Πρόταση

ΔΗΜΟΣ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ Περαία, 21-12-2009

Π ρ ό τ α σ η

Ένα από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που εξήγγειλε ο
Γ. Παπανδρέου είναι η μείωση των μισθών που παίρνουν οι βουλευτές και τα κυβερνητικά στελέχη. Η πολιτική αυτή πράξη, ανεξάρτητα από τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν για το ελληνικό κράτος, αποτελεί μια συμβολική πράξη πολιτικής συνειδητοποίησης και ευθύνης, δεδομένου ότι συμμετέχει στην αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που επωμίζεται η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Με το ίδιο σκεπτικό και σκοπό, προτείνω τη μείωση των εξόδων παράστασης -αποζημιώσεων του δημάρχου και των αντιδημάρχων, οι οποίοι και οι οποίες, είναι γνωστό, ότι παίρνουν επιπλέον σύνταξη ή και άλλο μισθό από το δημόσιο. Επομένως, το πρόσκαιρο αυτό μέτρο θεωρώ ότι δε θα τους επηρεάσει οικονομικά, αντιθέτως θα τους δώσει την ευκαιρία να κάνουν πράξη και, ίσως, να αντικαταστήσουν το κοινωνικό κράτος δικαίου.
Με τιμή
Ο
ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

Το χρονικό μιας απολίτιστης πολιτικής

«Όλοι μας θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, κανείς όμως τον εαυτό του».

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ
δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.
Μανόλης Αναγνωστάκης

Πράξη 1η
Η σημερινή διοίκηση, εξαρχής, υποστήριζε ότι έχει όραμα, στόχους για τον τόπο μας και διάθεση για «δουλειά, δουλειά, δουλειά». Πολλοί πιστέψανε, άλλοι ελπίσανε και μερικοί ήταν σίγουροι ότι το εγχείρημα θα κατέληγε σε αποτυχία. Πέρα, όμως, από τις προσδοκίες και τις προβλέψεις τού καθενός υπάρχει και η πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία καθημερινά, κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων, μαρτυρεί και αποτυπώνει όχι μόνο τη μη ανάπτυξη του τόπου, αλλά και την ανικανότητα των διοικούντων για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Μια ανικανότητα η οποία μετατρέπεται σε ικανότητα τής κάθε μονάδας για προσωπικό (οικονομικό, πολιτικό) όφελος, προσωπική ανάδειξη και προσωπική καταξίωση, μέσα από άμεσες και έμμεσες ενέργειες και διαδικασίες, οι οποίες δε συνιστούν με τίποτα αποτελέσματα διαβούλευσης και ομαδικής συνεργασίας. Με πιο απλά λόγια, ότι του κατέβει του καθενός κάνει.
Προσωπικά ανήκα στη μερίδα εκείνων που ήλπιζαν, όχι γιατί εμπιστευόμουν τις εν γένει δυνατότητες τής συγκεκριμένης ομάδας, αλλά γιατί διαπίστωσα, εκ των έσω, ότι και η προηγούμενη διοίκηση δεν ήταν αποτελεσματική. Με αυτό το σκεπτικό έδωσα πίστωση χρόνου κρίνοντας και εγκρίνοντας κάθε φορά τα πεπραγμένα.
Όμως, τελικά, ο γιαλός δεν είναι στραβός, αλλά αυτοί και αυτές αρμενίζουν στραβά. Και το λέω αυτό γιατί στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου στις 12/11/09 η λογική άρχισε να γίνεται άλογη και παράλογη. Αποχώρησα στο θέμα της μετεγκατάστασης τμημάτων του πανεπιστημίου Μακεδονίας στο δήμο μας, αφού πρώτα προσπάθησα να καταλάβω και να κατανοήσω τους λόγους ,που αυτή η διοίκηση αλλάζει μορφές και αποφάσεις κατά το δοκούν, ακυρώνοντας έτσι δημοκρατικές διαδικασίες οι οποίες αποτελούν ύπατους θεσμούς του πολιτεύματός μας.
Πιο συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι ο πρύτανης του εν λόγω πανεπιστημίου συζητά με την επιτροπή που ορίστηκε με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, καθώς και με όλα τα μέλη αυτού. Πενταμελής επιτροπή η οποία απαρτίζεται από τους/τις Ασθενίδη, Βογιατζή, Καπλάνη, Καρυώτη Ε., Μενδρινό και στην οποία προεδρεύει, μετά από ψηφοφορία, ο Καπλάνης. Και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις με τον πρύτανη για το μέγιστο όφελος που μπορεί να έχει μια τέτοια εγκατάσταση στο δήμο μας, στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο από τη μια, παραιτείται ο Βογιατζής από την επιτροπή και από την άλλη, τίθεται θέμα διεύρυνσής της από πέντε σε εφτά μέλη, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο την προηγούμενη απόφαση. Ο πραγματικός λόγος, δε, που ακούστηκε από το στόμα του προέδρου του συμβουλίου για την αλλαγή αυτή, είναι ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος σε μια τέτοια επιτροπή άτομο από την αντιπολίτευση. Προτείνονται, λοιπόν, οι Αθανασιάδης, Βασιλειάδης, Ζαριφέ να «επανδρώσουν» την επιτυχή μέχρι στιγμής πορεία της επιτροπής. Σε αυτό το σημείο παραιτούμαι από αυτή και δηλώνω ότι αυτή η διοίκηση δεν αντέχει τη δημοκρατία και το λόγο (υπευθυνότητα) των άλλων, τους οποίους ενίοτε επιθυμεί να τους βλέπει ως συνεργάτες και συνδιαμορφωτές και ενίοτε ως «εχθρούς».
Και ενώ μαζί με εμένα παραιτούνται και οι υπόλοιποι, ο πρόεδρος του συμβουλίου, εφαρμόζοντας στρατιωτικό νόμο, μας ξαναορίζει με το έτσι θέλω. Εκεί είναι που «τα πήρα» και αποχώρησα. Το τι έγινε μετά δεν περιγράφεται, αν και προσπάθησαν να μου το μεταφέρουν.
Δεν θα πω τίποτα άλλο, παρά μόνο θα θέσω τα εξής ερωτήματα:

1) Γιατί δε δήλωσαν από την αρχή την επιθυμία τους να συμμετέχουν στην επιτροπή οι Αθανασιάδης, Βασιλειάδης, Ζαριφέ; Τι είναι αυτό που τους κέντρισε το ενδιαφέρον ή αλλιώς, γιατί εξαναγκάστηκαν να το κάνουν εκ των υστέρων;
2) Γιατί παραιτήθηκε ο Βογιατζής;
3) Γιατί αναβλήθηκε το γεύμα με τον Πρύτανη;
4) Γιατί παρεμποδίζεται η λειτουργία της επιτροπής και γιατί δε λειτουργούν οι άλλες επιτροπές, όπως αυτή που σχετίζεται με τους Ρομά; Μήπως αποτελεί μια πραγματικότητα η γνωστή φράση «για να μη δώσεις λύση σε ένα θέμα, κάνε μια επιτροπή;»
5) Τελικά, θέλει αυτή η διοίκηση την εγκατάσταση του πανεπιστημίου στο δήμο μας ή όχι; Γνωρίζει κάτι που εμείς δεν ξέρουμε; Ή χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο θέμα με απώτερους πολιτικούς σκοπούς, δεδομένου ότι ο χρονικός ορίζοντας των εκλογών φαίνεται ότι είναι μικρός;
Και επειδή είναι γνωστό ότι τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι έπαψαν να μετρούν τα άστρα και να περιμένουν τον από μηχανής θεό να δώσει λύση στα προβλήματά τους, καλώ όλους και όλες εσάς που είστε ενεργοί πολίτες να παραβρεθείτε και να παρευρίσκεστε στα δημοτικά συμβούλια μας για να διαπιστώσετε, όχι μόνο το ποιος λέει αλήθεια, αλλά και τις πρακτικές αυτών που εσείς στείλατε στα έδρανα του δήμου. Μόνο έτσι θα σας σεβαστούν και θα ανακαλύψουν την ύπαρξή σας. Μια ύπαρξη που, αν και πολεμά και συνθλίβεται από την καθημερινότητα, ποθεί, ταυτόχρονα, το κτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου. Το εγχείρημα αυτό πρέπει να είναι ολωνών μας γιατί, είναι αυτός ο ποθητός κόσμος που δίνει νόημα στη ζωή μας και καταξιώνει την ύπαρξή μας. Αυτός ο πόλεμος είναι δικός σας.
Πράξη δεύτερη
«Ποτέ μη λες ποτέ»
Και ενώ είχα ετοιμάσει το παραπάνω κείμενο για δημοσίευση, μετά από μία εβδομάδα καλείται το δημοτικό συμβούλιο να συνεδριάσει στις 8/12/09. Ένα από τα θέματά του ήταν μια εικονική εισήγηση για την τελική λήψη απόφασης σχετική με το πανεπιστήμιο. Την ίδια μέρα ανακαλύπτω στον ημερήσιο τύπο δημοσιεύματα με τίτλο «Επαναξιολόγηση όλων των προτάσεων για τη ΔΕΘ. Ζητούν 10 Δήμαρχοι του ανατολικού τομέα του νομού»(8/12/2009, Θεσσαλονίκη), στα οποία αναφέρεται, περιληπτικά, ότι και ο Δήμαρχος Θερμαϊκού συμφωνεί, προτείνει και συζητά για τη μετεγκατάσταση στην περιοχή μας της ΔΕΘ και, επομένως, όχι του πανεπιστημίου.
Τα συναισθήματα ανάμικτα: θυμός και απογοήτευση για την κοροϊδία, αλλά και ικανοποίηση για την ανακάλυψή μου, γιατί μου έδινε απαντήσεις στις προφητικές, και όχι ρητορικές, ερωτήσεις τού πρώτου κειμένου. Σειρά, τώρα, είχαν να δώσουν απαντήσεις και οι υπεύθυνοι στην παρακάτω υποβληθείσα εισήγησή μου στο εν λόγω δημοτικό συμβούλιο:
«Έχω την εντύπωση ότι από αυτά που έχω ακούσει από όλες τις πλευρές και έχω επεξεργαστεί πολύ προσεκτικά, ότι το θέμα του πανεπιστημίου έχει εξελιχθεί από ένα σοβαρό και σημαντικό θέμα για το δήμο μας σε ένα επικίνδυνο, ανεξιχνίαστο και ιδιοτελές παιχνίδι μεταξύ σας.
Η ερμηνεία μου αυτή βασίζεται στα εξής γεγονότα:
1) Ενώ σας έχω ζητήσει από την πρώτη συνεδρίαση να προηγηθεί μελέτη σκοπιμότητας και το δεχτήκατε, δεν υπάρχει μέχρι και σήμερα.
2) Ενώ η πενταμελής επιτροπή, στην οποία, σας θυμίζω, με παρακάλεσε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, να συμμετέχω, έκανε το έργο το οποίο τής ανατέθηκε από το παρόν δημοτικό συμβούλιο, ήρθε εισήγηση για διεύρυνσή της χωρίς αιτιολογία. Το αποτέλεσμα ήταν η αναγκαστική παραίτηση τριών μελών τής εν λόγω επιτροπής.
3) Η παραπάνω παραίτηση της επιτροπής, ενώ είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός, φαίνεται ότι παραβλέπεται κατά τρόπο προκλητικό από τη σημερινή εισήγηση του αντιδημάρχου τεχνικών υπηρεσιών. Δεν υπάρχει στην υποβληθείσα συνημμένη αλληλογραφία που έχουμε στα χέρια μας, λες και δεν έγινε ποτέ, λες και δεν υπήρξε η φωνή μας και η άποψή μας ως δημοτικοί σύμβουλοι και ως μέλη της επιτροπής στο συγκεκριμένο δημοτικό συμβούλιο που έγινε στις 12/11/2009.
4) Η συγκεκριμένη εισήγηση η οποία περιέχει κάποια αλληλογραφία δεν μας λέει τι εισηγείται. Την άποψη του δημοτικού συμβουλίου για δωρεά υπό προϋποθέσεις και όρους ή «τη δωρεά υπό όρον» όπως γράφτηκε στη μετέπειτα 350 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου; Τις απόψεις του πρύτανη για «δωρεά άνευ ανταλλάγματος» όπως αναφέρει στην επιστολή του; Τη μη υποβληθείσα αλλά υπάρχουσα εισήγηση του πρώην αντιδήμαρχου Βογιατζή Γιάννη που έγινε στις 19-11-2008; Τη μη υποβληθείσα αλλά υπάρχουσα εισήγηση του αντιδήμαρχου Μάγγου Τατιανού κατά την πραγματοποιηθείσα συνεδρίαση της 12ης Νοεμβρίου με θέμα τη διεύρυνση της επιτροπής χωρίς σκεπτικό και τη μετέπειτα παραίτηση της πενταμελής; Ποιος ο λόγος της συνεχούς αλλαγής εισηγητών; Με ποιον τελικά θέλετε να συνομιλεί το Πανεπιστήμιο και με ποια εισήγηση; Ή μήπως, σύμφωνα και με σημερινά δημοσιεύματα, προτίθεστε και προτείνετε να εκμεταλλευτείτε με άλλο τρόπο τη συγκεκριμένη έκταση;
Για όλα αυτά, και επειδή θεωρώ ότι συμμετέχω για να συμμετέχω και όχι για να παραγκωνίζομαι κατά το δοκούν, δηλώνω ότι δεν έχω πειστεί για τις καλές και αγνές προθέσεις σας, σχετικά με τη δωρεά στο πανεπιστήμιο. Επιπλέον, ερμηνεύω τη μέχρι τώρα στάση ορισμένων μελών του συμβουλίου ως στάση που υπονομεύει τη θετική εξέλιξη του θέματος, εξαιτίας πολιτικών ή προσωπικών ωφελειών και βλέψεων. Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν είμαι σίγουρος για το ότι αυτό που θα ψηφίσω θα είναι και αυτό που θα εφαρμοστεί, δε δικαιούμαι, τιμώντας με αυτή τη δήλωση και τους πολίτες του δήμου μας, να αποφασίσω ψηφίζοντας αυτά που εσείς, και όχι η επιτροπή στην οποία συμμετείχα, νομίζετε ότι είναι επαρκή για να ψηφίσουμε.
Παρακαλώ να συμπεριληφθεί στα πρακτικά».
Το αποτέλεσμα της συνεδρίασης αμφιλεγόμενο. Πήραν την εισήγηση πίσω για διόρθωση και υποσχέθηκαν ότι το θέμα θα ξανασυζητηθεί. Ποιο θέμα, όμως; Δεν θέλω να ξαναγίνω προφήτης. Εκείνο που θέλω και απαιτώ είναι να ασκείται από όλους μας μια πολιτιστική και μια διάφανη πολιτική. Είναι και μια απαίτηση της σύγχρονης κοινωνίας η οποία διαδηλώνει σύσσωμη για την πολιτική διαφθορά, δικαιώνοντας έτσι τα λόγια του Κορνήλιου Καστοριάδη για την ελληνική πραγματικότητα: «αν εξακολουθήσουν τα πράγματα να είναι έτσι και ο λαός να μην αντιδρά και οι πολιτικοί να είναι δήθεν πολιτικοί, πολιτικάντηδες, να είναι αυτοί που είναι, τα πράγματα θα χειροτερέψουν και η Eλλάδα θα γίνει ένα τουριστικό ξενοδοχείο ας πούμε. Tα σημαντικά πράγματα θα πέσουν στα χέρια ξένων εταιριών, οι Έλληνες θα είναι διευθυντές ξενοδοχείων και γκαρσόνια, χορευτές στα καμπαρέ κ.λπ.».

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης
gmendrinos@gmail.com
http://gmendrinos.blogspot.com

Η Λιεν'

Ήταν ένα κορίτσι με μερικά φτωχά χρόνια, με δυο όρθια κοτσιδάκια και μ’ ένα ύφος οχτρικό. Αυτό ήταν η Λιεν’. Κακοζωισμένη και μουλουχτή. Πορπάταε στο δρόμο ρίχνοντας φουρκισμένες ματιές στα πάντα, ως και στους φράχτες και στα χελιδόνια.
Ήταν ένα μικροκάμωτο μουτρωμένο πράμα με ξανθά λίγα φρυδάκια, με ματάκια γαλάζια κι υποψιάρικα και με ύφος, με πολύ ύφος. Πέρσι το χινόπωρο μπήκε κιόλας στα εννιά. Τότε την είχε κράξει η μάνα της:
-Λιεν’. Ξέρεις απού τράνεψις; Πάτ’σις στα ιννιά.
-Σάματι κι σαν τα πάτ’σα, τι;
-Σι χάλιψι η ν’νάς για χουσμέτ’.
-Η ν’να’ μ απ’ του Βόλου;
-Όχι. Απ’ τουν Αρμερό.
-Έχω κι στουν Αρμερό ν’να;
-Έχεις ... απ’ είνι ... κι τι δεν είνι ... μιγαλουσιάνα πρώτ’. Μα τήρα ... Μην πα κι αστοχάς κι δε νη κράζεις Κερία.
-Κι αφού ν’ έχω ν’να;
-Ας την έεις ν’να. Κερία θα νη κράζεις. Άικσις;
-Καλά.
Της ετοιμάσανε ένα μπογαλάκι με τα «σκ’τιά» της και την ξαπόστειλαν με τη μούλα του μπάρμπα της. Φτάσανε στον Αρμυρό, γιόμα. Ο μπάρμπας της για να την καλοπιάσει την τράταρε και λουκουμάδες. Ύστερα περάσανε απ’ την πλατέα και φτάσανε στο σπίτι. Ανέβηκαν βροντώντας τα βαριά τους παπούτσια και σταθήκανε στο κεφαλόσκαλο. Εκεί τους προσδέχτηκε η παχιά κυρία του σπιτιού. Την πήρε απ’ το χέρι και της έδειχνε τα κατατόπια του σπιτιού. Η Λιένη γύρναγε με το μπογαλάκι στο χέρι, ώσπου της το πήρε η κυρία και το πέταξε μέσα σ’ ένα παλιοσέντουκο. Κατόπι η κυρία της τράταρε το μπάρμπα της γλυκό και καφέ στην κουζίνα.

Κείνος, μια ρουφηξιά και μια ορμήνια στη Λιένη. Ώσπου έφυγε. Άμα άκουσε τα πατήματα του στη σκάλα και την περπατησιά της μούλας τους στο δρόμο την πήρε το παράπονο κι έκλαψε μοναχή στην κουζίνα φαρμακερά.

Ήταν ένα μικρό ζούδι. Ώσπου να μάθει τις δουλειές είδε κι έπαθε η κυρά της. Η συνεννόηση πάλι με το γαλατά και το μανάβη ήταν σωστό πανηγύρι. Ο στραβολαίμης, ο χωρατατζής μανάβης, είδε κείνη τη Δευτέρα ένα καλάθι να το κρατάνε δυο σπιρτόξυλα και να το φέρνουν ίσια στο μαγαζί του. Τα σπιρτόξυλα ήταν τα χεράκια της Λιένης. Φτάνει, του ρίχνει μια γατίσια ματιά, κι αρχίζει χωρίς το παραμικρό λάθος το μάθημά της:
-Να μ’ δώ’εις μίνια ουκά κ’κιά κι μ’σή δραχμή πίσου.
-Βρε καλώς την κοπελιά. Πως σι λεν;
-Λιεν’!
-Μα πως σι λιεν;
-Λιεν’!
-Πως σι λιεν, λέου!
-Λιεν’ μ’ λιεν, σ’ λιεν! Κ’φάθ’κις;
-Ωωχχ! Νάτα μας! Έχ’μι τώρα κι αγριέματα, γλέπου!
-Θα μ’ δώ’εις; Στάκα να φάου ιένα κουκί να ιδού α μ’ αρέθ’νι.

Ξεφλούδισε ένα με τα σπιρτόξυλά της, το ‘σπασε με τα σουβλερά της δοντάκια ξινίζοντας το μούτρο της, και το κατάπιε γουρλώνοντας τις χάντρες της.
-Μ’αρέθ’νι. Δώμ’ τη μ’σή δραχμή κι τη μίνια ουκά τα κ’κιά. Κι θέλου να φύβγου. Διάζουμι.
-Αμ ισύ είσι φουτιά μοναχή, μανάρι μ’!
-Είμι ξείμι, ισύ να τ’ράς τη δ’λειά σ’! Τήρα να μη μ’ τα δώ’ εις μι τσ’ κ’κήθρις! Άϊκσες;

Έτσι απόπαιρνε τον κάθε άνθρωπο που θα την σταύρωνε.
Μα ήταν άξια και δουλευτάρα κι η κυρά της δεν την άλλαζε με καμιά. Οι γειτόνισσες είχανε να το λένε με την αξιοσύνη της.
-Ξύδ’ μοναχό είνι τ’ αναθεματισμένο η ψυχοπαίδα σ’.
-Τι να σ’ κάνει το μαύρο, φτωχό κι άκληρο είναι, απόσωνε η άλλη.

Έτσι έκλεισε το χρόνο. Ύστερα το δεύτερο και κοντά τον τρίτο. Να! Μια κοπελάρα γίνηκε στον τέταρτο!
Και τότε την κράξανε στο χωριό να δει μια στάλα και τα γονικά της, που τ’ αστόχησε και τ’ απαράτησε. «Σε φιλώ η καψερή η μάνα σου».
-Στάσου να ξαδειάσουμε μοναχά, της είχε πει η κυρά της. Τώρα στο μεσογιόρτι δεν κάνει. Καρτέρα λίγο.
Και κείνη κατρέρεψε. Της κάνανε και ολοκαίνουρια φορεσιά και κάλτσες, και κίτρινα σκαρπίνια τακουνάτα. Μια ζούρλια ήταν και τίποτις άλλο!
-Τώρα που έχεις όλες σου τσ’ ετοιμασίες μπορείς να πας, της είχε πει. Γράψε στον μπάρμπα σου να κατέβει με τη μούλα.
-Τώωρα ... η μούλα. Ας ήταν κι άλλη.
-Ψόφησε. Τι κρίμα ... Και δεν άφησε παιδί;
Η Λιεν’ έσκασε στα γέλια.
-Θα σας έκανε κείνο τώρα τις δουλειές σας ... Γιατί γελάς;
-Γεννάει πουτές του μπ’λάρ’;
-Α ναι ... βέβαια. Είδες εκεί να μην το ξέρω!

Κι έτσι πήγε στο χωριό μ’ αγώι. Χάσανε το νου τους στο σπίτι. Η μάνα της λαχτάρησε να μην την αβασκάνουνε κι έκραξε τη γριά Τζαρτζάλαινα την ξορκίστρα. Απάνω που της έκανε κείνη τη γητιά για το βάσκαμα της λέει:
-Τήρα μάτια μ’. Άμα θελ’ς να μη τα’ αβασκάνουνι του κουρίτσι σ’, αρβώνιασ’ το. Ιέχου ένα παλικάρ’ στ’ γειτονιά απ’ είνι λιβιντουργιά μοναχή! Μου ‘φαγαν τα’ αυτιά να μου το χαλέβουνι. Να στο φέρου ταχιά;
-Έμ ... φέρτου κι άμα είνι τυχηρό ...

Η Λιένη την άλλη μέρα που φέρανε το παλικάρι το αγριοκοίταξε καλά καλά και είπε το «ναι». Το παλικάρι, πάλι, είδε το ξινισμένο μούτρο της, ύστερα τα τακούνια της και τα πλούσια φορέματα, κι έστερξε.

Από βδομάδα που κατέβηκε δεν ήταν πια ανάγκη να πλερώσει αγώι. Την κατέβασε ο «αριβωνιαστικός».

Πορπατούσανε κι οι δυο τους στο δρόμο κορδωμένοι σαν γυφτοπρίγκηπες. Πήγανε και στο λουκουματζίδικο. Αγγίζανε με τα δάχτυλά τους τα γλυκά και τα γλείφανε.
-Να σας βάλω από ΄να πενηντάρι λουκουμάδες; Λέει ο Μπαράτσης, ο λουκουματζής.
-Είνι γλυκές;
-Μανούλα μου ... Σερμπέτια!
-Πόσες παράδες τσ’ δίν’ ς;
-Τάλληρο και πενηντάρι.
-Στάσ’ να το δοκιμάσω.
Έχαψε έναν. Ύστερα του λέει λιγωμένος.
-Βάλε μας καναδυό πενηντάρια.
-Μνηστήρ σου είναι ο κύριος από δω, Λιεν’;
Η Λιεν’ κι ο «κύριος από κει» ρωτήθηκαν με τα μάτια.
-Δε στο ’μαθαν στο Στρατό αυτούνο; Ρωτάει κρυφά.
-Ξέρου, ξέρου ... τέτοιο απού λες είμαστε.
-Να ζήσετε. Και καλά στέφανα.
Τώρα πια είχαν καταλάβει.
-Φχαριστούμε. Κι στα θ’ κά σ’.
Φάγανε, γλείψανε και τα δάχτυλά τους και σηκωθήκανε.
-Άας να το πλερώσου γω απ’ όχου λιανώματα ... κάνει η Λιεν’ κι έβγαλε το μαντήλι της με κόκκινη κακογραμμένη μάρκα «ελενι» κι ένα κλαρί από κάτω.
-Τώρα πάμε στην κυρά μου για να μας ευκηθεί κι κειν’.

Πήραν τα πόδια τους και ντάγκα - ντούγκα διάβηκαν την πλατέα και φτάσανε στο σπιτι. Ήταν καμαρωτοί κι αναψοκοκκινισμένοι σαν τσουρέκια. Απ’ το δρόμο είχαν κάμποσο ξεθάρρεμα, και, μόλις αντικρύσανε την κυρά της αμέσως κάνανε τους ντροπαλούς.
-Ο μυστήρ μου ... λέει η Λιεν’.
-Μπα! καλορίζικα. Και πότε με το καλό τα στέφανα;
-Τ’ Χρ’στού ... αν μας αφήν’ς!
-Μετά χαράς. Γιατί να μη σας αφήκω; Αλλά τα Χριστούγεννα δεν κάνει ... Τα εκκλησιαστικά δεν το επιτρέπουν.
-Τον κάνουμε απόγιορτα. Ποιος θα μας μποδίσει; Τον κάνουμε την Κεριακή απ’ τα Χριστούγεννα.
-Καλά καλά, με την ώρα την καλή.
-Φχαριστούμε ... και σκύψανε κι οι δυο.
Κι έφυγε ο «μυστήρ».

Τα γράμματα που της έγραφε απ’ το χωριό «διά χειρός εμού του διδασκάλου» ήταν γιομάτα ντέρτια και καρτεράματα. Άμα κοντοζύγωναν οι μέρες, που τον έχανες το λεγάμενο, που τον έβρισκες ... Στην κορφούλα να την περιμένει. Κι ένα απόγιομα, να’την στη ραχούλα! Κείνη που -φασκιωμένη μες στις βελέντζες- αγριοκοίταζε τους δρόμους, βγάζει το μαντήλι της με την «ελενι» και τον χαιρετάει.
-Καλωσορίσατε.
-Καλωσίβραμι.
Τα χέρια της ήτανε πάγος. Στο σπίτι έριξαν τρεις αγκαλιές ξύλα για την κρυωμένη και την ποτίσανε και ρακί.
Η μάνα της ζεστάθηκε δε ζεστάθηκε, κι άρχισε να της βγάζει απ’ τη σεντούκα τα προικιά.
-Να η γιορτινή η μαντήλα σ’. Να κι η π’καμίσα σ’. Κι τα σώβρακά τ’ «απού κει».
Στράγγιξε η ψυχούλα τους ώσπου να ’ρθει η μέρα του γάμου.
-Μα δεν την καρτιράς τη μέρα; Δε θέλ’ς; ρωτούσε ο κακομοίρης ο Χρυσόστομος.
-Θέλου! Του έκανε αγριωπά.
Κι ήρθε.

Η εκκλησία γιομάτη την ώρα του μυστηρίου. Μήλο να ’ριχνες δεν έπεφτε καταγής. Η Λιεν’ αγριοκοίταζε τον παπά που τους διάβαζε. Ήρθε κι η ώρα που θα τους ρώταγε και τα ονόματά τους.
Ο «Δούλος του Θεού» το είπε αμέσως του παπά.
-Κ’σόστουμους.
Η «Δούλη του Θεού» δε νόγαε. Ο παπάς αναγκάστηκε να την ρωτήσει απλοϊκά:
-Πως σι λεν, κουπιλιά μ’;
-Λιεν’!
-Πως σι λεν σ’ λεν!
-Λεν’! μ’ λεν σ’ λεν!
Και του κατακεραύνωσε τα γένια με την πιο φουρκισμένη ματιά της ζωής της!

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
ΓΛΥΚΟΧΑΡΑΜΑ

"Είστε μια χώρα αυτιστική..." και όχι μόνο!

Αντιγράφω επειδή συμφωνώ από kourdistoportokali.com

http://www.kourdistoportocali.com.asp1-4.dfw1-1.websitetestlink.com/default.aspx?pageid=283


Αυτόν τον χαρακτηρισμό πέταξε κατάμουτρα στον κ. Γιάννη Παπαθανασίου, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Peer Steinbrück!

Συνέβη λίγο πριν τις εκλογές σε μια απο τις Συνόδους των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών.
Ο κ. Παπαθανασίου, αισθάνθηκε τόσο ταπεινωμένος, ώστε αναγκάστηκε να εξομολογηθεί σε στενό κύκλο:
"Mετά απ αυτό εγώ δεν πρόκειται να συμμετάσχω σε άλλη Σύνοδο!..."

Το αληθινό περιστατικό, αποκαλύπτει το μέγεθος της απαξίας με το οποίο μας αντιμετωπίζουν οι "κουτόφραγκοι".
Για να καταφέρουμε αυτόν τον άθλο, αγωνιζόμαστε χρόνια και με επιμονή. Ο χαρακτηρισμός του Γερμανού υπουργού, δεν απέχει απο τη πραγματικότητα σε μια χώρα που είναι βουτηγμένη στη διαφθορά και τη διαπλοκή.
Μια χώρα που κουκούλωσε το πολυεθνικό σκάνδαλο της Siemens, γεννάει διαρκώς νέα και βρίσκεται σε μια απο τις υψηλότερες θέσες διαφθοράς στη Παγκόσμια κλίμακα.

Είναι ακριβώς αυτά τα σκάνδαλα που οφείλει να διερευνήσει εξονυχιστικά η νέα κυβέρνσηση του ΠΑΣΟΚ, γιατί εαν δεν το πράξει, είναι σαν να παραδίδεται αμαχητί στους σεσημασμένους Νονούς της Διαπλοκής. Πρόκειται για μια χούφτα διεφθαρμένα επιχειρηματικά τζάκια, τα οποία σε συνεργασία με κορυφαίους υπουργούς (και πρώην πρωθυπουργούς), απο τη μεταπολίτευση και δω, επιβάλλουν την ανομία στη χώρα, κρατώντας ομηρό τους και σε βαθύ τέλμα, έναν ολόκληρο λαό.

Ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι είναι προιόν της αναξιοπρέπειας, της ανανδρίας, της υποκρισίας και εν τέλει της προβληματικής συμπεριφοράς που χαρακτηρίζει τις ηγεσίες μας και φυσικά αντανακλάται στους πολίτες, οι οποίοι με παρόμοιο τρόπο αντμετωπίζουν τους εαυτούς τους σε μια απαξιωμένη χώρα.

Το τεράστιο πρόβλημα που έχει ν αντιμετωπίσει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, δεν είναι η Οικονομία, αλλά η αναξιοπρέπεια της χώρας. Η αναξιοπρέπεια και του τελευταίου Ελληνα πολίτη.

Τη χαμένη μας τιμή, την εξαγορασμένη αντί πινακίου φακής απο τους νταβατζήδες, αυτή πρέπει να επανακτήσουμε.

Ο διευθυντής του www.capital.gr, κ. Θανάσης Μαυρίδης, περιγράφει ως εξής τη πρόσφατη Ευρωπαική περιπέτεια του τωρινού υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου>

Μας «έκραξαν», μας «πρόγκηξαν», μας έφτυσαν κατάμουτρα, μας εξευτέλισαν. Μας είπαν ψεύτες στα ίσια, δίχως μισόλογα και υπονοούμενα. Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι είναι εξοργισμένοι με τη μακαριότητά μας και την δήθεν «ευρηματικότητά» μας και δεν είναι διατεθειμένοι να μας ανεχτούν ούτε ένα λεπτό παραπάνω. Τα είχαμε γράψει επανειλημμένως, και το κλίμα αυτό το εισέπραξε ο κ. Παπακωνσταντίνου στο ακέραιο. Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε ρότα. Όχι αύριο, όχι σήμερα, αλλά χτες!

«Είστε μία αυτιστική χώρα» είχε πει υπουργός μεγάλης χώρας στον Έλληνα ομόλογό του πριν μερικές βδομάδες. Το είχαμε γράψει, όχι για λόγους φθηνού κουτσομπολιού, αλλά για να περιγράψουμε το κλίμα που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη για την Ελλάδα. Η αλλαγή της κυβέρνησης δεν τους συγκινεί και δεν δείχνουν διατεθειμένοι για περιόδους χάριτος. Κι αυτό είναι απόλυτα φυσικό, αφού απέναντί τους έχουν την ελληνική Πολιτεία, η οποία έχει συνέχεια στις πράξεις της και ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο Πρωθυπουργός ή ο υπουργός Οικονομίας.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και μετά από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ, έχουμε αναπτύξει μία φιλοσοφία ενός ιδιόμορφου καθεστώτος ασυλίας για κάθε έναν που φρονεί ότι γεννήθηκε για να τον εξυπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Έχουμε απαξιώσει κάθε έννοια αξιοκρατίας, έχουμε δημιουργήσει δικούς μας «κανόνες» κοινωνικής συμπεριφοράς. Μας φαίνεται, μάλιστα, περίεργο το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, ακόμη και τα πιο απλά, αντιμετωπίζεται με περιέργεια και καταφρόνηση από τους άλλους.

Είναι φυσικό να κοιτάμε αμήχανα στο κενό όταν μας επιπλήττουν οι εταίροι μας. Δεν πιστεύουμε ότι έχουμε κάνει κάτι κακό, αφού δεν θέλησε μέχρι σήμερα κάποιος να συγκρουστεί ευθέως με την κακή πλευρά του εαυτού μας και έτσι αναζητούμε δήθεν συνωμοσίες σε βάρος μας. Όταν μας λένε ότι θα πρέπει να πληρώνουμε όλοι μας φόρους, ότι θα πρέπει οι συντάξεις μας να είναι ανάλογες με τις εισφορές μας, ότι θα πρέπει οι δημόσιοι υπάλληλοι να κρίνονται και να αξιολογούνται για το έργο τους, τότε ψάχνουμε να βρούμε τον «δάκτυλο» των καπιταλιστών που θέλουν, λέει, να εφαρμόσουν «νεοφιλελεύθερες πολιτικές» στη χώρα μας. Άρες μάρες κουκουνάρες! Απαντάμε με σαχλαμάρες σε κάθε τι απειλεί να μας ξεβολέψει, να μας βγάλει από τον λήθαργο που έχουμε εισέλθει την τελευταία δεκαετία.

Όσοι μιλούν για θέματα παραγωγικότητας είναι «εχθροί του εργαζόμενου λαού», όσοι βάζουν ζητήματα επιχειρηματικότητας είναι «τσάτσοι των τραπεζών», όσοι μιλούν για το ασφαλιστικό είναι «εχθροί του συνδικαλιστικού κινήματος και των συνδικάτων». Αυτό που μας συμβαίνει μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με «αυτοκτονικό σύνδρομο» και χρήζει ψυχιατρικής έρευνας...

Υπάρχει ελπίδα; Πάντα υπάρχει ελπίδα, ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες. Αρκεί να ακούσουμε τις φωνές της λογικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η χτεσινή παρέμβαση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλου. Ας διαβάσουν όλοι με προσοχή τις προτάσεις του. Δεν έχει ανακαλύψει τον τροχό ο κ. Προβόπουλος. Λέει τα αυτονόητα, εκείνα που θα έπρεπε να έχουμε ήδη κάνει. Το έχουμε ξαναγράψει, θα το πούμε για άλλη μία φορά: Είναι ευτύχημα που στο τιμόνι της Κεντρικής Τράπεζας βρίσκεται ένας άνθρωπος σαν τον κ. Προβόπουλο και όχι κάποιος γραφειοκράτης που για να υπερασπίσει τη θέση του έχει μάθει να σκύβει μόνιμα το κεφάλι στην εκάστοτε εξουσία και να παίζει μικροπολιτικά παιγνίδια.

Μας έκανε επίσης εντύπωση η στάση του κ. Παπακωνσταντίνου. Θα μπορούσε να πράξει όπως και ο κ. Αλογοσκούφης στο παρελθόν. Δεν το έκανε και ευχόμαστε να μη το κάνει. Κι ο λόγος είναι απλός: Οι άλλοι δεν βλέπουν αν υπουργός είναι ο Αλογοσκούφης, ο Παπαθανασίου ή ο Παπακωνσταντίνου. Δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν. Οι άλλοι έχουν απέναντί τους ένα κράτος, μία συντεταγμένη Πολιτεία. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν και δεν χρειάζεται εμείς να τα κάνουμε τα πράγματα χειρότερα απ’ ό,τι ήδη είναι και να δώσουμε την εικόνα ότι δεν ξέρουμε τι μας γίνεται...

Θανάσης Μαυρίδης

Λούμπεν στοιχείο

«Δε φτάναν τα όσα μας κάνανε οι άλλοι, είχαμε και τα κωλόπαιδα της καθοδήγησης: μη βρίζετε, μη φωνάζετε, μη διαμαρτύρεστε, η ηθική του κομμουνιστή και τα ρέστα. Λες κι ήμασταν παρθεναγωγείο. Καλά, δεν τα πιστεύανε, απλώς ήταν ένας τρόπος να μας σπάσουνε τον τσαμπουκά, και το κατάφεραν. Οι πιο πολλοί τσάκισαν γιατί χτυπιόταν από μέσα. Και το κατάφεραν, που λες, σε κοτέτσι μια ζωή, να μας κάνουν κότες. Με τις τόσες μαλακίες που κάνανε, πως αλλιώς θα μας κρατάγανε να μην τους ρίξουμε σφαλιάρα; Τέλος, το χωράει, ρε, ο νους σου, να είμαστε επαναστάτες, και η βάση της συμπεριφοράς μας να είναι … οι δέκα εντολές; «Ου κλέψεις, ου μοιχεύσεις» και άλλες μαλακίες, όταν μας έκλεβαν, μας σκότωναν και μας γαμούσαν απ’ όλες τις μπάντες. Αυτά τα μπαλαμούτια των αστών μας τα πασάρανε σαν κομμουνιστική ηθική και επαναστατική συμπεριφορά. Διπλή σκλαβιά, σου λέω, να τρελαθείς. Λούμπεν στοιχείο! Ξέρεις τι θα πει λούμπεν στοιχείο; Το ‘μαθα αργότερα, τότε ακόμα δεν ήξερα ξένες γλώσσες. Λούμπεν στοιχείο θα πει αλήτης, να πούμε στοιχείο αντικοινωνικό. Και ξέρεις γιατί; Γιατί του άρεσε ν’ ακούει καμιά πενιά και δεν το ‘κρυβε, γιατί αγάπαγε το κρασί, γενικά γιατί ήταν άνθρωπος που είχε κάποια μεράκια και καμιά υποκρισία. Μια ζωή, ρε, οι κερχανατζήδες μας μπαφιάσανε, μας γανώνανε το μυαλό πως ήταν ανήθικο ν’ ακούμε μπουζούκι και γενικά ρεμπέτικα τραγούδια, και πολύ περισσότερο να τα τραγουδάμε, διότι ήταν, λέει, τραγούδια της παρακμής και της απαισιοδοξίας. Όλο αισιοδοξία, βλέπεις, ήταν η ζωή μας γενικά, κι έφταιγε η μουσική, να πούμε, που ξεστράτιζε τον επαναστάτη απ’ το σωστό δρόμο … Μας μπαφιάσανε στο καλαματιανό, στο αργεντίνικο ταγκό και στις γλυκανάλατες καντσονέτες. Όλο παράνομα και ζούλα, με χίλιες ενοχές, να ψιλοπιάνουμε κάνα Τσιτσάνη, κάνα Βαμβακάρη … Και πώς να ξεδώσεις, μωρ’ αδερφέ μου, με το Ξένοιαστα παίζανε κρυφτούλι στις ανθισμένες κερασιές, ή με το Σαράντα παλικάρια από τη Λεβαδιά; Πώς να ξεδώσεις και πώς να πεθάνεις χωρίς μεράκι και χωρίς πάθος; Μαλακία, σου λέω, να την κόβεις με το μαχαίρι. Άσε δε άμα σου σηκωνότανε κιόλας, άμα να πούμε είχες και σεξουαλικές ανησυχίες, όπως λένε, ε τότε ήσουνα για να ‘σουνα χαλασμένος πια. Καλά, εγώ μια ζωή όλο ενοχές ήμουνα, γιατί όλα τ’ απαγορευμένα μ’ άρεζαν: οι γυναίκες, το κρασί, οι πενιές … Ρε γαμώτο, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως, να πούμε, ταίριαζε να ΄μαστε επαναστάτες, δηλαδή άνθρωποι που καιγόμαστε από πάθος για τη ζωή, ρομαντικοί, ευαίσθητοι, ερωτευμένοι μέχρι θανάτου με τον άνθρωπο και τη λευτεριά του, να τραβάμε χαμογελώντας για το εκτελεστικό απόσπασμα, να υπομένουμε βασανιστήρια, φυλακές, κακό, και να ΄μαστε νερουλοί, νερόβραστοι, χωρίς φωτιά μέσα μας, σ’ όλη μας τη ζωή χωρίς πάθος, χωρίς ένα φάλτσο, νότες πειθήνιες μέσα στο πεντάγραμμο, που ακούνε μονάχα το μαέστρο. Σκατά.»
Χρόνης ΜΙΣΣΙΟΣ
...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς.

Στον ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ελπίζουμε όλοι, τελικά.

Μπράβο στη Φωτεινή Πιπιλή ...

Συμφωνώ και γιαυτό αντιγράφω από press-gr
http://press-gr.blogspot.com/2009/10/blog-post_5382.html

Καταγγέλλει το διακομματικό βόλεμα με μονιμοποιήσεις των κολλητών, στα μουλωχτά, στη Βουλή. Τι γράφει σε επιστολή της στον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.
Ολόκληρο το κείμενο

Επιστολή καταγγελία προς τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου κατέθεσε χθες, αμέσως μετά την ορκομωσία, η βουλευτής της Α’ Αθηνών με τη ΝΔ Φωτεινή Πιπιλή.
Όπως ενημερώνει με ανακοίνωσή της, με την επιστολή καταγγέλλει τη, για μία ακόμα φορά σκανδαλώδη, διακομματική, ρουσφετολογική τακτοποίηση συγγενικών και άλλων προσώπων σε θέσεις μονίμων υπαλλήλων της Βουλής ακριβώς την ημέρα προκήρυξης των εκλογών!
Η Φ. Πιπιλή σχολιάζει αρνητικά το γεγονός ότι με διακομματική συναίνεση, μονιμοποιήθηκαν χωρίς καμιά διαδικασία, άτομα του στενού περιβάλλοντος αντιπροέδρων της Βουλής από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. (Γ. Σούρλας, Ελ. Παπαδημητρίου, Αν. Νεράτζης, Φ. Πετσάλνικος, Ι. Δραγασάκης) σημειώνοντας μάλιστα ότι οι μονιμοποιήσεις αυτές έγιναν και από τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη καθώς και άλλων πρώην αξιωματούχων .
Η Φ. Πιπιλή τονίζει στον πρωθυπουργό ότι σύμφωνα με ολοσέλιδο, ενυπόγραφο δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή» 29-9, είχε και ο ίδιος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταθέσει πρόταση στον π. Πρόεδρο της Βουλής Δημήτρη Σιούφα για μονιμοποίηση σε οργανικές θέσεις, υπαλλήλων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Η βουλευτής ζητάει από τον πρωθυπουργό:
α. τον επανέλεγχο της νομιμότητας της απόφασης
β. τη δημόσια καταδίκη ανάλογων διαχρονικά αποφάσεων -3 φορές- επί κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ.
γ. την εφεξής -με νόμο- απαγόρευση μελλοντικών.

Ολόκληρο το κείμενο της επιστολής είναι το εξής:


Προς τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Γιώργο Παπανδρέου...

Σας έχω ακούσει επανειλημμένως να διακηρύσσετε την πίστη σας στο πολιτικό ήθος. Επειδή θέλω να πιστεύω ότι το εννοείτε, αναμένοντας να το αποδείξετε στην πράξη, σας θέτω υπ’ όψιν μια σκανδαλώδη διακομματική τακτοποίηση «εκλεκτών» σε θέση μονίμου στη Βουλή των Ελλήνων.
Στη δίνη του προεκλογικού αγώνα, με ολοσέλιδο δημοσίευμα η εφημερίδα «Καθημερινή» το Σάββατο 26.09.09 με την υπογραφή του έγκριτου κοινοβουλευτικού συντάκτη Φ. Καλλιαγκόπουλου, καταγγέλει:
Διορισμοί – εξπρές στη Βουλή προ των εκλογών. Σκάνδαλο ρουσφετολογικών προσλήψεων μετακλητών υπαλλήλων με διακομματική συναίνεση και «συντεχνιακή σιωπή».
Ειδικότερα όπως προκύπτει και από ΦΕΚ της τελευταίας ημέρας πρίν το κλείσιμο της Βουλής (Αρ.387/4.09.09) αλλά και από ΦΕΚ που αναφέρονται στις 3 πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου -σύμφωνα με το δημοσίευμα- σχεδόν το σύνολο των αντιπροέδρων της Βουλής από Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (Γ.Σούρλας, Ελ.Παπαδημητρίου, Αν.Νεράτζης, Φ.Πετσάλνικος, Ι.Δραγασάκης) καθώς και εν ενεργεία ή απόμαχοι αξιωματούχοι π.χ. ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργος Καρατζαφέρης, η πρώην Πρόεδρος της Βουλής κα. Μπενάκη αλλά και εσείς προσωπικά ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προχωρήσατε, μετά από πρότασή σας στον τότε Πρόεδρο της Βουλής κ. Δημήτριο Σιούφα, στη μονιμοποίηση των «εκλεκτών» σας εν μια νυκτί!
Μόλις δύο χρόνια ήμουν βουλευτής (2007-2009) και βίωσα αυτή την απαράδεκτη και ανήθικη τακτική της «συντεχνίας των 300» στην οποία αντέδρασα πρώτη και μόνη -αρχικά- σε περιπτώσεις που έπεσαν στην αντίληψή μου όπως π.χ στην επίσης σκανδαλώδη «Ρύθμιση υπηρεσιακής κατάστασης πρώην Βουλευτών» που τακτοποιούσε σε θέση Διευθυντών όλους τους πρώην Βουλευτές, Ευρωβουλευτές, Νομάρχες, Δημάρχους κτλ.
Κύριε Πρόεδρε
Αγανακτώ όταν με τέτοιου είδους πολιτικές συμπεριφορές μπαίνουμε και οι «300 στο ίδιο τσουβάλι». Είμαστε πολλοί όσοι παραμένουμε σταθεροί στις αξίες που προσδοκούν να τηρήσουμε πιστά οι Πολίτες.
Με αυτό το σκεπτικό ζητώ :
α. τον επανέλεγχο της νομιμότητας της απόφασης
β. τη δημόσια καταδίκη ανάλογων διαχρονικά σκανδαλωδών αποφάσεων, οι οποίες ελήφθησαν 3 φορές επί κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τον τότε Πρόεδρο κ. Απόστολο Κακλαμάνη
γ. την εφεξής - με νομοθετική ρύθμιση- απαγόρευση μελλοντικών. Οριστικώς και αμετακλήτως!
Μετά τιμής
Φωτεινή Πιπιλή

Εισαγγελική έρευνα για το νερό του Δήμου Θερμαϊκού

Εισαγγελική έρευνα για το νερό 32 σχολείων της Θεσσαλονίκης
Θεσσαλονίκη 14-10-2009
Επείγουσα προκαταρκτική εξέταση για το νερό -δηλητήριο που πίνουν οι μαθητές 32 σχολείων, σύμφωνα με πανεπιστημιακή έρευνα, παρήγγειλε ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Δημήτρης Παπαγεωργίου. Ζητεί να διακριβωθεί αν συντρέχει περίπτωση κίνησης της ποινική δίωξης για το έγκλημα των άρθρων 279-280 του Ποινικού Κώδικα (δηλητηρίαση πηγών, κλπ) ή για οποιαδήποτε άλλη αξιόποινη πράξη.

Από κοινή έρευνα των εργαστηρίων Χημείας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Υγιεινής της Ιατρικής Σχολής και Ιατροδικαστικής - Τοξικολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου προέκυψε ότι: Τα δείγματα πόσιμου νερού από τις βρύσες 32 σχολείων των δήμων Χαλάστρας, Αξιού, Εχεδώρου, Λαγκαδά, Θερμαϊκού, Αγίου Αθανασίου και Βασιλικών περιείχαν υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού , νιτρικών ιόντων και μαγγανίου. Η ρύπανση του πόσιμου νερού προήλθε από την ρύπανση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα από αζωτούχα λιπάσματα, απορρίμματα ζώων, βιομηχανικά και αστικά λύματα.

Με ανακοινώσεις, απάντησαν μόνο οι δύο από τους επτά δήμους. Ο δήμος Λαγκαδά αναφέρει: "Εδώ και τρία χρόνια το νερό των συγκεκριμένων δημοτικών διαμερισμάτων είναι άριστης ποιότητας και κατάλληλο για πόση όπως αποδεικνύουν και τα αποτελέσματα των συνεχών δειγματοληψιών που πραγματοποιεί η Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Λαγκαδά".

Από την πλευρά του, ο δήμος Αξιού επισημαίνει ότι η έρευνα είναι ανεπίκαιρη, καθόσον πραγματοποιήθηκε το 2005 και η κατάσταση που περιγράφεται δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα.

αντιγράφω από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=92080

Αιχμάλωτη πολιτική

Σε μια σειρά ατέρμονων ρητορικών αναμετρήσεων περί των θεωρητικών κομματικών προγραμμάτων και του πιθανού εκλογικού αποτελέσματος, εγκλωβίζονται για ακόμη μία φορά οι πολίτες, γεγονός που οδηγεί μοιραία στην απουσία παραγωγής πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια της σύγχρονης προεκλογικής διαδικασίας, ουδείς ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον αγώνα που διεξάγεται σε επικοινωνιακό, πλέον, επίπεδο. Έχουν περάσει οι εποχές «του μπαλκονιού», του στημένου διαλόγου-μονόλογου και του φανατικού οπαδού.
Και όλα αυτά γιατί είναι γνωστό ότι η πολιτική είναι αιχμάλωτη σε σκοτεινές υποθέσεις, σε ιδιωτικά συμφέροντα, σε σκάνδαλα και σε κάστες και αδυνατεί, πλέον, να εκπληρώσει το χρέος της: να υπηρετήσει το συμφέρον του κάθε πολίτη.
Όλα αυτά τα γνωρίζουμε ή τουλάχιστον τα υποψιαζόμαστε. Είμαστε γνώστες της διαφθαρμένης και διαπλεκόμενης πολιτικής. Είμαστε γνώστες του στείρου πολιτικού λόγου, ο οποίος κατάντησε να είναι ένας ρητορικός και μόνο λόγος, που αποσκοπεί στην παραπλάνηση μέσω της ικανότητας του χειρισμού των εργαλείων του.
Παρόλα αυτά είμαστε εδώ. Δηλώνουμε παρόντες σε καθημερινή βάση. Είμαστε εδώ για να στηρίξουμε την αναγκαιότητα και την ουσία της Δημοκρατίας: τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ μας στην επίλυση, τοπικών και μη, προβλημάτων και στην ενίσχυση και προώθηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Δε λογαριάζουμε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες. Αντιμετωπίζουμε το καθετί με γνώμονα την απελευθερωμένη από πάθη συνείδησή μας. Μπορούμε να μη σκύβουμε το κεφάλι και να λέμε «ΟΧΙ».
ΟΧΙ. Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Έχουμε τη δύναμη του μυαλού και της καρδιάς μας. Την ανθρώπινη δύναμη. Θέλουμε όραμα για τον τόπο μας. Θέλουμε ελπίδα για το μέλλον μας.
Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, ούτε παντογνώστες, όπως δεν υπάρχει και κατάσταση που δεν ανατρέπεται. Μπορούμε και έχουμε χρέος να προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα.
Γι’ αυτό συμμετείχα και θα συμμετέχω από κάθε μετερίζι. Με μόνο σκοπό να γίνει πραγματικότητα η συμμετοχική δημοκρατία. Οι πολιτικές μου θέσεις και στάσεις γνωστές. Εμμένω σ’ αυτές. Εμμένω και επιμένω ότι το εκλογικό σώμα μπορεί να αξιοποιήσει την κριτική του ικανότητα. Δε χρειάζεται καθοδηγητή. Ο κόσμος γνωρίζει. Αρκεί να τολμήσει να διαδώσει τις ήδη ανακαλυμμένες αλήθειες, να τις κοινωνικοποιήσει, να τις ζωντανέψει και να επιβάλλει, επιτέλους, την ηθική τάξη.
Εξάλλου, ο άνθρωπος δε χρειάζεται να του πει κανείς τι θα κάνει. Χρειάζεται να απελευθερωθεί και να το κάνει.
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

Απολογισμός 2009

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά ο απολογισμός της δημοτικής αρχής καθιστά αναξιόπιστο και μη ικανό το δήμο ως οργανισμό στο να απορροφήσει και να αξιοποιήσει κρατικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, καθώς και στο να καθοδηγήσει τον τόπο μας σε αναπτυξιακή πορεία. Και ενώ τις δύο προηγούμενες χρονιές υπήρχε η πίστωση χρόνου και η ελπίδα για αλλαγή πορείας, φοβάμαι ότι έφτασε η ώρα της τελικής κρίσης, αυτής του κόσμου.

Θεωρώ περιττό να αναφερθώ στο τι μπορούσατε να κάνετε και δεν κάνατε, στο τι κάνατε το οποίο δεν έπρεπε να κάνετε, δεδομένου ότι έχω δημοσιοποιήσει τις απόψεις και τις προτάσεις μου, εντός και εκτός του Δημοτικού Συμβουλίου, καθόλη τη διάρκεια αυτών των τριών χρόνων. Θα σταθώ μόνο στην ανεπάρκειά σας στο να δώσετε λύση στο πρόβλημα της σχολικής στέγης στο Δήμο μας, και ιδιαίτερα, στους Νέους Επιβάτες για τους οποίους , αξίζει να σας υπενθυμίσω, ότι προεκλογικά είχατε κιόλας δημιουργήσει δημοτικό σχολείο, καθώς και στο καυτό θέμα της ασφαλούς πρόσβασης των παιδιών στο Λύκειο.

Τα παιδιά μας βρίσκονται στο δρόμο!

Όταν, λοιπόν, εσείς ως διοίκηση και ως μεγάλοι και ως σκεπτόμενοι δεν ενδιαφέρεστε επαρκώς για την παιδεία και την ασφάλεια των παιδιών, τα οποία κατά γενική ομολογία είναι το μέλλον του κόσμου, τι άλλο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε σε αυτή την συνάντησή μας ως σημαντικό και ελπιδοφόρο. Φοβάμαι πως τίποτα πια.

Κύριε Πρόεδρε,

Προηγήθηκε διαβούλευση της Αντιπολίτευσης για την περίπτωση διαμαρτυρίας και αποχώρησης από τη διαδικασία. Διαμαρτυρία με την οποία και συμφώνησα. Είμαι εδώ όμως για να απολογηθείτε. Να σας ακούσω στηρίζοντας τον θεσμό που σας αναγκάζει να δώσετε λόγο έστω και χωρίς να τον πιστεύετε. Είμαι εδώ για ν’ ακουστεί μια άλλη φωνή. Είμαι εδώ για να ενισχύσω την ΠΟΛΙΤΙΚΗ σε αντίθεση με σας που συνειδητά ή ασυνείδητα την οδηγείτε σε κρίση.

Σας παρακαλώ τελικά να δοθεί ο λόγος στους πολίτες του Δήμου μας. Αρκετά τους κουράσατε.

Ευχαριστώ.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

100 ημέρες;

φίλοι μου καλοί, νομίζω ότι 100 ημέρες είναι αρκετές σε σας εκεί κάτω για
ν' αλλάξετε .......
Είμαι μαζί σας.
Καλή δύναμη.

Η εξουσία λειτουργεί για το δημόσιο συλλογικό συμφέρον

Πραγματική Αλλαγή

Πραγματικά συγχαρητήρια αξίζουν στους υποψήφιους βουλευτές μας (ΠΑ.ΣΟ.Κ) που έδωσαν τον αγώνα τους για τις αξίες και τις αρχές του κινήματός μας και συντέλεσαν μέσα από τον καθαρό προεκλογικό τους αγώνα στο ν’ αλλάξει πορεία ο τόπος, να βρει επιτέλους η πατρίδα μας ένα νέο προσανατολισμό που της αξίζει, ν’ αποκτήσει πολιτικό πολιτισμό.
Συνεχίστε το δρόμο που βαδίζετε κι εμείς όλο και περισσότερο θα επενδύουμε την εμπιστοσύνη μας πάνω σας.
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης
Δημοτικός Σύμβουλος
Δήμου Θερμαϊκού

... η μικρή ζωή μας.

Κρατιέμαι...

Αντιγράφω από ANemos

Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μη μιλήσω, να μη γράψω τις λέξεις που ξεπηδούν από τα στομάχια μου. Λέξεις που δεν μπορώ να τις χωνέψω. Τρομερές λέξεις. Τρομερά συναισθήματα που στα τόσα χρόνια δεν έχω ξανανιώσει να σκάνε με τόση ένταση μέσα μου.

Κρατιέμαι από τα λιγοστά γράμματα που έμαθα, τα λιγοστά βιβλία που διάβασα, τις λιγοστές ιστορίες που μελέτησα.
Κρατιέμαι από τα λιγοστά χέρια που έσφιξα επειδή το ήθελα και τα λιγοστά χέρια που έσφιξαν τα δικά μου και ένιωσα σαν να έπιανα καρδιές ματωμένες.
Κρατιέμαι από τα όνειρά μου κι από τα μάτια των παιδιών μου.
Κρατιέμαι από το "ω, γαμώτο" των φίλων μου. Που δεν θέλω να τους το κάνω χειρότερο.
Κρατιέμαι από το "όλα διορθώνονται, μόνο ο θάνατος δεν διορθώνεται" που μου είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης στη συνέντευξη που του πήρα και θα διαβάσετε στο επόμενο τεύχος του ARREN.

Κρατιέμαι. Κάνω τον μαλάκα, που λένε.
Στην ανάγκη το κλείνω κιόλας κι ασχολούμαι με τα παιδιά μου. Ρίχνω 4-5 βουτιές στη θάλασσα. Πίνω μισό βαρέλι τσίπουρα.
Αλλά αυτό το "κάνω το μαλάκα", επειδή πρώτη μου φορά θα το κάνω, θα το πληρώσουν ακριβά κάποιοι.

Δημοτική Αστυνομία: ευέλικτη ή εγκλωβισμένη;

Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 18^ης Αυγούστου 2009 ψηφίσαμε την ίδρυση και τη λειτουργία της Δημοτικής Αστυνομίας στο δήμο μας. Η εν λόγω υπηρεσία υπάγεται οργανικά, λειτουργικά και νομικά στο επιβλέπον όργανο των ΟΤΑ, το Υπουργείο Εσωτερικών. Οι αρμοδιότητές της αλλά και όλα τα θέματα που την αφορούν, εκτός των οικονομικών, καθορίζονται από το Υπουργείο Εσωτερικών και σχετίζονται με τη φύλαξη κτιρίων, τον έλεγχο μικροπωλητών και το παρεμπόριο, την παράνομη στάθμευση, την εποπτεία στάθμευσης των οχημάτων, τον έλεγχο καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, την κατάληψη κοινόχρηστου χώρου, την καθαριότητα και την αισθητική της πόλης και την τήρηση των διατάξεων που εκδίδει το Δημοτικό Συμβούλιο. Πρόσφατα ο Δήμος Αθηναίων καθόρισε υπεύθυνη τη Δημοτική Αστυνομία του και για τον έλεγχο του καπνίσματος, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση των υπαλλήλων αστυνομικών οι οποίοι θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο θα έρθουν αντιμέτωποι με τους πολίτες και έτσι θα αλλοιωθεί η βασική αρχή της υπηρεσίας τους που έγκειται στη «φιλικότητα προς τον πολίτη» όπως διατείνονταν οι βουλευτές κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Προσπαθώντας να δούμε το πλαίσιο της νέας αυτής υπηρεσίας θα λέγαμε, καταρχήν, ότι είναι πλεονέκτημα η ύπαρξή της, δεδομένου ότι μοναδικό σκοπό έχει την ασφάλεια και την προστασία των κατοίκων ενός και μόνου Δήμου. Δεν έχει καμιά υποχρέωση για την επιβολή τού νόμου σε άλλες τοπικές αυτοδιοικήσεις. Κατά συνέπεια, η συγκεκριμένη υπηρεσία και τα μέλη της είναι υπεύθυνα αποκλειστικά για το δήμο στον οποίο υπηρετούν.

Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα σχετίζεται με το επίπεδο εποπτείας και την υποχρέωση λογοδοσίας που ασκεί η δημοτική αρχή σε μια δημοτική υπηρεσία αστυνομίας. Συγκεκριμένα, περιγράφει σαφώς το ρόλο, τις αρμοδιότητες και τις δραστηριότητες της και είναι αυτή που θα εγκρίνει τις πολιτικές της συγκεκριμένης υπηρεσίας και τον καθορισμό των σκοπών και των στόχων της με βάση, βέβαια, το πλαίσιο που έθεσε το Υπουργείο Εσωτερικών και, ταυτόχρονα, τον αριθμό των υπαλλήλων που διορίζει σε κάθε δήμο.

Με βάση τα παραπάνω θεωρείται από τη δημοτική αρχή ότι η δημοτική αστυνομία των έξι ατόμων θα συντελέσει αποτελεσματικά «στη διατήρηση της τάξης στο Δήμο Θερμαϊκού, στην αναβάθμιση της καθημερινής εικόνας της πόλης και στη βελτίωση των συνθηκών κυκλοφορίας» και θα «βελτιώσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες, (Δηλώσεις του δημάρχου κ. Αλεξανδρή στην εφημερίδα «ΘΕΑ», Αύγουστος 2009).

Από την άλλη όψη του νομίσματος, η ίδρυση και η λειτουργία της δημοτικής αστυνομίας αποτελεί μια ακόμη ευθύνη της δημοτικής αρχής η οποία σε τελική ανάλυση διαχειρίζεται το κλειδί για την επιτυχή εφαρμογή και της υπηρεσίας αυτής. Έτσι θα πρέπει να υπάρχει η ανάλογη τεχνογνωσία και η ανάλογη ευσυνειδησία για να λειτουργήσει, σύμφωνα με τους αντίστοιχους νόμους, όπως και όλες οι άλλες υπηρεσίες. Γιατί είναι γνωστό ότι πολλοί δήμοι, σε παγκόσμιο επίπεδο, εμφανίζονται να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην ειδική αυτή αστυνομία και να οδηγούνται στην διάλυσή της.

Επίσης, ο αριθμός και η ποικιλία των καθηκόντων που αναλαμβάνει η υπηρεσία αυτή μέσω του δήμου απαιτεί μια σημαντική δέσμευση χρόνου από τα μέλη της τοπικής διοίκησης, τα οποία είναι υπεύθυνα για το κύρος και την αξιοπιστία της αστυνόμευσης, καθώς και μια αναλυτική εκτίμηση του κόστους που απαιτεί η δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας ειδικά σε δήμους οι οποίοι έχουν πολύ λίγα έσοδα και ταυτόχρονα πολλά δάνεια. Επομένως, είναι στα χέρια της τοπικής αυτοδιοίκησης η αξιοκρατική, η φιλική και η μη εγκλωβισμένη σε πελατειακές ή συγγενικές σχέσεις λειτουργίας της, δεδομένου ότι μερικοί δημοτικοί αστυνομικοί είναι «ντόπιοι» και άρα, όχι «ξένοι» οι οποίοι «ξένοι» φαίνονται να διαβιώνουν υπό άλλο καθεστώς.

Μια άλλη παράμετρο που θα ήθελα να επισημάνω είναι αυτή που αφορά την πάταξη του παρεμπορίου, την οποία, βέβαια, επισημαίνει και ο δήμαρχος στο προαναφερθέν δημοσίευμα. Σχετικά, λοιπόν, με το θέμα αυτό δεν μπορώ να μην μιλήσω (γιατί το να σωπαίνεις είναι αναξιοπρεπές) για τις εγκάρδιες σχέσεις που έπεσαν στην αντίληψή μου μεταξύ αντιδημάρχου και μικροπωλήτριας στην παραλία Περαίας, ακυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις παραπάνω δηλώσεις της δημοτικής ηγεσίας η οποία φαίνεται ότι νοιάζεται για τα καταστήματα της περιοχής.

Εντοπίζοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω καταλήγουμε στη γνωστή ρήση: «Με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγεια». Η πράξη είναι αυτή που θα αποδείξει τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητα «του λειτουργήματος» αυτού, όπως το χαρακτηρίζει ο δήμαρχος, αν και θεωρώ ότι πίσω από αυτόν τον όρο κρύβεται η αγωνία για επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών μας και το «βόλεμα» στο δημόσιο και όχι το πάθος για προσφορά. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ή αυτή που έχει μισθό τελεί ένα επάγγελμα το οποίο οφείλει να υπηρετεί με επαγγελματική πλέον ευσυνειδησία. Επομένως, είναι αναγκαίο και καλό να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι ώστε να γνωρίζουμε και να απαιτούμε σε κάθε περίπτωση τη δικαιοσύνη και την ισότητα στην καθημερινότητά μας.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

live.pasok.gr

Ξυπνάτε ρεεεεεεεε

Αντιγράφω από
http://logoplokies.blogspot.com/2009/06/blog-post_25.html


Τόσο φτάνει;

"΄Εχει ξαναγραφεί πως η 5ετης παρένθεση της νεοδεξιάς του Καραμανλή, θα μείνει στην ιστορία, ως η περίοδος του τίποτα, μιας και δεν κατορθώθηκε τίποτα το αξιόλογο, σ΄ οποιονδήποτε τομέα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό της «νέας διακυβέρνησης», ως γνωστόν, ήταν τα πάμπολλα σκάνδαλα, που συγκλόνισαν τη χώρα και παρουσίασαν την έφεση του πολιτικού προσωπικού της Δεξιάς, στην απατεωνιά και τη διαφθορά.

Η βασική επίπτωση, όμως, από τη δράση του καραμανλικού πολιτικού team, τώρα έρχεται στο φως, μέσα από τα πλέον επίσημα στοιχεία των διεθνών οικονομικών και στατιστικών οργανισμών : στην Ελλάδα του 2008, η φορολόγηση του εισοδήματος των φυσικών προσώπων ήταν 40% και η φορολόγηση των εταιρειών, μόλις, 25%. Επίσης ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής το 2007 ήταν για την εργασία 35,5%, για την κατανάλωση 15,4% και για το κεφάλαιο 15,9% (στοιχεία 2006),΄όπως ανακοίνωσε, πρόσφατα, η Eurostat…
Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, δείχνουν ακόμα πιο καθαρό, το αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής της ΝΔ., καθώς, σύμφωνα μ΄ αυτά, ο φόρος, που καλείται να πληρώσει ετησίως ένα παντρεμένο ζευγάρι με δυο παιδιά, στην Ελλάδα, καλύπτει το 42,7% του συνολικού εργατικού κόστους, κάτι που κατατάσσει την Ελλάδα στη δεύτερη θέση του σχετικού πίνακα του ΟΟΣΑ για τη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών παγκοσμίως, πίσω, μόνο, από την Ουγγαρία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μέσος όρος για τις χώρες του ΟΟΣΑ διαμορφώνεται μόλις στο 27,3%.

Πέρα, λοιπόν, από τις διακηρύξεις, πέρα από τα επικοινωνιακά τρυκ και την προπαγάνδα, η ουσία είναι, πως η πολιτική η οποία εφαρμόστηκε την τελευταία πενταετία στη χώρα μας, είχε καθαρά ταξικούς προσανατολισμούς και στόχους, ενάντια στον εργαζόμενο λαό και υπέρ του κεφαλαίου και των φορέων του. Ο Καραμανλής και το χρεοκοπημένο πολιτικό του προσωπικό, βρήκαν την ευκαιρία, να τα πάρουν από τους πολλούς μη προνομιούχους και να τα χαρίσουν στους λίγους έχοντες και κατέχοντες. Με δυο λόγια, έκαναν τους φτωχούς, φτωχότερους κα τους πλούσιους, πλουσιότερους !...

Και μετά απ΄ όλ΄ αυτά, έχουν το θράσος, να συνεχίζουν τον σφαγιασμό του λαού, με νέα φορομπηχτικά μέτρα…"

Ξυπνάτε ρεεεεε

Αθάνατος

Mind Control

Αποτελέσματα Ευρωεκλογών

http://ekloges.ypes.gr/pages/index.html

Σημαντικότατη άνοδο κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ και στα ποσοστά του αλλά και σε απόλυτο αριθμό ψηφισάντων.
Μπράβο σε όλους.

«Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; υπάρχει τρίτος δρόμος;»

Δημοσίευμα της εφημερίδας "ΠΕΡΑΙΑ"
Είναι γνωστό, ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι μια νέα θεωρία και κατ’ επέκταση, ο οικολογικός-σοσιαλισμός εμπεριέχει σημαντικές αρχές και αξίες, σχετικές με το περιβάλλον, για του οποίου την καταπολέμηση και αποκατάσταση της οικολογικής καταστροφής του έχει, ήδη, δεσμευθεί, ο ίδιος.

Αλλά γιατί έχει ειπωθεί, κατά καιρούς, η φράση «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», η οποία υπονοεί ότι η εναλλακτική επιλογή του σοσιαλισμού είναι η βαρβαρότητα; Μάλιστα το τελευταίο διάστημα το παραπάνω δίλημμα, έφερε στο πολιτικό προσκήνιο ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας για τις ευρωεκλογές, δημιουργώντας πολιτική ταραχή και ένα πεδίο συγκρούσεων και αντιπαράθεσης, για το αν έχει δικαίωμα να το χρησιμοποιεί στη συγκυρία τού σήμερα.

Θεωρώ, ότι το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι να δούμε εάν οι παραπάνω έννοιες ερμηνεύουν τη σημερινή κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση, έτσι ώστε να μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε ή να τις επικαλούμαστε για να αποτυπώσουμε αυτή. Άλλωστε η επίκληση στην αυθεντία, γιατί περί αυθεντικής φράσης πρόκειται, είναι γνωστή στρατηγική όχι μόνο του πολιτικού και ρητορικού λόγου, αλλά και του καθημερινού μας. Πολύ συχνά όλοι μας χρησιμοποιούμε ως επιχειρήματα αξιωματικές φράσεις και γνωμικά τα οποία έχουν ειπωθεί από αρχαιοτάτων χρόνων και έχουν τη δική τους αξία.

Σίγουρα οι λέξεις δεν είναι «αθώες» και κατ’ επέκταση, οι ιδεολογίες, οι οποίες εκφράζουν πάντα τα συμφέροντα κοινωνικών τάξεων και δυνάμεων, αποτελούν το αποτύπωμα ιστορικών τομών της κοινωνικής εξέλιξης και ιδεολογικά όπλα των δυνάμεων που συγκρούονται. Έτσι, οι όροι-έννοιες, οι ιδεολογίες, δεν γεννιούνται από το πουθενά στα κεφάλια των ανθρώπων. Κωδικοποιούν τις κοινωνικές σχέσεις και μια τέτοια, εκτιμώ, ότι προσπάθησε να αποτυπώσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Σ’ αυτό το πλαίσιο ο όρος βαρβαρότητα έχει χρησιμοποιηθεί από την Αριστερά, με διάφορους τρόπους, αλλά πιο συχνά για την περιγραφή των δράσεων ή των κοινωνικών συνθηκών που είναι κατάφορα απάνθρωπες, βάναυσες και βίαιες. Δεν είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται επιπόλαια, διότι δεν αποτυπώνει απλώς την κακή συμπεριφορά, αλλά και τις παραβιάσεις των πιο σημαντικών προτύπων της ανθρώπινης αλληλεγγύης και της πολιτισμένης ζωής. Έτσι, στην αρχική της μορφή η συγκεκριμένη διλημματική φράση - «Η αστική κοινωνία βρίσκεται σε ένα ......σταυροδρόμι, είτε θα μεταβεί στο σοσιαλισμό είτε θα επιστρέψει στη βαρβαρότητα» - δήλωνε από τη μία, ότι η συνέχιση του καπιταλισμού θα οδηγήσει στην κατάρρευση του σύγχρονου πολιτισμού και στην ανάδυση μιας φτωχής, πεινασμένης και σκληρής κοινωνίας και από την άλλη, ότι ο σοσιαλισμός είναι αναπόφευκτος.

Αν και ο πόλεμος, για τον οποίο ειπώθηκε η παραπάνω φράση, στο εσωτερικό της Ε.Ε. αποτελεί παρελθόν, παρόλα αυτά η ανθρώπινη βαρβαρότητα διαιωνίζεται αλλάζοντας μορφές στη διαδρομή της Ιστορίας. Γιατί η βαρβαρότητα, κατά πολλούς, δεν είναι ένα στοιχείο απολύτως ξένο και ριζικά αντίθετο προς τον πολιτισμό, αλλά αποτελεί ίδιον γνώρισμά του. Έτσι, θεωρείται, ότι δεν υπάρχει πράξη του πολιτισμού που να μη συνιστά ταυτοχρόνως μια πράξη βαρβαρότητας. Όπως ο λόγος περιέχει τον παραλογισμό, έτσι και ο πολιτισμός περιέχει ή και παράγει τη βαρβαρότητα. Ο ισχυρισμός αυτός αποδεικνύεται με βάση τα γνωρίσματα ιστορικών περιόδων, κατά των οποίων βλέπουμε να συνυπάρχουν συγκρουσιακά αλλά και συνεργατικά τα τυπικά γνωρίσματα της βαρβαρότητας, η αυθαιρεσία τής εξουσίας, οι πόλεμοι, οι σφαγές, οι καταστροφές, οι λεηλασίες και τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του πολιτισμού, η άνθηση των τεχνών, των γραμμάτων, κ.λ.π.

Επομένως, υπάρχουν, αναμφισβήτητα, σύγχρονες μορφές βαρβαρότητας που αναπτύσσονται και καταστρέφουν την ανθρωπιά, την υπευθυνότητα, την αλληλεγγύη και τη συμβίωση. Ας μη μας ξενίζει, λοιπόν, ο όρος και ας προσπαθήσουμε να δούμε κατάματα τη σημερινή κατάσταση η οποία δεν απέχει πολύ από την ιδέα τής βαρβαρότητας. Οικονομική κρίση, αύξηση της ανεργίας, φτώχεια, πείνα, σκάνδαλα και πολιτική σήψη, ιδιωτικοποιήσεις στα δημόσια αγαθά, επέκταση χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, αυτή είναι η πραγματικότητα της βαρβαρότητας του 21^ου αιώνα.

Ο σοσιαλισμός, λοιπόν, ο οποίος ευαγγελίζεται την απόλυτη ισότητα, το ίσο εισόδημα για όλους, ανεξάρτητα από καταγωγή, ικανότητα, εργατικότητα, είναι «ένα κίνημα αντίστασης κατά του αφανισμού της αγάπης μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα». Βέβαια, αν και δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. ούτε στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, το αρχικό ερώτημα παραμένει και πλανάται. Η βαρβαρότητα μας απειλεί, ακόμα και πίσω από τις στρατηγικές που, υποτίθεται, την αντιμάχονται. Το σύγχρονο κράτος, με τις έκτακτες «αντιτρομοκρατικές» ρυθμίσεις και τις τεχνολογίες κοινωνικού ελέγχου, αν και διαφέρει ασφαλώς από τις προηγούμενες κοινωνικές και ιστορικές δομές, οδηγεί ωστόσο σε μια νεωτερική βαρβαρότητα.

Έτσι, καμιά κοινωνία η οποία επιτρέπει να συμβεί αυτό δεν μπορεί να ονομάζεται πολιτισμένη. Καμιά κοινωνική τάξη η οποία επιτρέπει να συμβεί αυτό αξίζει να επιβιώσει. Και κατά αναλογία, κανένα πολιτικό κόμμα το οποίο επιτρέπει την καταπάτηση της ανθρώπινης διαβίωσης και αξιοπρέπειας δεν πρέπει να ψηφιστεί. Γιατί, δεν υπάρχουν βάρβαροι και απολίτιστοι άνθρωποι, αλλά βάρβαρες και απάνθρωπες πολιτικές οι οποίες οδηγούν στη βαρβαρότητα.

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης
Δημοτικός Σύμβουλος

Αρχιερέας της υπεκφυγής ή ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ;

KATAZHTEITAI

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

υπεκφυγή η [ipekfijí] : έμμεσος τρόπος για να αποφύγει κανείς μια δύσκολη ή δυσάρεστη κατάσταση (να δώσει απάντηση, να δεσμευτεί για κτ. κτλ.): Άρχισε τις υπεκφυγές. Άσε τις υπεκφυγές.

[λόγ. υπεκ(φεύγω) -φυγή κατά το σχ.: φεύγω - φυγή μτφρδ. γαλλ. subterfuge]

όχι

όχι ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ της υπεκφυγής

αλλά πιο σωστά

ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

διαφυγή η [δiafijí] Ο29 : η ενέργεια ή το αποτέλεσμα του διαφεύγω. 1. απόδραση και διάσωση: Ελέγχονται οι έξοδοι της χώρας, για να εμποδιστεί η ~ του καταζητούμενου σε γειτονικές χώρες. || (μτφ.): Δεν υπάρχει δυνατότητα / οδός διαφυγής για τον άνθρωπο που έχει εγκλωβιστεί στις σύγχρονες πόλεις. || ~ κεφαλαίων στο εξωτερικό, λαθραία εξαγωγή. 2. διαρροή, απώλεια υγρού ή αερίου από δοχείο, αγωγό κτλ.

και μήπως τελικά πρέπει να τους αντιγράψουμε;

"Και τα αυγά πήγαν σύννεφο... Χιλιάδες Τσέχοι κινητοποιήθηκαν μέσω του Facebook και πέταξαν αυγά στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Δημοκρατικού Κόμματος"
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 28-5-2009

Παλαιόπολη Άνδρου
Η θέα απ' το τροχόσπιτο.

Εικόνες από το 1ο Μαθητικό Συνέδριο Δήμου Θερμαϊκού

Μ Π Ρ Α Β Ο στα Π Α Ι Δ Ι Α

Πρόγραμμα 1ου Μαθητικού Συνεδρίου Δήμου Θερμαϊκού

"Τα παιδιά μιλούν για τα παιδιά"

1ο Μαθητικό Συνέδριο Δήμου Θερμαϊκού

«Τα ‘χουμε πει όλα …»

Στη χώρα τής πολυλογίας κατά καιρούς τα έχουμε πει όλα. Από αρχαιοτάτων χρόνων έχουν μιλήσει οι φιλόσοφοι και μας έχουν αφήσει παρακαταθήκη λόγια και έργα σημαντικά, σχετικά με αξίες της ζωής, τα οποία είναι επίκαιρα ακόμη και σήμερα. Πολιτική και Πολιτικοί, Νόμοι και Πολιτεία, Βίος και Ηθική. Στη νεωτερική και μετανεωτερική εποχή υπάρχει πλούτος σχετικών απόψεων, ο οποίος εκπορεύεται, όχι μόνο από τους σύγχρονους «σοφούς», αλλά και από τους «κοινούς θνητούς», δια μέσου των πολυάριθμων, πανελλήνιων και τοπικών εφημερίδων και, ιδιαίτερα, διά μέσου του διαδικτύου. Η τεχνολογική επανάσταση, λοιπόν, προσπαθεί να δώσει βήμα σε όλους μας με σκοπό την καλύτερη ενημέρωση και την πολυπολιτισμικότητα των απόψεων.

Κατά αυτόν τον τρόπο τα έχουμε πει όλα. Έχουμε πει για την απαξίωση της πολιτικής και τη διαφθορά των πολιτικών, για τη φθορά όλων των θεσμικών συστημάτων μας, για την παραβατικότητα των νέων, για την οικονομική κρίση, για τη δυνατότητα αλλαγής σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Έχουμε πάμπολλες φορές συζητήσει, για αυτά και για άλλα θέματα, στα σπίτια, στα καφενεία, στους δρόμους, στα blogs, σε συναθροίσεις -οι οποίες πάντα χαρακτηρίζονται ως συνωμοτικές- και ουκ ολίγες φορές έχουμε καταλήξει στη γνωστή φράση: «Αυτός ο τόπος δεν αλλάζει με τίποτα».

Το να μιλάμε πολύ και επί παντός επιστητού, όπως θα υποστήριζε η κοσμοθεωρία των φυλών και των γονιδίων, είναι στο αίμα μας. Το να μην πράττουμε, όμως, αυτά που λέμε και στη χειρότερη περίπτωση, να κάνουμε τα εντελώς αντίθετα, δεν ξέρω σε ποια θεωρία θα μπορούσαμε να στηριχτούμε για να το ερμηνεύσουμε και να το κατανοήσουμε. Ίσως, στο ότι γίναμε ξαφνικά όλοι «ειδικοί» πολυπραγματευτές και έχουμε αποκτήσει πολλαπλή ταυτότητα, το είδος τής οποίας ενέχει τον κίνδυνο της αλλοίωσης του ρόλου και του χαρακτήρα μας. Έτσι, όλοι γίναμε και δημοσιογράφοι, πολιτικοί, ψυχολόγοι, γιατροί και γιατί όχι, και δήμαρχοι, χάνοντας έτσι κάπου το δρόμο μας που είχε και έχει τη δική του ιστορία.

Τα έχουμε πει όλα. Κεκτημένο και αναφαίρετο δικαίωμα μας η ελευθερία τού λόγου. Μια ελευθερία που μας οδήγησε, σε μακρινές και παλιές εποχές, στην αναζήτηση της αλλαγής του κόσμου. Μια ελευθερία, όμως, που καταντά ασυδοσία όταν χρησιμοποιείται κακόβουλα και με σκοπό το ατομικό και μόνο συμφέρον. Μια ελευθερία που μας κρατά δέσμιους και φυλακισμένους στις ίδιες πάντα στάσεις και διαδρομές. Μια ελευθερία, τέλος, που εγκλωβίζει και εγκλωβίζεται στην ίδια πάντα ιστορία με την οποία είναι αποδεδειγμένο ότι χάσαμε το ραντεβού μαζί της.

Ιστορικά, λοιπόν, μιλάμε πολύ και μιλάμε για τα ίδια πράγματα με τον ίδιο διαχρονικό λόγο. Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται. Μπορεί να επαναλαμβάνονται κάποια στοιχεία και στιγμές της, οι οποίες, αν και μοιάζουν με τις σημερινές καταστάσεις, στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να εφαρμοστούν στα τωρινά πλαίσια. Επομένως, Μεσσίες δε θα υπάρξουν ξανά. Πέρασαν οι εποχές που οι άνθρωποι εναπόθεταν τις ελπίδες τους σε υπεράνθρωπους. Τώρα οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά τους μηχανισμούς της σωστής διοίκησης ενός κράτους, ενός δήμου, ενός οργανισμού. Τους έχουν μάθει από την καλή και από την ανάποδη. Μπορούν και απαιτούν πλέον το δίκιο τους με δυναμικότητα και αποτελεσματικότητα. Πολλά τα παραδείγματα σε όλους τους τομείς: από τα φακελάκια στο σύστημα υγείας έως τα κακώς κείμενα στο Δήμο τους.

Ήγγικεν, λοιπόν, η ώρα να κάνουμε τη δική μας επΑνάσταση και να ορθώσουμε ένα νέο Λόγο. Ένα λόγο που δε θα υπόσχεται αλλά θα πραγματοποιεί. Ένα λόγο που δε θα καταγγέλει αλλά θα αναγγέλει. Ας κάτσουμε λίγο να σκεφτούμε γιατί θα έλθει σύντομα η στιγμή να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε...Θα έρθει σύντομα η στιγμή, αν δεν έχει έρθει, που θα ψιθυρίζουμε τα παρακάτω λόγια:

«Έληξε η αμφισβήτηση

Αποφανατίστηκαν οι επαναστάσεις.

Καταγγέλθηκε η απάτη κάθε “πρωτοπορίας”.

Μια οργιαστική Σιγή εβλάστησε σε όλες τις ρωγμές.

Κοιτάξτε αυτούς τους νεαρούς των δεκαπέντε-δεκαεφτά χρονών.

Κοιτάξτε τους καλά.

Προσέξτε την Κατήφεια τους.
Την νευρική τους απάθεια, την σιωπή τους, την δύσαρθρη ομιλία τους, την δύσθυμη σκληρότητα τους.
Προσέξτε πόσο ακίνητος είναι αυτός ο Νέος Άνθρωπος.
Πόσον αμίλητο φόνο κουβαλάει μέσα του.

Κι αν ακόμα δεν είναι αυτοί ο Συναγερμός, θα έρθουν παιδιά και έφηβοι που θα είναι προορισμένοι για τον Νέο Λόγο.

Απλά, για τον Λόγο.
Για λέξεις που ποτέ δεν διαπράχθηκαν, για νοήματα που ποτέ δεν ορθολογήθηκαν, για εικόνες που ποτέ δεν μιλήθηκαν.

Φοβηθείτε τους».

Γ. Χειμωνάς, Ποιον φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ, 1982

Καλή Ανάσταση

Πρόταση για ψήφισμα κατά της πώλησης της ΕΥΑΘ

Θερμαϊκός, 31-3-2009

Πρόσφατα το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι «η διυπουργική επιτροπή αποφάσισε τη διερεύνηση της δυνατότητας εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή για την ΕΥΑΘ». Στο ίδιο πνεύμα ο πρόεδρος της ΕΥΑΘ, Γιώργος Σκόδρας, εξέφρασε την άποψη πως «κάθε σύγχρονη εταιρεία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι ανοιχτή στην αγορά».

Όπως είναι προφανές από τις παραπάνω δηλώσεις, η κυβέρνηση συνεχίζοντας την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της, ξεπουλάει, με σκοπό την εξυπηρέτηση των πολυεθνικών, ότι έχει απομείνει στο Δημόσιο, ότι θεωρείται δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί αποκλεισμούς σχετικά με την απορρόφηση τού νερού από όλους τους ανθρώπους, δεδομένου ότι η ιδιωτικοποίηση θα επιφέρει αυξήσεις τιμών τις οποίες ορισμένες ομάδες πληθυσμού δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν. Χάνοντας, λοιπόν, ένα αγαθό το οποίο, μάλιστα, τιτλοφορείται, συχνά, ως «το πολυτιμότερο αγαθό», αυτόματα δημιουργείται μια κατάσταση ανέχειας και μη ανθρώπινης διαβίωσης. Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και το γεγονός ότι εδώ και δέκα χρόνια τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες έχουν αναλάβει τη διανομή τού νερού σε πολλές χώρες του κόσμου, καθώς και τη μόλυνση και κακή ποιότητα του πόσιμου νερού σε πολλά σημεία της χώρας μας, τότε ίσως αντιληφθούμε ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα για το οποίο θα πρέπει να δράσουμε αποτελεσματικά όλοι μας .

Σ’ αυτό το πλαίσιο προτείνω, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου μας να εκφράσει έμπρακτα την αντίθεσή του στην απόφαση ξεπουλήματος της ΕΥΑΘ, από την οποία μάλιστα πρόκειται να υδροδοτηθούμε στο μέλλον και να καταστεί, έτσι, σαφές το ότι ασκούμε πολιτική για το καλό των πολιτών μας και όχι μικροπολιτική για το καλό των κομμάτων.

Ο

Δημοτικός Σύμβουλος

ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ Ιωάννης

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: "Δεν παραιτούμαι ... δεν είμαι μόνος".

Αντιγράφω από PRESSMME

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ PRESSMME

Επιμένει και δεν παραιτείται ο πρώην υπουργός Αριστοτέλης Παυλίδης. Πριν από λίγο επικοινωνήσαμε μαζί του και μας είπε ότι "δεν παραιτούμαι. Μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να μου ζητήσει κάτι τέτοιο. Εάν συμβεί αυτό θα το σκεφτώ πολύ. Υπάρχουν χιλιάδες ψηφοφόροι πίσω από εμένα στην εκλογική μου περιφέρεια. Δεν είμαι μόνος". Το πρόβλημα πλέον μεταφέρεται στο Μέγαρο Μαξίμου. Και προσωπικά στον πρωθυπουργό. Το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών πλησιάζει ολοένα και περισσότερο.

Δεν είσαι μόνος;
άντε να δεχτούμε ότι οι ψηφοφόροι, πράγμα απίθανο, συμμετέχουν στις αποφάσεις σου,
συμμετέχουν και στις μίζες όμως;

Μελέτη για τη σωτηρία του Θερμαϊκού

αντιγράφω από "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης προτείνει την άμεση λήψη 24 μέτρων – Εκτός ελέγχου η ρύπανση μεταξύ λιμανιού και Καλοχωρίου

Tου Θαναση Τσιγγανα

Μπορεί τελικώς να σωθεί -έστω την ύστατη ώρα- ο Θερμαϊκός; Ναι, απαντά το ΑΠΘ με την προϋπόθεση ότι θα υιοθετηθούν άμεσα 24 μέτρα, με τα οποία οι επιστήμονες τονίζουν ότι θα αναστραφεί η δραματική υποβάθμιση του κόλπου, δίνοντας ανάσα ζωής στη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μελέτη που διενήργησε επί δύο και πλέον χρόνια ομάδα επιστημόνων του ΑΠΘ κατά παραγγελία του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης.

Για πρώτη φορά οι Αρχές έχουν στα χέρια τους μια εμπεριστατωμένη μελέτη - «πόρισμα», που αποτύπωσε όλες τις πηγές ρύπανσης του μεγαλύτερου κόλπου της Βόρειας Ελλάδας. Η επιστημονική ομάδα υπό τον καθηγητή του Εργαστηρίου Ελέγχου Ρύπανσης Περιβάλλοντος κ. Κώστα Φυτιάνο εντόπισε πέντε κύριες πηγές ρύπανσης πραγματοποιώντας, από 50 διαφορετικούς σταθμούς, εκατοντάδες μετρήσεις στα νερά και στα ιζήματα σε μια ζώνη πολλών χιλιομέτρων η οποία οριοθετήθηκε από τις εκβολές του Αλιάκμονα (μέχρι τις ακτές της Νέας Μηχανιώνας).

Χωρίς ζωή

Εμφαση δόθηκε από τους ερευνητές στο θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης, όπου εντοπίστηκαν θαλάσσιες περιοχές χωρίς ένδειξη ζωής, και στην περιοχή μεταξύ λιμανιού και Καλοχωρίου, όπου η ρύπανση στην ακτή είναι εκτός ελέγχου με ολοφάνερες τις καταστροφικές συνέπειες…

Τι «σκοτώνει» σήμερα τον Θερμαϊκό; Τα τρία μεγάλα ποτάμια που εκβάλλουν σ' αυτόν, ο Αλιάκμονας, ο Αξιός και ο Λουδίας, καθώς και οι τάφροι όπως αυτές του Δενδροποτάμου, του Φοίνικα και του Ανθεμούντα. Εκτός από τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων των περιοχών όπου διέρχονται τα ποτάμια, μεταφέρουν αστικά και βιομηχανικά λύματα από παράνομους αγωγούς.

Ποσοστό 80% αυτών των αποβλήτων διαπιστώθηκε ότι είναι βιομηχανικής προέλευσης και το υπόλοιπο αστικής - τουριστικής. Τεράστιες χαβούζες με κατάλοιπα της επεξεργασίας δερμάτων στην περιοχή των παλιών βυρσοδεψείων, πετρελαιοειδή, απαγορευμένα υφαλοχρώματα από τις αμμοβολές των πλοίων, αλλά και οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού στο Καλοχώρι λόγω της πλημμελούς του λειτουργίας συμπληρώνουν τις αιτίες του κακού. Οι αναλύσεις σε ιζήματα (όχι πάντως στα νερά) εντόπισαν υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων όπως μολύβδου, χρωμίου, χαλκού, καδμίου, υψηλές συγκεντρώσεις φωσφόρου, υψηλές συγκεντρώσεις αμμωνίας.

Το 30% των περιβαλλοντικών προβλημάτων του Θερμαϊκού σχετίζεται με αγροτικές δραστηριότητες. Τα υπολείμματα παρασιτοκτόνων εμφανίζουν υψηλές συγκεντρώσεις στις εκβολές του Αξιού. Οι επιστήμονες απόρησαν όταν ανίχνευσαν υψηλές συγκεντρώσεις DDE (φυσικός μεταβολίτης του DDT) και φυτοφαρμάκων που έχουν απαγορευτεί στην Ελλάδα και εκτιμήθηκε πως προέρχονται από την ΠΓΔΜ. Πολυχλωριωμένα διφαινύλια (οικογένεια κλοφέν) και πολυαρωματικά (όλα τοξικά, καρκινογόνα κι επικίνδυνα) εμφάνισαν στα ιζήματα υψηλές συγκεντρώσεις (10 έως 50 φορές) στην περιοχή του λιμανιού κι ανιχνεύονται μέχρι το ύψος της πλατείας Αριστοτέλους!

Προτεραιότητες

Ειδικά για την περιοχή του λιμανιού η τελική έκθεση επισημαίνει ότι «όλοι οι σταθμοί μπορούν να χαρακτηριστούν αζωικοί λόγω απουσίας κάθε μορφής βενθικών οργανισμών». Οι συγκεκριμένοι σταθμοί αφορούν διαφορετικά σημεία στον πυθμένα του Θερμαϊκού, που είχε εντοπίσει παλιότερη μελέτη ομάδας επιστημόνων του βιολογικού τμήματος.

Ως άμεσης προτεραιότητας μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί επιστήμονες, είναι:

- Η άμεση βελτίωση των βιολογικών καθαρισμών του Καλοχωρίου (δυτική ακτή, στον οποίο επεξεργάζονται καθημερινά 160.000 κ.μ. λυμάτων) και Αγγελοχωρίου.

- Η πλήρης λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού Καλοχωρίου αναμένεται να διακόψει το φαινόμενο ευτροφισμού που παρατηρείται έντονο και σε μεγάλη έκταση στην παρακείμενη ακτή.

- Καθώς έχουν χαρτογραφηθεί οι βιομηχανικές πηγές ρύπανσης στη δυτική Θεσσαλονίκη, η ομάδα των επιστημόνων ζητεί να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα και να ανακαλούνται άδειες λειτουργίας εγκαταστάσεων που δεν επεξεργάζονται τα λύματά τους.

- Να γίνουν άμεσες επεμβάσεις σε όλες τις ανοιχτές αποστραγγιστικές τάφρους και να εξεταστεί η επεξεργασία των υγρών αποβλήτων όλων των οικισμών εκατέρωθεν της κοίτης των με τη μέθοδο των τεχνητών υγροτόπων.

Η δραματική κατάσταση στην περιοχή του Καλοχωρίου κάνει τους επιστήμονες να προτείνουν την κατασκευή περιαιγιάλειας συλλεκτήριας τάφρου κατά μήκος της ακτής με τις απορροές να οδηγούνται σε δεξαμενή εξισορρόπησης. Σε ορισμένα μάλιστα σημεία της ακτής, κοντά στα παλιά βυρσοδεψεία, η έκταση και το βάθος της ρύπανσης είναι σε τέτοιο βαθμό που προτείνεται να μπαζωθούν(!) ενώ για άλλα το μόνο που μπορεί να γίνει, λένε οι ειδικοί, είναι να ψεκάζονται κατά καιρούς με ειδικά σκευάσματα έτσι ώστε να μειωθεί η δυσοσμία...

Επαγγελματική εξάρτηση για 150.000 άτομα

Από το 1975 έως σήμερα έχουν γίνει περισσότερες από 500 έρευνες για τον Θερμαϊκό Κόλπο για θέματα που σχετίζονται με τη ρύπανση και τις οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειές της.

Εκτιμάται ότι σήμερα περίπου 150.000 άτομα εξαρτώνται επαγγελματικά από τον Θερμαϊκό. Μυδοκαλλιέργειες, αλιεία και τουρισμός είναι τρεις από τους κυρίαρχους τομείς επαγγελματικής απασχόλησης, ωστόσο η ανίχνευση βιοτοξινών, το φαινόμενο της ερυθράς παλίρροιας και οι συχνές απαγορεύσεις αλιείας δίνουν το μέτρο του προβλήματος.

Εως τώρα η αντιμετώπιση των προβλημάτων ρύπανσης είναι αποσπασματική με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή των νεκρών ψαριών που εντοπίστηκαν στο ύψος της νέας παραλίας.

Είδη όπως τα ταούκια, οι κουτσουμούρες και τα μπαρμπούνια, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Παράκτιας Αλιείας Μακεδονίας κ. Γιώργο Λυδιανό, μειώνονται δραματικά χρόνο με το χρόνο λόγω ρύπανσης και υπεραλίευσης, ενώ τα τελευταία χρόνια καταγράφεται και μείωση 5%-6% των επαγγελματιών του κλάδου, ετησίως.

Η αναποτελεσματικότητα για την προστασία του κόλπου λόγω της πολυδιάσπασης και αλληλοκάλυψης αρμοδιοτήτων (πέντε υπουργεία, 4 νομαρχίες, 8 εταιρείες, τρία ερευνητικά ιδρύματα κτλ.) οδήγησε το 2006 τον πρωθυπουργό να αναθέσει στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης τα ζητήματα ανάπτυξης και προστασίας του κόλπου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_29/03/2009_309074