ") και συμπληρώνω εγώ (ΕΡΜΕΙΔΗΣ Παναγιώτης, ΣΟΥΓΙΟΥΛΤΖΗΣ Δημήτριος, ΚΟΚΟΖΗΣ Ιωάννης, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Παρθένα , ΜΗΛΙΟΣ Παναγιώτης και ΚΑΡΙΩΤΗΣ Γεώργιος)

μόλις χθες στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου προήγαγε αντίθετη άποψη από αυτή της επίσημης θέσης της υπεύθυνης πολιτικής εκπροσώπου κ. Διαμαντοπούλου.

Για του λόγου το αληθές:

ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΣΗ ΠΑΣΟΚ

"Όμως, κανένα πολιτικό κόμμα δεν δικαιούται και δεν μπορεί να χειραγωγήσει και να εκμεταλλευτεί τον γνήσιο και αυθόρμητο αγώνα της νεολαίας. Ο αγώνας τούς ανήκει. Και όλοι έχουμε ευθύνη να προστατεύσουμε και να λειτουργήσουμε το Δημόσιο, Ανοιχτό, Δημιουργικό Σχολείο και Πανεπιστήμιο."

"... Σήμερα, επαναλαμβάνω, είμαστε όλοι υπεύθυνοι, να προστατεύσουμε και να λειτουργήσουμε το Δημοκρατικό, Δημιουργικό, το Ανοιχτό Δημόσιο Σχολείο και Δημόσιο Πανεπιστήμιο."

ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Άννα
πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Παιδείας

ΕΠΙΣΗΜΗ ΘΕΣΗ ΑΡΧΗΓΟΥ "ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ"

"-Καταλήψεις σ' όλα τα σχολεία τώρα!

"-Όλοι μαζί-μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί να
φτιάξουμε πανεκπαιδευτικό μέτωπο: σχολεία και
σχολές σε καταλήψεις, καθηγητές σε απεργίες,
όλοι μαζί στις πορείες."
...
"-Κατάργηση του σώματος των ειδικών φρουρών
και των ΜΑΤ!"

Και αναρωτιέται κανείς εύλογα, ποιος εκφράζει, τι εκφράζει και γιατί το εκφράζει;

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Στους δρόμους σήμερα θρηνεί μια ολόκληρη γενιά. Στους δρόμους σήμερα θρηνεί μια ολόκληρη κοινωνία. Θρηνούμε όλοι.

Δεν φτάνουν όμως τα δάκρυά μας για να ξεπλύνουμε τη ντροπή, να ξεχάσουμε την αδικία.

Σήμερα, αγανακτεί όλη η χώρα. Αγανακτούμε όλοι.

Στα χείλη κάθε νέου, στα χείλη κάθε οικογενειάρχη, στα χείλη κάθε πολίτη που θέλει να δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο, υπάρχει μία και μόνο φράση:

Φτάνει πια.

Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που αρνείται παντού ν' αναλάβει τις ευθύνες της. Που ασχολείται με τα δικά της, ιδιοτελή συμφέροντα, αλλά δεν προστατεύει τη νεολαία, τις περιουσίες, τους πολίτες.

Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που δεν κατανοεί τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου, του τόπου, της πατρίδας.

Φτάνει πια με αυτή την κυβέρνηση, που το μόνο που εγγυάται είναι ένα χειρότερο αύριο, με συνέχεια της βίας και της αυθαιρεσίας, της ανομίας και της ατιμωρησίας, της ανέχειας.

Φτάνει πια με αυτήν την κυβέρνηση, που ανέχεται την κάθε εξουσία να αυθαιρετεί, να καταπατά τα δικαιώματα, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό που οφείλουμε στον πολίτη.

Δεν αρκεί να μιλήσουμε για την αυτονόητη απόδοση δικαιοσύνης. Ούτε αρκεί η αυτονόητη αποκατάσταση των ζημιών. Η αποζημίωση όσων έχασαν τις περιουσίες τους. Ούτε είναι ώρα να αντιμετωπίσουμε με μικροκομματικές αντιλήψεις αυτή την κρίση. Και σίγουρα, δεν είναι ώρα να εκμεταλλευθούμε τον φόβο.

Είναι πια η ώρα μιας άλλης αντίληψης διακυβέρνησης. Είναι πια η ώρα μιας άλλης πρακτικής διακυβέρνησης, μιας άλλης, νέας νοοτροπίας.

Να γνωρίζει η νέα γενιά, να γνωρίζει η κοινωνία ότι, η Πολιτεία είναι κοντά τους, ότι νοιάζεται. Μια Πολιτεία, που θα λέει «νοιάζομαι για σένα, προασπίζομαι τα δικαιώματά σου». Και θα το αποδεικνύει και στην πράξη.

Είναι ώρα να απορρίψουμε κατηγορηματικά αυτή την αντίληψη της βίας και της αυθαιρεσίας στη χώρα μας, απ' όπου και αν προέρχεται. Με πρώτη ευθύνη αυτήν της Πολιτείας.

Είναι ώρα να αντιδράσουμε.

Απέναντι στο φόβο, την ανασφάλεια, να προτάξουμε την σιγουριά.

Απέναντι στην ιδιοτέλεια, την ευθύνη.

Απέναντι στην καχυποψία, την εμπιστοσύνη.

Απέναντι στην πόλωση και τον διχασμό, την συνοχή της κοινωνίας.

Απέναντι στην απαξίωση του συνανθρώπου μας, των αξιών μας, τον σεβασμό στον πολίτη.

Να βάλουμε την πατρίδα μας σε μια καλύτερη πορεία, πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη.

Μια Ελλάδα, για την οποία όλοι μας θα είμαστε περήφανοι.

Σήμερα, είμαστε όλοι οργισμένοι.

Οργισμένοι για την δολοφονία ενός παιδιού από αυτούς που θα έπρεπε να τον προστατεύουν.

Οργισμένοι, γιατί σε αυτό το παιδί, βλέπουμε και τα δικά μας τα παιδιά.

Είναι τώρα η στιγμή να πούμε όχι στη βία, όχι στην αυθαιρεσία.

Καλώ και καλούμε όλους τους πολίτες, αύριο, σε μια ειρηνική διαμαρτυρία.

Σε μια πρωτοβουλία ενάντια στη βία. Για μια κοινωνία ανθρωπιάς.

Ενάντια στη βία του κράτους, ενάντια στη βία προς τον συνάνθρωπό μας, ενάντια στη βία που ζούμε και βλέπουμε καθημερινά γύρω μας.

Μια διαμαρτυρία ενάντια στη βία. Μια διαμαρτυρία χωρίς βία.

Καλούμε σε κάθε μεριά της Ελλάδας, σε κάθε γειτονιά, να ανάψουμε όλοι μαζί ένα κερί στον Αλέξανδρο, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την ελπίδα.

Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία, την ανθρωπιά.

Να ενώσουμε τη φωνή μας για την Ελλάδα.

Αυτό μας πρέπει

λαμπάδα να γίνουμε όλοι μας στη μνήμη του Αλέξη!

Τι να περιμένεις δηλαδή απ' αυτόν;

Αντιγράφω απο http://krogias.blogspot.com/

γιατί;

«Υπάρχει η οδύνη για τον θάνατο ενός νέου παιδιού.»

Γιώργος Παπανδρέου

«Δεν υπάρχει δικαιολογία…
Στην Ελλάδα της ΝΔ το να είσαι νέος ή νέα θεωρείται κακούργημα. Η νεολαία δολοφονείται όχι μόνο με σφαίρες. Με την ανεργία, με την ανασφάλεια, με την εισβολή του κέρδους στην Παιδεία, με την έλλειψη προσδοκιών και προοπτικής...»

Αλέκος Αλαβάνος

Γήπεδο στον ΠΑΟΝΕ

Το όνειρο του τόπου μας πραγματώνεται!!!
Σε λίγες μέρες θα μπορέσουν και οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΝΕ να πατήσουν το νέο καμάρι της περιοχής μας (Γήπεδο Νέων Επιβατών) όπως και οι πιο πάνω εικονιζόμενοι Πρόεδροι των επιτυχιών ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ και ΠΟΖΑΤΖΙΔΗΣ.
Β΄ Εθνική, ερχόμαστε.

Αι Νικόλας προστάτης των θαλασσινών

(ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Θέμιστοκλής, 40 χρόνια θαλάσσια υπηρεσία)


Η σημερινή γιορτή του Αι Νικόλα, είναι η μοναδική από το ετήσιο εορτολόγιο που με συγκινεί καθώς σ’ αυτόν τονΆγιο απόπαιδί έχω χρεώσει εκατοντάδες θαύματα που αφορούσαν την οικογένειαΜενδρινού και κάθε άλληοικογένεια ναυτικού.Τοπαρακάτω κείμενο θαμπορούσε να το είχε γράψει ο καθένας απ’ αυτούς.

Αντιγράφω από τα Νέα.

Θυμάμαι που είχα φέρει δύο μπουκάλια Coca Cola

και θεωρούνταν τότε κάτι το απίστευτο. Όπως, επίσης, το πρώτοτρανζίστορ είχε κάνειτεράστια εντύπωσ Καθόμουν στο καφενείο

και όλος ο κόσμος με

ρωτούσε

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλο για το Νότο

(ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Θεμιστοκλής - Στη γέφυρα)

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝΣΤΑΣ , ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΜΙΧΕΛΙΟΥΔΑΚΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Ο πατέρας μου ήταν δημόσιος υπάλληλος. Μικρό με έπαιρνε στο γραφείο του και

αυτό που έβλεπαάνθρωποι πίσω από γραφεία να κάνουν λογαριασμούς- δεν με ενθουσίαζε. Εγώ ήθελα να πάω σε άλλους τόπους και έτσι αποφάσισα κι έγινα

ναυτικός. Δεν το μετάνιωσα. Άρχισα τα ταξίδια το 1963 σε ηλικία 21 ετών. Δύσκολα χρόνια, κυρίως, από οικονομικής άποψης. Για τους ναυτικούς τα πράγματα ήταν καλύτερα: ως δόκιμος μηχανικός εκείνη την εποχή έπαιρνα πολλά παραπάνω χρήματα απ΄ όσα ο πατέρας μου, που ήταν τμηματάρχης σε δημόσια υπηρεσία.

Πρώτο ταξίδι, έφυγα από Αθήνα και πήγα Νέα Υόρκη. Από εκεί πήρα το καράβι για Ιαπωνία. Εκείνα τα χρόνια ο ναυτικός έμενε για πολύ στο λιμάνι. Τα μέσα φορτοεκφόρτωσης ήταν

πρωτόγονα, τα καράβια έμεναν για 20-30 ημέρες στα λιμάνια και μας δινόταν η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα και τους ανθρώπους και τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου. Κάθε γωνιά της γης ήταν διαφορετική τότε. Αυτή ήταν η ομορφιά του επαγγέλματος, έβλεπες το διαφορετικό ντύσιμο, τις ξεχωριστές κουλτούρες, τη μουσική του κάθε τόπου, δεν ήταν όλα ομογενοποιημένα, όπως είναι σήμερα, που όπου πας ακούς παντού την ίδια μουσική και βλέπεις τα ίδια ρούχα.

(ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Θεμιστοκλής - Στο τιμόνι)

Το σπίτι, η οικογένεια ήταν πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα. Η χαρά τους ήταν μεγάλη κάθε φορά που έφτανα, αλλά και τα δάκρυα ήταν πολλά τη στιγμή της αναχώρησης. Αυτό μετά το είδα και στη μάνα μου και μετά στη γυναίκα και στα παιδιά μου. Έβλεπα στα μάτια τους τη θλίψη κάθε φορά που έφευγα. Γι΄ αυτό, ενώ μου άρεσε να ταξιδεύω, άρχισα να ψάχνω εργασία στην ξηρά για χάρη της οικογένειας.

Ο ναυτικός ήταν ένας Άγιος Βασίλης για την οικογένειά του, αλλά και για τη γειτονιά.

Περίμεναν πώς και πώς την επιστροφή. Θυμάμαι που είχα φέρει δύο μπουκάλια Coca Cola και θεωρούνταν τότε κάτι το απίστευτο. Όπως, επίσης, το πρώτο τρανζίστορ είχε κάνει τεράστια εντύπωση. Καθόμουν στο καφενείο και όλος ο κόσμος με ρωτούσε, ήθελε να μάθει τι γίνεται,

δεν υπήρχε η πληροφόρηση που υπάρχει σήμερα.

«Σαν θαύμα». Ναυάγιο ευτυχώς δεν είχα ποτέ, αλλά τα δύσκολα περιστατικά πολλά, ένα συγκεκριμένο που το αποδίδω σε θαύμα ή στις προσευχές των μανάδων μας το θυμάμαι ακόμα. Ήταν παραμονές Χριστουγέννων 1967 και ήμασταν κάπου στον Ατλαντικό- θα

φτάναμε στη Νέα Υόρκη. Μας πιάνει μια κακοκαιρία τρομερή. Τυφώνας, κύματα τεράστια

που κάλυπταν το πλοίο από άκρη σε άκρη. Λέγαμε θα καταφέρει να ανέβει το κύμα το βαπόρι, δεν θα τα καταφέρει; Η μηχανή ευτυχώς κρατούσε και ο πλοίαρχος το πήγαινε καλά, ξαφνικά πρέπει να φτάσαμε στο κέντρο του κυκλώνα και ο άνεμος έπεσε, τα κύματα χάθηκαν. Τότε

ξαφνικά σταμάτησε η μηχανή! Αν αυτό είχε γίνει 3 ώρες πριν, θα είχαμε πνιγεί. Μέσα σε μια ώρα την είχαμε φτιάξει και τότε άρχισε και πάλι ο κυκλώνας! Αυτό το περιστατικό δεν μου φεύγει από το μυαλό. Οι θάλασσες και τα κακά ταξίδια είναι πολλά, αλλά για το τέλος ο ναυτικός κρατάει μόνο τα καλά. Είναι σαν τη γυναίκα που δεν θυμάται τους πόνους της

γέννας, αλλά χαίρεται το παιδί της. Το 1969 στο Πορτ Χάρκορτ στη Νιγηρία ήταν πολύ μικρό

λιμάνι τότε, είχαμε πάει καλαμπόκι. Ήταν η εποχή των βροχών και για 8 μέρες έριχνε με το τουλούμι συνέχεια. Δεν μπορούσαμε να ξεφορτώσουμε. Οι μισθωτές όμως του πλοίου που πλήρωναν για την καθυτεστέρηση βιάζονταν. Έφεραν λοιπόν μάγους από τη γειτονική ζούγκλα, που έκαναν τελετές πάνω στην κουβέρτα του πλοίου. Φωνές, κακό. Εμείς τους βλέπαμε και γελάγαμε.

Λίγες ώρες αργότερα σταμάτησε η βροχή και ξεφορτώσαμε το καλαμπόκι.

Έχω δει την Ιαπωνία να ανατέλλει, χώρες όπου η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία, γνώρισα ανθρώπους. Σκέφτομαι ότι με ευχαρίστηση θα ζούσα στη Λατινική Αμερική.

Ουρουγουάη στο Μοντεβιδέο. Τόσο ωραίο μέρος, ίσως να μπορούσα και να ζήσω εκεί μόνιμα. Το ελληνικό στοιχείο πολύ έντονο. Σε όλα τα μεγάλα λιμάνια υπήρχαν μπουζούκια για τους ναυτικούς. Στο Σάντος της Βραζιλίας υπήρχαν δύο μπουζούκια για τους ναυτικούς, γιατί ήταν γεμάτο ελληνικά πλοία. Αλλά και σε άλλα μέρη της Λατινικής Αμερικής, στις ΗΠΑ, ίσχυε το ίδιο. Εκστασιάστηκα από το κανάλι του Παναμά, ως επίτευγμα της μηχανικής αλλά και ως φυσικό τοπίο, να περνάς με το πλοίο μέσα από τη ζούγκλα είναι κάτι το ιδιαίτερο.

Τις πιο όμορφες γυναίκες τις έβλεπα στο Ισραήλ. Επειδή είχαν μαζευτεί Εβραίοι από όλο τον

κόσμο, ξανθοί Ρώσοι, Άραβες Εβραίοι, μαύροι Εβραίοι αυτοί δημιούργησαν ένα μείγμα πολύ όμορφο. «Μας αγνοούν». Σήμερα, αν ρωτούσες τους εφοπλιστές, θα έλεγαν ότι προτιμούν τους Έλληνες ναυτικούς για τα πληρώματά τους, αλλά τελικά επιλέγουν φθηνότερα χέρια. Δυστυχώς ο Έλληνας ναυτικός δεν έχει την αναγνώριση που θα έπρεπε. Δεν αναγνωρίζουν την προσφορά του Έλληνα ναυτικού, επειδή λείπει πάντα και δεν... ψηφίζει. Όταν βρίσκεται στο βαπόρι δεν αναγνωρίζεται και αγνοείται, ενώ η προσφορά του είναι πολύ σημαντική

διαχρονικά. Με τα εμβάσματα και το συνάλλαγμα που στέλναμε, συμβάλλαμε τα μέγιστα

στην ελληνική οικονομία. Είχαμε το καλύτερο απομαχικό ταμείο της Ευρώπης και αυτήν τη στιγμή αν δεν μας δώσει το κράτος επιχορήγηση, δεν θα πάρουμε τις συντάξεις μας.

Ο κ. Μανώλης Μιχελιουδάκης είναι συνταξιούχος ναυτικός από τα Χανιά.

Απόμαχος τώρα της ζωής με την κυρ Άννα συντροφιά, απ' το ξημέρωμα θά χει ανάψει το καντύλι τ' Αγίου που δε λείπει από κανένα σπιτικό ΝΑΥΤΙΚΟΥ.

Γυναίκα μου

Χρόνια Πολλά

Ιδού ο ένοχος!

έγραφε το ΒΗΜΑ στις 3-10-2004 αλλά ποιος νοιαζόταν τότε ...

"* Ο κ. K. Καραμανλής αντιγράφει το στυλ διακυβέρνησης που ακολουθούσε ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας

O ανιψιός μιμείται τον θείο

H υποβάθμιση του Υπουργικού Συμβουλίου και ο κλειστός ηγετικός πυρήνας

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΡΟΥΣΤΑΛΛΗ | Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2004

Είθισται μια νέα κυβέρνηση να δίνει το στίγμα των προθέσεών της τις πρώτες 100 ημέρες της παρουσίας της στην εξουσία. H κυβέρνηση της ΝΔ συμπληρώνει τις 200 και δείχνει σαν να λείπει από την πυξίδα της η βελόνα. Ο ρόλος του Υπουργικού Συμβουλίου υποβαθμίστηκε, σε αντίθεση με την Κυβερνητική Επιτροπή που συνεδριάζει συχνότερα από κάθε άλλο
κυβερνητικό όργανο. H διεύθυνση της κυβέρνησης ασκείται από έναν κλειστό ηγετικό πυρήνα (αγνώστου συνθέσεως) που περιβάλλει τον πρωθυπουργό κ. K. Καραμανλή.

Πολλά λέγονται για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ή δεν λειτουργεί η κυβέρνηση· ο τυπικός απολογισμός των 200 ημερών - στη διάρκεια των οποίων, πέραν των προσφάτων κρίσεων, διεξήχθη το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Αναν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες - καταλήγει σε 19 συνεδριάσεις της Κυβερνητικής Επιτροπής, δύο του Υπουργικού Συμβουλίου και μία του ΚΥΣΕΑ.

Είναι φανερό ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει οριστικοποιήσει ακόμη το μοντέλο με το οποίο πρόκειται να κυβερνήσει, πέραν μιας ρετρό τάσης για αντιγραφή του ιστορικού ηγέτη της παράταξης Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο ρόλος που έχει επιφυλάξει ο κ. Καραμανλής για τον εαυτό του είναι ενός Πρωθυπουργού δυσπρόσιτου και υπεράνω πάσας πολιτικής ευθύνης, σε αντίθεση με τον κ. K. Σημίτη που, κατά την έκφραση στενού συνεργάτη του, «βουτούσε από μόνος του σε κάθε κρίση». Μόνο που ο ιδρυτής της ΝΔ πέρασε διά πυρός και σιδήρου προτού γίνει ο απόμακρος «θεός» της Πολιτείας."

... αν ένας "κλειστός ηγετικός πυρήνας, αγνώστου συνθέσεως" πέριξ του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, διοικεί την άμοιρη λεηλατημένη χώρα μας.

Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Δήμος Θερμαϊκού

Ανάπτυξη της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ή υποχώρηση στις μικροπολιτικές-

Από το αίτημα για μονές Βατοπεδίου στο αίτημα για πανεπιστήμια

Στην Ελλάδα, η πολιτική ίδρυσης περιφερειακών πανεπιστημίων και τμημάτων αυτών, ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960 ενώ από τη δεκαετία του '70, πήρε σημαντικές διαστάσεις. Στις δεκαετίες που ακολουθούν το ΥΠΕΠΘ δέχεται αιτήματα για δημιουργία πάνω από 100 νέων Τμημάτων ΑΕΙ σε πόλεις και Δήμους, όπως ο Δ. Λουτρόπολης - Θερμής Λέσβου, η Νάουσα, το Σιδηρόκαστρο κ.ά.. Τα αιτήματα αυτά είναι διατυπωμένα κυρίως από τοπικούς φορείς και βουλευτές σε μια πρωτοφανή σύμπνοια απόψεων.

Σύμφωνα με την άποψη πολλών ειδικών ή μη, το περιφερειακό πανεπιστήμιο μπορεί «εν δυνάμει» να προσφέρει πολλά σε μια τοπική κοινωνία (αύξηση ενεργούς ζήτησης, συγκράτηση πληθυσμού, αύξηση του κοινωνικού γοήτρου, δημιουργία υποδομής, κλπ). Σηματοδοτούμε τη λέξη «εν δυνάμει» γιατί, βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός της μη σωστής και ικανοποιητικής λειτουργίας τους σε όλες στις περιπτώσεις. Έτσι, η θεωρούμενη συμβολή τους στην οικονομική και πολιτισμική αναβάθμιση της τοπικής κοινωνίας δεν είναι αυτονόητη. Εξαρτάται από το εύρος και τη διαθεσιμότητα της τοπικής αγοράς (καταστήματα, διαμερίσματα, κ.λ.π.) και από το ποσοστό της εκμετάλλευσης της τοπικής οικονομίας των πλεονεκτημάτων που δημιουργούνται εξαιτίας της λειτουργίας μιας πανεπιστημιακής μονάδας στην περιοχή της (π.χ. ύπαρξη υψηλά εξειδικευμένου προσωπικού -διδασκόντων και φοιτητών).

Υπό αυτές τις συνθήκες, το πανεπιστήμιο μπορεί να συμβάλει στην οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη μιας περιοχής. Αλλά πολύ περισσότερο η δημιουργία των περιφερειακών πανεπιστημίων αυξάνει την κοινωνική δικαιοσύνη στο χώρο, όσον αφορά τη δικαιότερη κατανομή των ευκαιριών που παρέχονται για την πρόσβαση των νέων των διαφόρων περιοχών στη φοίτηση στο πανεπιστήμιο. Αρκεί βέβαια οι αποφάσεις σε πολιτικό επίπεδο να μην τα μετατρέπουν σε «επαρχιώτικα» πανεπιστήμια, όπου σπουδάζουν «επαρχιωτάκια» με «επαρχιώτες» διδάσκοντες.

Κατά την άποψή μου όλα τα παραπάνω επιχειρήματα είναι καλά και συμφέροντα. Εκείνο, όμως, που θεωρώ ως άριστο επιχείρημα -και γι’ αυτό συμφώνησα για την ίδρυση πανεπιστημίου στην περιοχή μας με την ταυτόχρονη παραχώρηση δημοτικής έκτασης- είναι ο ρόλος και ο σκοπός του πανεπιστημίου, οι οποίοι εξ ορισμού είναι ερευνητικοί και εκπαιδευτικοί. Είναι κοινά αποδεκτό ότι τα πανεπιστήμια συμβάλλουν αποφασιστικά στην προώθηση της βασικής έρευνας (κριτική ανανέωση και παραγωγή νέας γνώσης, τεχνολογίας και δεξιοτήτων, κ.λ.π.), που στη συνέχεια μπορούν να την αναπτύξουν και να την εφαρμόσουν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας αλλά και ιδιαίτερα της τοπικής κοινωνίας. Για παράδειγμα μια πανεπιστημιακή έρευνα για τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και ανάγκες του Δήμου μας θα μπορούσε, ίσως, να βοηθήσει στην ολόπλευρη και αποτελεσματική ανάπτυξή του, μέσω προγραμμάτων εργασίας, εκπαίδευσης και λαϊκής επιμόρφωσης, όπως ήδη έχει εφαρμοστεί σε Δήμους της Θεσσαλονίκης με άριστα αποτελέσματα.

Ενόψη, λοιπόν, της συμφωνίας του Δήμου μας με το πανεπιστήμιο Μακεδονίας για μετεγκατάσταση τμημάτων του στην περιοχή μας ακούγονται και θα ακουστούν πολλά. Ήδη άρχισαν οι κραυγές των φερεφώνων και οι βαριές καταγγελίες «περί συναλλαγής» εμού και της συμπολίτευσης. Και ακόμη χειρότερο άρχισαν να φωνασκούν εκείνοι που στην προηγούμενη διοίκηση είχαν συμφωνήσει με την παραχώρηση των συγκεκριμένων εκτάσεων στο πανεπιστήμιο και να αμφισβητούν τις προθέσεις αυτών που συμφώνησαν τώρα.. Ας μας απαντήσουν, όμως, ποιες οι ωφέλειες του Δήμου μας από την παραχώρηση εκτάσεων στο ΚΑΠ-ΠΑ στο οποίο, σημειωτέον, πληρώνει ο Δήμος για να κάνει μια εκδήλωση και το φαγητό σερβίρεται υπαίθρια για να μην λερωθεί ο «ιερός» αυτός τόπος; Ας μας πουν αυτοί που μιλούν για περιβαλλοντική καταστροφή, αν θα ισχυριζόταν το ίδιο αν ιδρυόταν ένα νοσοκομείο στην περιοχή μας ή ακόμα και πανεπιστήμιο με χορηγία του κράτους; Τι μετράει τελικά σ’αυτή τη ζωή; Η ανθρώπινη ανάγκη, η ιδιοκτησία, ή τι άλλο; Ας μην ξεχνάμε ότι τα δημόσια αγαθά, όπως αυτά της εκπαίδευσης και του δημόσιου χώρου, είναι αναφαίρετα δικαιώματα των ανθρώπων και οφείλουμε να τα διαχειριζόμαστε προς όφελος τους. Ας σταματήσουν, λοιπόν, οι «ειδικοί» να βγάζουν «επιστημονικά» συμπεράσματα και ας προσπαθήσουμε όλοι μας να αφουγκραστούμε τις ανάγκες των ανθρώπων-πολιτών. Αυτών που κάποιοι/ες επιμένουν να τους θυμούνται μόνο προεκλογικά.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

Δημοτικός Σύμβουλος

Δήμου Θερμαϊκού

Προς διαγκωνιζόμενους εκλεγμένους άρχοντες.

"Η Αυτοδιοίκηση, εσείς, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, αν δεν αλλάξει αυτή η κατάσταση, θα παραμείνετε επαίτες, διαγκωνιζόμενοι για την εύνοια κάποιου υπουργού, στριμωγμένοι μεταξύ των δίκαιων απαιτήσεων της τοπικής κοινωνίας από τη μία πλευρά, και του πολιτικού και οικονομικού ευνουχισμού σας, από το κεντρικό πολιτικό σύστημα, από την άλλη, που θα σας αναγκάζει να επιβάλετε, πολλές φορές, για να επιβιώσετε, και φόρους. Και τότε θα ακούτε τα πραγματικά δίκαια αιτήματα, τη δίκαια κατακραυγή πολλών πολιτών και επιχειρηματιών, που θέλουν την επιχειρηματικότητα, που θέλουν τη δημιουργικότητα, αλλά που θα σας αναγκάζει, ακριβώς η έλλειψη δικών σας πόρων, να στριμώχνετε περισσότερο και τον απλό πολίτη.

Θα βρίσκεστε πάντα στο δίλημμα, από τη μεριά να σκύψετε το κεφάλι στις απαράδεκτες απαιτήσεις και αντιλήψεις ενός ρουσφετολογικού συστήματος, που σας θέλει εξαρτήματα κεντρικών και προσωπικών μηχανισμών, ή, από την άλλη, να επιλέξετε να απομονωθείτε, ηρωικά υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της ορθής και ορθολογικής εξυπηρέτησης των συμφερόντων των συμπολιτών σας, της τοπικής κοινωνίας, την οποία εκφράζετε."

Μέρος απ' την ομιλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ στη Θεσσαλονίκη που μου δίνει κουράγιο.

Να σε κάνω μια ερώτηξη μπρε;

Εκλογές με λίστες

ή

εκλογές με ληστές;

Κάρτα στον Πρωθυπουργό.

Στείλε κι εσύ

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε από την WWF Hellas.

Εγώ την βρήκα από εδώ:

http://bioannis.wordpress.com/

Ρε μαλάκα τι μου λες;

Άραγε γιατί μισούν τους καθηγητές τους;

Για το καλό τους!

Του Γιώργου Λαζαρίδη

Η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης 15χρονου μαθητή γυμνασίου του Δήμου μας, για μια ενέργεια μάλιστα που δεν έκανε ποτέ αλλά γνώριζε και συμμετείχε ως θεατής, κρίθηκε από καθηγήτρια του σχολείου του ως επίδειξη θράσους.

Θέση πρωτοφανής, τελείως αντιπαιδαγωγική και επικίνδυνη. Θέση που βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα κοινωνικά πρότυπα που ορίζουν την ανάληψη ευθύνης ως πράξη γενναιότητας, θάρρους και υπευθυνότητας η οποία ολοκληρώνεται με την έκφραση συγνώμης.

Ακόμη και οι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου ελαφρύνουν τη θέση τους όταν ομολογούν την ευθύνη τους. Όταν το κάνει ένας μαθητής και ταυτόχρονα χλευάζεται και επιτιμείται από καθηγήτριά του, υπάρχει άραγε λέξη που να μπορεί να αποδώσει με ακρίβεια την ποιότητα του συγκεκριμένου όντος;

Προφανώς ευθυνόφοβη η ίδια, τρομάζει στη θέα ενός 15χρονου παιδιού που δεν διστάζει να εκφραστεί με ειλικρίνεια σε μια συνεδρίαση του συλλόγου διδασκόντων καθηγητών και να αναλάβει την ευθύνη, όχι μιας πράξης αλλά μιας πρόθεσής του!

Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται μπροστά σε ένα συγκεκριμένο συμβούλιο το οποίο, λόγω της αγανάκτησης των μελών του για την κατάσταση που επικρατεί στις αίθουσες του σχολείου, δεν συνεδριάζει για να ακούσει και να κρίνει αλλά για να εκτελέσει την προαποφασισμένη, από καιρό, πρόθεσή του να εξοντώσει όσους «απείθαρχους» εμφανιστούν μπροστά του. «Για το καλό τους», λένε. Τίνος το καλό αναρωτιέμαι εγώ;

Πιθανότατα, αυτή δεν θα έπραττε ποτέ κάτι ανάλογο παρά θα έκανε την «πάπια» προκειμένου να πέσει στα μαλακά (μήπως αυτό θα έπρεπε να συμβουλεύουμε κι εμείς στα παιδιά μας να πράττουν;) Συνήθης συμπεριφορά άλλωστε των ενηλίκων μπροστά στον κίνδυνο να υποστούν τις συνέπειες πράξεων ή παραλείψεών τους.

Βέβαια ένας καθηγητής, ουδέποτε θα βρισκόταν στη θέση να απολογηθεί για μια πράξη που δεν έκανε, παρά μόνο είχε την πρόθεση να την κάνει. Εξάλλου ουδέποτε δεν ελέγχονται ή αξιολογούνται για την απόδοση ή την επάρκειά τους, τόσο γνωστική όσο και ψυχική.

Παρόλο ότι η συγκεκριμένη καθηγήτρια δεν ήταν η μοναδική που εκφράστηκε ανάλογα, καθώς έσπευσαν αρκετοί συνάδελφοί της να συμφωνήσουν, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι διδάσκει το μάθημα των θρησκευτικών. Ένα μάθημα εξόχως ηθικοπλαστικό, που απαιτεί και τα ανάλογα προσωπικά ποιοτικά χαρακτηριστικά και προσόντα, την ύπαρξη των οποίων αμφισβητώ ευθέως στην εν λόγω κυρία. Πιστεύω ότι η έκφραση της συγκεκριμένης θέσης αυτόματα την καθιστά ακατάλληλη να ασκεί τα καθήκοντά της.

Το γεγονός της προειλημμένης απόφασης για «παραδειγματικές» τιμωρίες στους μαθητές που τα ονόματά τους βρίσκονται γραμμένα σε σχετική «μαύρη λίστα μαθητών» που διατηρεί το συγκεκριμένο γυμνάσιο, ανεξάρτητα από το παράπτωμά τους, αποδεικνύεται και από τη στάση της διεύθυνσης του σχολείου. Τηρώντας κατά γράμμα την απόφασή τους να εξοντώσουν κάθε ζωηρό μαθητή, δεν έχασε την ευκαιρία. Παρόλο ότι :

α) η ευθύνη του ενός παιδιού προέκυπτε από την εσφαλμένη ονομαστική καταγγελία ενός γονέα, λάθος το οποίο αναγνώρισε κι ο ίδιος και β) Τα 2 παιδιά τα οποία διέπραξαν τη φάρσα ομολόγησαν την πράξη τους και ανέλαβαν προσωπικά την ευθύνη τους, η διεύθυνση του σχολείου έστειλε στο συμβούλιο των καθηγητών με το αίτημα της αποβολής και το τρίτο παιδί (για το καλό του!).

Αυτό το τρίτο παιδί λοιπόν, με μια απόφαση εμπάθειας και εκδικητικότητας τιμωρήθηκε με την ίδια ακριβώς ποινή με τα υπόλοιπα διότι εντός της αίθουσας του συμβουλίου δεν θέλησε να διαχωρίσει την θέση του από τους φίλους του, παραδεχόμενο ότι συμμετείχε στην απόφαση για τη διενέργεια της φάρσας. Οι σοφοί «εκπαιδευτικοί» μας λοιπόν, τιμωρήσανε με μια εξοντωτική ποινή - για «παραδειγματισμό» - την ειλικρίνεια! Για το καλό του!

Λεπτομέρεια: Η «συνεδρίαση» στην οποία έλαβαν χώρα τα παραπάνω, πραγματοποιήθηκε το πρωινό της 17ης Νοεμβρίου, ημέρα σύμβολο του αγώνα κατά της χούντας κι αφού πρώτα οι «εκπαιδευτικοί» μιλήσανε στα παιδιά για αρχές και αξίες!

Εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία της επετείου, θα κάνω κάποιες πολύ απλές επισημάνσεις, τις οποίες όμως φαίνεται ότι αγνοεί μερίδα αυτών που επιφορτίστηκαν με το ρόλο να «εκπαιδεύσουν» τα παιδιά μας:

1. Ουδέποτε σε δημοκρατική χώρα έχει εμφανιστεί «κατηγορούμενος» σε «δίκη», όταν έχει γίνει ήδη η ανάληψη ευθύνης της πράξης από άλλο πρόσωπο. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό του!
2. «Δίκη προθέσεων» δεν γίνεται σε καμία ευνομούμενη δημοκρατική χώρα του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό του!
3. Προειλημμένες αποφάσεις σε «δίκες» υπήρξαν μόνο από στρατοδικεία, σε φασιστικά και ανελεύθερα καθεστώτα. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό τους!
4. Κανένα «δικαστήριο», σε καμιά γωνιά της γης, δεν τιμώρησε με την ίδια ποινή κάποιον που θα μπορούσε να διαπράξει μια πράξη με αυτόν που τη διέπραξε. Στο συγκεκριμένο γυμνάσιο συνέβη. Για το καλό τους!
5. «μαύρες λίστες» ονομάτων είχαμε στη χούντα. Σήμερα, στα χρόνια της «δημοκρατίας» τις διατηρούν μόνο οι τράπεζες, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και το συγκεκριμένο γυμνάσιο. Φυσικά, για το καλό τους!

Εμείς οι ενήλικες, μπορεί να τιμούμε την κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα που ήταν η αντίσταση που εκδήλωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου, γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι πάσης φύσεως «στρατοδικεία» λειτουργούν ακόμη. Δεν εκπληρώθηκε ποτέ το αίτημα της δικής μας γενιάς για μια δίκαιη κοινωνία. Ας φροντίσουμε όμως να μην στερήσουμε το όραμα αυτό από τα παιδιά μας. Τουλάχιστον όχι τόσο νωρίς! Κι αν το κάνουμε, δεν δικαιούμαστε μετά να απορούμε γιατί δεν μας σέβονται. Βλέπετε ο σεβασμός είναι κατάσταση ψυχής, δεν επιβάλλεται με διαταγές, κερδίζεται με πράξεις.

Όλα τα στρατοδικεία, που στήθηκαν ή στήνονται στον πλανήτη, παίρνουν αποφάσεις που εξουσιάζουν το σώμα και όχι την ψυχή του ανθρώπου. Το μόνο συναίσθημα που γεννούν είναι το μίσος και αυτό δεν είναι ποτέ καλό συναίσθημα για την ανθρώπινη ψυχή.

Παρόλο ότι με κανένα τρόπο δεν λέω ή υπονοώ με το κείμενό μου ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι ίδιοι, γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό θα ξεσηκώσει εναντίον μου θύελλα αντιδράσεων. Η πανίσχυρη συντεχνιακή αλληλεγγύη θα ενεργοποιήσει άμεσα τα αμυντικά τους αντανακλαστικά. Εξάλλου ο χώρος της παιδείας είναι γεμάτος από εκπαιδευτικούς με δημοκρατικά συναισθήματα. Που βρίσκονται όμως όλοι αυτοί όταν λαμβάνουν χώρα τέτοιου είδους πρακτικές και μεθοδεύσεις;

mail που έλαβα σήμερα από ένα φίλο ο οποίος θα μου επιτρέψει να συμπληρώσω απόσπασμα από το βιβλίο Θρησκευτικών της ΣΤ΄ Δημοτικού, δεδομένου ότι η υπεύθυνη καθηγήτρια που μεθόδευσε την τιμωρία του συγκεκριμένου μαθητή διδάσκει το παραπάνω μάθημα στο Γυμνάσιο (Δάσκαλε που δίδασκες και νόμους δεν εκράτεις):

"Μέσα στη νέα πραγματικότητα, που εγκαινίασε ο Χριστός, η συγχώρεση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για μια αυθεντική ζωή. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός όχι μόνο δίδαξε την αγάπη και τη συγγνώμη, αλλά και ο ίδιος συγχώρησε ακόμα και τους σταυρωτές του".

"Εάν συγχωρήσετε στους ανθρώπους ότι κακό έχουν κάνει, θα συγχωρήσει και σας ο Πατέρας σας ο ουράνιος. Εάν όμως δε συγχωρείτε τους ανθρώπους, τότε ούτε και ο Πατέρας σας θα συγχωρήσει τα παραπτώματά σας" (Ματθ. 6,14-15).

Για του λόγου το αληθές.

Ειδικά ταμεία ζητεί ο Γιώργος για την κρίση

Πέντε προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση διατύπωσε χθες ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στην έναρξη των εργασιών του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που διεξάγεται στην πόλη Νουέβο Βαγιάρτα του Μεξικού.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε:

- Τη δημιουργία ταμείου για την κοινωνική προστασία.

- Την ίδρυση ειδικού ταμείου το οποίο θα στηρίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

- Τη δημιουργία ειδικού ταμείου το οποίο θα αναλάβει την ενίσχυση της ρευστότητας.

- Ειδικά μέτρα στήριξης των αναπτυσσόμενων χωρών.

- Την προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στους διεθνείς οργανισμούς.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ότι όλο και πιο πολλοί συντηρητικοί, χρησιμοποιούν ορισμένες από τις σοσιαλιστικές αρχές και μίλησε για τον «κίνδυνο» αυτές να γίνουν μόδα.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/11/2008

Ολική επαναφορά

Με πολύ αγάπη και νοσταλγία στους φίλους της Πλατείας που η τεχνολογική σύνδεση τους ξανάφερε κοντά μου.
Νάστε πάντα καλά.

Απορρίπτεστε κύριοι.

(Νύχτωσε παιδιά. Εγώ φεύγω, ακολουθούν και οι άλλοι.)

Από την εκπομπή "Κοινωνία ώρα MEGA" της 17-11-2008

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Πάνος
«Χρειάζονται πολιτικές που θα πάνε στην πόρτα, μέσα στο νοικοκυριό της οικογένειας που πονάει, που έχει πρόβλημα.
Κε Καμπουράκη, δεν υπάρχει ναι ναι ναι!

Ή θα το κάνουμε ή θα φύγουμε.

Και θα φύγουμε νύχτα αν δεν το κάνουμε.
Τους επόμενους 3 μήνες θα δώσουμε τις τελευταίες και πιο σοβαρές εξετάσεις.
Εδώ δε σηκώνει να μείνουμε μεταξεταστέοι.»

ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ Χάρης

«Πολιτικά η κυβέρνηση έχει ήδη απορριφθεί στο πέρασμα από τη μία χρονιά στην άλλη.

Συνεπώς δεν έχει περιθώρια άλλου χρόνου.»

Νοέμβρης

Τη μέρα αυτή που διάλεξα
εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα
στο φως να καταθέσω

Πώς πήρα τέτοια απόφαση
δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει μακελειό

Νοέμβρης ήταν η χρονιά
κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά
κι αυτή εβδομηντατρία

Και να που ερωτεύτηκα
κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει για καιρό

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα
μεγάλωσε κι αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου
εκεί γύρω στα σαράντα

Στα κόμματα γαντζώθηκαν
κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους για πάντα

Η απόσταση μας έσωσε
μα οι θύμησες πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε
τα ίδια και τα ίδια

Μα νιώθω σαν μικρό παιδί
που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία

Κοιτάζω πάλι πίσω μου
δυο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες
μου βάρυναν την πλάτη

Σημαίες και γαρύφαλλα
εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων στο κενό

Κρατάω το στόμα μου κλειστό
τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε
ανέραστοι να μείνουν

Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε
αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών
δε σβήνουν.
Στίχοι: Τσακνής Διονύσης
Μουσική: Τσακνής Διονύσης

Νέος ANemos

Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό...

Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι. Αλίμονο αν εξορίσουμε τον άνθρωπο από την ιστορία. Αλίμονο αν πιστέψουμε αυτό που όλοι για μια στιγμή έχουμε πει, πως πάνω από τους ανθρώπους στέκονται οι μηχανισμοί, πως τα αόρατα νήματα τα κινούν αόρατοι μαριονεττίστες. Αλίμονο αν νομίσουμε πως όλα αυτά που έχουν συμβεί γύρω μας, τα καλά και τα άσχημα, η πρόοδος στις επιστήμες αλλά και η καταστροφή του περιβάλλοντος, η μείωση της παιδικής θνησιμότητας αλλά και επισιτιστική κρίση είναι έργα μηχανισμών, μηχανών, ρομπότ, μυστικών πρωτοκόλλων και εξωγήινων, αγγέλων ή διαβόλων, θεού ή δαίμονα.

Αλίμονο αν πούμε ότι δεν έχει καμιά σημασία το αν βγήκε ο Ομπάμα ή ο ΜακΚέιν. Ακόμη κι ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο, αν εφάρμοζαν τις ίδιες ή παρόμοιες πολιτικές.

Όχι, κανείς δεν θα με πείσει ποτέ ότι θα ήταν ίδια σήμερα τα πράγματα αν αντί για τον πατέρα Μπους είχε εκλεγεί ο Δουκάκης, αν αντί για τον Ηλίθιο Μπους είχε βγει ο Αλ Γκορ. Όπως κανείς δεν θα με πείσει ότι θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα αν ζούσε ο Λένιν και αργότερα ο Τσε, αν πέθαινε νέος ο Μάο ή αν ζούσε περισσότερο ο Αντρόποφ…

Το «μαύρος σκύλος-άσπρος σκύλος» είναι καλό για να δείχνεις την απόσταση που χωρίζει την πραγματικότητα από αυτό που ονειρεύεσαι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βυθιστούμε στον ύπνο για να βλέπουμε μόνο τα όνειρά μας.

Όταν παραμένεις ξύπνιος, όταν προσπαθείς κάθε στιγμή της ζωής σου να παραμείνεις ξύπνιος, δεν δικαιούσαι να ζεις σε έναν κόσμο ονείρων…

Θα πέσεις και θα σηκωθείς και θα ξαναπέσεις. Αυτή είναι η Ιστορία! Αυτό είναι όλο…

Πώς να δεχτώ ότι δεν έχουν σημασία οι άνθρωποι όταν έχω έστω και μια φορά διαβάσει το στίχο του ποιητή:

«Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσσοδένουνε»

Δεν είναι πιόνια οι άνθρωποι. Δεν είναι απλοί αριθμοί.

Αυτοί που το πίστεψαν αυτό χάραξαν στα χέρια των ανθρώπων αυτούς τους «απλούς αριθμούς» και τους έστειλαν στις ντουζιέρες…

Ούτε όμως και «σύμβολα» είναι οι άνθρωποι.

Δεν μου λέει τίποτα απολύτως «ο πρώτος αφροαμερικανός Πρόεδρος».

Γιατί ποτέ δεν έμαθα να ξεχωρίζω τους ανθρώπους με βάση το χρώμα ή τη φυλή τους. Κι αυτό είναι που ξεχωρίζει, όχι εμένα, όχι εμάς, αλλά τις ιδέες μας, τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο…

Ετσι λοιπόν…

Αν η Αριστερά είναι μια «διαρκής ευαισθησία» όπως έλεγε ο Γιώργος Ιωάννου τότε κανείς αριστερός δεν δικαιούται να λέει ότι χθες δεν συνέβη τίποτα, δεν άλλαξε τίποτα…

Χθες είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, γράφτηκε ιστορία.

Κι αυτή η Ιστορία γράφτηκε από ανθρώπους. Ούτε από φαντάσματα ούτε από κάποιο μυστήριο software ούτε από του Ελοχίμ και τους Νεφθαλίμ…

Οποιος δεν το βλέπει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…

Και κάποτε θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους ότι ο κόσμος αλλάζει όχι μόνο όταν μας αρέσει η αλλαγή αλλά και όταν δεν μας αρέσει… Ότι η Ιστορία γράφεται σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας…

Όμως οι πιο σπουδαίες σελίδες της Ιστορίας είχαν ως κέντρο τους τον Ανθρωπο.

Και είναι σπουδαίο που πάνω από το 60% των αμερικανών πήγαν στις κάλπες ακόμη κι αν έβγαζαν τον ΜακΚέιν…

Και είναι σπουδαίο που οι έγχρωμοι αμερικάνοι πήγαν να ψηφίσουν…

Και είναι σπουδαίο που η αμερικάνικη νεολαία μπήκε τόσο δυναμικά στην πολιτική…

Δεν μπορεί κανείς να πει ότι αυτά δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως. Ότι τίποτα δεν άλλαξε.

Και είναι σημαντικό που εκατομμύρια PC και Laptop τσάκισαν την κυριαρχία της Εικόνας και των Παραδοσιακών ΜΜΕ χτυπώντας σαν ταμ-ταμ από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη…

Αυτές τις στιγμές που μιλάμε είναι αδύνατον να προβλέψουμε το οτιδήποτε. Κι αν κάποιος μπορεί ας πει που στηρίζει τις προβλέψεις του. Σε ποιες αναλογίες και ποιες συγκρίσεις;

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν οι συνέπειες θα είναι θετικές ή αρνητικές.

Αλλά ΑΥΤΟ σημαίνει πραγματική Αλλαγή! Το μη-προβλέψιμο! Το παιχνίδι που ξεκινάει και πάλι από την αρχή!

Αλλαγή σημαίνει ότι τώρα μπορούν να συμβούν τα καλύτερα και τα χειρότερα. Κι αυτό μπορεί να μην είναι ορατό σήμερα αλλά να φανεί μετά από πέντε, δέκα, εκατό χρόνια!

Ο Παλιός Κόσμος φεύγει για πάντα. Και κανένας μικρόκοσμος, καμιά ιδεολογική εμμονή, καμιά εσωτερική τακτοποίηση δεν μπορεί να τον φέρει πίσω. Όπως κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο Νέος Κόσμος θα είναι καλύτερος ή χειρότερος.

Ένα πράγμα μόνο είναι καλό. Αυτή τη μετάβαση δεν την προκάλεσε κανένας ΚΟΣΜΟΔΙΟΡΘΩΤΙΣΜΟΣ.

Κι ακόμη…

…Αυτή η μετάβαση έχει πρόσωπο. Τα εκατομμύρια χαμογελαστά πρόσωπα που μαζεύτηκαν χθες το Σικάγο…

Στην καρδιά, κάποτε, της Βιομηχανικής Επανάστασης…

Στην καρδιά, κάποτε, του Εργατικού Κινήματος…

Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτή την ημέρα.

Κι ας μην ξέρω τι μου ξημερώνει…

Όχι δεν είμαι αισιόδοξος…

Είμαι όμως επιτέλους περίεργος να ζήσω το μετά…

αντιγράφω από το ANemos

γιατί κι εγώ "αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτή την ημέρα"

και χαρούμενος που διάβασα αυτό το εκπληκτικό κείμενο.